"To poważna luka w prawie i teologii". Po sześciu latach wracają kontrowersje ws. Benedykta XVI
- Ani Benedykt XVI, ani Franciszek nie określili jednoznacznie, na czym polega rola Papieża Seniora - zauważa w wywiadzie dla portalu Nuova Bussola Quotidiana ks. prof. Roberto Regoli, historyk Kościoła z Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, a zarazem biograf Papieża Ratzingera.
- Sposób, w jaki Benedykt XVI zrezygnował z posługi Następcy Piotra, a teraz pełni swą funkcję Papieża Seniora jest przejawem teologicznej odnowy, pewnej ewolucji, która dokonała się w eklezjologii. Teologia i prawo kanoniczne muszą wyciągnąć z tego konsekwencje - dodaje ks. prof. Regoli.
Zauważa on, że ani Benedykt XVI, ani Franciszek nie określili jednoznacznie, na czym polega rola Papieża Seniora. Jego zdaniem jest to poważna luka w prawie i teologii. Mówiąc o ewentualnych zagrożeniach, które mogą z tego wyniknąć dla jedności Kościoła, prof. Regoli zauważa, że dopóki nie zostanie to uregulowane, wszystko zależy od postawy samych papieży.
Benedykt XVI, pokorny i posłuszny, nie stwarza takich problemów, nie ma więc niebezpieczeństwa schizmy czy przeciwstawiania sobie dwóch papieży. Jednakże aby uniknąć problemów w przyszłości zarówno prawo kanoniczne, jak i teologia muszą dostarczyć niezbędnych kategorii i pojęć. Postawa wzajemnej życzliwości i szacunku między Benedyktem XVI i Franciszkiem może być w tym punkcie źródłem inspiracji.
Prof. Regoli przypomina, że Celestyn V po swej rezygnacji stał się ponownie Pietrem del Morrone, Grzegorz XII pozostał biskupem. Natomiast Pius XII, kiedy przewidywał możliwość rezygnacji, gdyby został uwięziony przez nazistów, chciał pozostać członkiem Kolegium Kardynalskiego. Benedykt XVI obrał inną drogę.
Jak sam oświadczył, zrezygnował "z czynnego pełnienia posługi", pozostał Papieżem Seniorem, przysługuje mu tytuł Jego Świątobliwości, podpisuje się imieniem papieskim Benedykt, a nie chrzcielnym Joseph - wylicza prof. Regoli. Jego zdaniem, jest to akt oryginalny, mogący dać początek nowej posłudze Papieża.
Nawet wśród ludzi wierzących szerzy się poczucie, które mają zapewne pasażerowie tonącego statku: wierzący pytają siebie, czy wiara chrześcijańska ma jeszcze przyszłość i czy w wyniku duchowego rozwoju nie stała się już przestarzała.
Skomentuj artykuł