Psi konserwatyzm

W porządnym konserwatywnym domu nie powinno być żadngo psa, tylko dużo dzieci . Adopcja zwierząt kojarzy się z adopcją dzieci, a nie jest to takie samo zjawisko. Teraz okno życia, zamiast punkt przekazania zwierzęcia do schroniska. Jest na sali psychiatra?

test test

Z felietonu, który ogladałem wynikało, ze obrońcy zwierząt wykazali się pewną wrażliwościa również na ludzi, mówili: "okienko życia". Niby tylko zdrobnienie, ale jak dla mnie pozytywna róznica.  Nasze "okienko" jest wazne - ale nie tak ważne jak "okno życia".

W porządnym konserwatywnym domu nie powinno być żadngo psa, tylko dużo dzieci oraz zwierzątka, które nadają się do domu, takie jak koty, świnki morskie itp. Pies do domu się nie nadaje. Kochający opiekunowie brudzą psimi ekskrementami chodniki i place zabaw. Pies może być w domu wolnostojącym, który posiada miejsce na swobodne wypuszczenie psa. Okno życia dla psów jest prostacją i prymitywną parodią okna życia. Po to są schroniska, żeby było można oddać tam psa bez żadnych utrudnień, jak to ma miejsce w przypadku adopcji dzieci. Rozumiem przyjaciół zwierząt, szanujęich poglądy, ale nie szanuję ich nowomowy. Adopcja zwierząt kojarzy się z adopcją dzieci, a nie jest to takie samo zjawisko. Teraz okno życia, zamiast punkt przekazania zwierzęcia do schroniska.

Trawestując te sentencję, powiedzmy, że im więcej psów, tym więcej wierności. ;-))) Piękne! :-) Oto w jaki sposób świat nam "schodzi na psy"... :-)

 Ten felieton jest absurdalny pod tyloma względami, że nie wiem od czego zacząć, skończę więc na umieraniu ze śmiechu!

Ciekawy artykuł, ale... nie nazwałabym psiej wierności konserwatyzmem. Konserewtyzm to konserwatyzm, a wierność to...wiadomo ;-)

Uważam, że za mało robi się w Polsce dla dzieci, a znacznie więcej dla zwierząt, ale ten tekst jest rozsądny i dobrze wyważony. Moje uznanie.

A może ten pies nie czekał na swojego pana, ale... był tam ze swoim panem. Zwierzęta nieraz widzą więcej, ponoć zwłaszcza koty.

Nareszcie ktoś z publicystów katolickich nie przeciwstawił miłości do ludzi miłości do przyrody (w szczególności zwierząt), co jest dość częstym zabiegiem retorycznym stosowanym w wypowiedziach homiletycznych. Z własnego doświadczenia życiowego wiem, że miłość do zwierząt jest komplementarna do miłości do ludzi. Trudno mi wyobrazić sobie człowieka kochającego prawdziwie Boga i człowieka, który przejdzie obojętnie (bez reakcji), np. wobec rannego na ulicy psa.

Bardzo dobry artykuł; co do wierności, wartości, etyki, moralności,  dalej nasi "mniejsi bracia", itp. w porządku - ale -  odkąd zaczęto odbierać dzieciom  jeszcze w łonach matek prawa do życia, a wg. ostatnich doniesień może być zagrożone także życie noworodków (a co w dalszej przyszłości?!?),  równolegle (niestety w drugą stronę) zaczęto ustanawiać prawa dla zwierząt. Niestety, nie sposób nie zauważyć postępu tego haniebnego  procesu.