Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Boska tajemnica i nadzieja ludzkości

Wierzenia sięgające pierwszych wieków chrześcijaństwa, dogmat, który został zatwierdzony dopiero w 1950 roku – uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny od lat fascynuje i inspiruje zarówno wiernych, jak i teologów. Co kryje się za tajemnicą tego święta, które jednoczy Wschód i Zachód, i dlaczego wiara w „ciało i duszę” Maryi w niebie jest tak ważna dla chrześcijan?

Święto wiary i nadziei

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny to nie tylko święto upamiętniające wyjątkową rolę Matki Bożej w historii zbawienia. Jak wskazuje Katechizm Kościoła Katolickiego, jest to „szczególne uczestnictwo w Zmartwychwstaniu Jej Syna i uprzedzenie zmartwychwstania innych chrześcijan”. Maryja, wzięta do nieba „ciałem i duszą”, wskazuje drogę, którą każdy wierny ma nadzieję podążyć.

Choć Nowy Testament milczy na temat ostatnich dni życia Maryi, od pierwszych wieków chrześcijaństwa istniało przekonanie, że nie pozostała ona na ziemi, lecz została wzięta do nieba w pełni swojego istnienia. To przekonanie, wspólne dla Kościołów Wschodu i Zachodu, stało się podstawą do dogmatyzacji tej wiary przez papieża Piusa XII w 1950 roku.

Dogmat ogłoszony przez Piusa XII

Na mocy konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus”, ogłoszonej 1 listopada 1950 roku, papież Pius XII orzekł jako dogmat, że „Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej”. Ten dogmat stał się potwierdzeniem głęboko zakorzenionej wiary, którą chrześcijanie kultywowali przez wieki.

Zagadnienie, czy Maryja umarła śmiercią naturalną, pozostaje jedną z największych tajemnic Kościoła. Choć dogmat nie precyzuje, czy Matka Boża doświadczyła śmierci, tradycja Wschodu mówi o „Zaśnięciu” Maryi, a Jan Paweł II w jednej ze swoich katechez z 1997 roku stwierdził, że Maryja najprawdopodobniej umarła, podobnie jak jej Syn, Chrystus.

Wniebowzięcie w tradycji ludowej

Obchody Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, znane w Polsce jako Matki Bożej Zielnej, łączą w sobie wiarę i tradycję ludową. Tego dnia wierni przynoszą do kościołów bukiety ziół, kwiatów i zbóż, wierząc, że poświęcone rośliny nabierają mocy leczniczych i chronią przed złem. Zwyczaj ten, sięgający wieków, jest nieodzownym elementem świętowania w parafiach.

W wielu miejscach w Polsce, przed uroczystością Wniebowzięcia, organizowane są symboliczne pogrzeby Matki Bożej lub procesje Zaśnięcia. Najbardziej znane nabożeństwa odbywają się w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie wierni niosą figurę Zaśniętej Maryi do kościoła Grobu Matki Bożej.

Dzień wolny w całej Europie

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny jest jednym z najważniejszych świąt katolickich, obchodzonym 15 sierpnia. W wielu krajach europejskich, w tym w Polsce, jest to dzień wolny od pracy, a jego obchody łączą się z lokalnymi tradycjami i uroczystościami, jak choćby z obchodami Święta Wojska Polskiego.

Wniebowzięcie Maryi to święto pełne tajemnic, które od wieków inspiruje wiernych do kontemplacji i nadziei na życie wieczne, będące udziałem zarówno ciała, jak i duszy. To uroczystość, która przypomina, że choć śmierć jest nieuchronna, wiara daje nadzieję na nowe życie w chwale niebieskiej.