Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 4 lipca 2004

1. Wciąż bardzo żywo odczuwam wdzięczność dla Boga za niedawną wizytę Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola Jego Świątobliwości Bartłomieja I, którego w minionych dniach z radością gościłem w Watykanie wraz z dostojną świtą. Razem obchodziliśmy uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, wspominając historyczne spotkanie naszych czcigodnych poprzedników Pawła VI i Atenagorasa I, które odbyło się przed 40 laty w Jerozolimie.

Podpisaliśmy także wspólną deklarację, która potwierdza i umacnia zaangażowanie katolików i prawosławnych w służbie wielkiej sprawy pełnej jedności chrześcijan.

2. Uznając dotychczasowe pozytywne osiągnięcia i nie zapominając o wciąż istniejących przeszkodach, raz jeszcze potwierdziliśmy wolę kontynuowania, a nawet zintensyfikowania dialogu ekumenicznego, zarówno na płaszczyźnie relacji braterskich («dialog miłości»), jak i na płaszczyźnie konfrontacji doktrynalnej («dialog prawdy»).

W tym duchu mogliśmy omówić pewne problemy i wyjaśnić nieporozumienia, jakie pojawiły się niedawno, dając konkretny dowód, że chrześcijanie mogą i powinni zawsze współpracować, także wtedy, gdy istnieją podziały i konflikty. Jest to wymowny sposób głoszenia Ewangelii pokoju w świecie, w którym panują, niestety, nierówności i przemoc.

Poza tym w trakcie spotkania uświadomiono sobie, że katolicy i wyznawcy prawosławia powinni wspólnie zabiegać o to, aby kontynent europejski nie zapomniał o swoich chrześcijańskich korzeniach. Tylko wtedy Europa będzie mogła w pełni odgrywać swoją rolę w dialogu między cywilizacjami oraz w promowaniu na całym świecie sprawiedliwości, solidarności i ochrony świata stworzonego.

3. Oby Bóg pozwolił spełnić zamierzenia sformułowane w czasie tego spotkania. Zawierzamy je matczynemu wstawiennictwu Najświętszej Panny Maryi.