Tajemnica Bożego Narodzenia

Audiencja generalna i życzenia świąteczne, 21 grudnia 2005 r.

Dzisiejszej audiencji generalnej towarzyszy nastrój radosnego i wzniosłego oczekiwania na bliskie już święta Bożego Narodzenia. «Przyjdź, Panie Jezu!» Tak modlimy się w tych dniach, przygotowując serca na przeżycie radości z narodzin Odkupiciela. W tym ostatnim tygodniu Adwentu liturgia w sposób szczególny pomaga nam i wspiera nas na duchowej drodze, ponawiając wezwanie, byśmy przyjęli Zbawiciela, rozpoznając Go w ubogim Dzieciątku, które leży w żłóbku.

Oto tajemnica Bożego Narodzenia, w którego lepszym zrozumieniu pomaga nam tak wiele symboli. Pośród nich jednym z najbogatszych w znaczenie duchowe jest symbol światła, który chcę teraz pokrótce omówić. Na naszej półkuli święta Bożego Narodzenia obchodzone są w okresie przesilenia zimowego, po którym zaczyna stopniowo wydłużać się dzień, zgodnie z niezmiennym rytmem pór roku. Pozwala nam to lepiej zrozumieć metaforę światła, które rozprasza ciemności. Symbol ten nawiązuje do rzeczywistości, która do głębi porusza człowieka: mam tu na myśli światło dobra, które zwycięża zło, miłość, która pokonuje nienawiść, życie, które odnosi zwycięstwo nad śmiercią. Z tym wewnętrznym światłem, światłem Bożym, kojarzy się nam Boże Narodzenie, które przypomina nam ostateczne zwycięstwo miłości Boga nad grzechem i śmiercią. Dlatego nowenna przed Bożym Narodzeniem, którą teraz odprawiamy, zawiera wiele istotnych odniesień do światła. Przypomina nam o nim również antyfona odśpiewana na początku naszego spotkania. Zbawiciel, na którego czekają narody, nazwany jest w niej «Wschodzącym Światłem», światłością, która wskazuje drogę i prowadzi ludzi, wędrujących pośród ciemności i niebezpieczeństw świata drogą wiodącą do zbawienia obiecanego przez Boga, które się wypełniło w Jezusie Chrystusie.

Gdy przygotowujemy się do radosnego świętowania narodzin Zbawiciela w naszych rodzinach i w naszych wspólnotach kościelnych, w nowoczesnej kulturze konsumpcyjnej dąży się do usunięcia symboli chrześcijańskich z obchodów świąt Bożego Narodzenia. Toteż wszyscy musimy starać się pojąć w pełni wartość tradycji bożonarodzeniowych, które należą do dziedzictwa naszej wiary i naszej kultury, aby je przekazać następnym pokoleniom. A zwłaszcza, kiedy widzimy ulice i place miast udekorowane mieniącymi się lampkami, pamiętajmy, że te światła kierują naszą myśl ku innemu światłu, niewidocznemu dla oczu, ale nie dla serca. Kiedy je podziwiamy, kiedy zapalamy świeczki w kościołach albo lampki przy żłóbkach czy na choinkach w naszych domach, niech nasze serce otwiera się na prawdziwe światło duchowe, dar dla wszystkich ludzi dobrej woli. Bóg z nami, który narodził się w Betlejem z Maryi Panny, jest «Światłością» naszego życia!

«O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce sprawiedliwości; przyjdź i oświeć żyjących w mroku i cieniu śmierci». Wypowiadając te słowa z dzisiejszej liturgii, prośmy Pana, aby przyspieszył swe przyjście w chwale do nas, do wszystkich cierpiących, bo tylko w Nim mogą znaleźć zaspokojenie autentyczne pragnienia ludzkiego serca. Niech ten «Blask światłości», który nigdy nie zagaśnie, napełni nas siłą niezbędną, by zawsze chodzić po drogach prawdy, sprawiedliwości i miłości! Przeżywajmy intensywnie te ostatnie dni poprzedzające Boże Narodzenie, wraz z Maryją, Dziewicą milczącą i zasłuchaną. Niech Ona, obleczona całkowicie w światło Ducha Świętego, pomoże nam zrozumieć i przeżyć do głębi tajemnicę narodzin Chrystusa. W tym duchu wzywam was, byście trwali w wewnętrznym zachwycie w tym okresie wzniosłego oczekiwania na obchody zbliżających się narodzin Zbawiciela, i już teraz z radością składam wam tu obecnym, waszym rodzinom, waszym wspólnotom i wszystkim waszym bliskim najserdeczniejsze życzenia pobożnych i pogodnych świąt Bożego Narodzenia.

Wszystkim składam najlepsze życzenia świąteczne!

Streszczenie katechezy w języku polskim, odczytane podczas audiencji generalnej:

Liturgia kończącego się Adwentu zapowiada bliskie już nadejście Zbawiciela. Posługuje się przy tym licznymi symbolami, a zwłaszcza symbolem światła. Oto rodzi się Boże Dziecię jako «Wschodzące Światło», które wskaże ludziom drogę zbawienia. To «Światło» dobra, które zwycięży zło, miłości, która pokona nienawiść, życia, które zwycięży śmierć.

Kultura konsumpcyjna usiłuje wyeliminować z klimatu Bożego Narodzenia te ważne symbole chrześcijańskie. Dołóżmy starań, by nie zabrakło ich jednak w naszych rodzinach i wspólnotach kościelnych. Zachowanie tradycji i symboliki Bożego Narodzenia, stanowiących dziedzictwo wiary i kultury, a także przekazanie ich następnym pokoleniom jest dla nas wszystkich ważnym zadaniem.

Iluminacje placów i ulic, światła zapalone przy żłóbku i na choince niech nam pomogą odkryć to prawdziwe duchowe «Światło», które choć niewidzialne dla oczu, przenika jednak serca ludzi dobrej woli. Niech Chrystus, rodząca się «Światłość», udzieli nam potrzebnych łask, byśmy umieli postępować w prawdzie, sprawiedliwości i miłości.

Słowo Ojca Świętego po polsku:

Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Za kilka dni Wigilia i święta Bożego Narodzenia. W waszych rodzinach będziecie dzielić się z bliskimi opłatkiem, wypowiadając życzenia. Niech Jezus znajdzie w waszych sercach szczególne miejsce. Niech napełni je miłością i pokojem. Życzę wszystkim radosnych i dobrych świąt.

Benedykt XVI