Sejm za ratyfikacją Konwencji o ochronie dzieci

Konwencja Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych ma przede wszystkim usprawnić międzynarodową współpracę w zakresie przeciwdziałania przemocy seksualnej i rozpowszechnianiu pornografii dziecięcej. Została otwarta do podpisu w październiku 2007 r. w Lanzarote, obecnie jej stronami są 32 państwa, w tym 19 państw UE; nazywana jest konwencją z Lanzarote.

Konwencja wprowadza m.in. jednolitą definicję wykorzystywania seksualnego, dziecięcej prostytucji i pornografii dziecięcej, obejmującą także materiały zawierające wizerunki sztucznie wytworzone (czyli np. animacje). Nakłada także obowiązek ochrony przed demoralizacją oraz nagabywaniem dzieci dla celów seksualnych (tzw. grooming).

Dokument wprowadza zakaz pracy z dziećmi dla osób wcześniej karanych za wykorzystywanie seksualne małoletnich. Kładzie także nacisk na edukację dzieci na temat ryzyka i ochrony przed molestowaniem. Wprowadza też obowiązek szkoleń osób pracujących z dziećmi, aby każdy potrafił rozpoznać niepokojące sygnały.

Konwencja nakłada także na państwa obowiązek tworzenia programów leczenia dla sprawców, jednak z zastrzeżeniem, że udział w nich nie jest obligatoryjny. Wprowadza również wymóg tworzenia programów terapeutycznych dla ofiar.

W konwencji mowa jest m.in. o tym, by zasady poufności nie były przeszkodą dla możliwości informowania odpowiednich służb o podejrzeniach, że dziecko padło ofiarą seksualnego wykorzystywania (np. w przypadku lekarzy). Konwencja ma także ułatwić zgłaszanie takich przypadków np. za pośrednictwem specjalnych linii telefonicznych.

Polska złoży dwa oświadczenia do konwencji. Jedno z nich dotyczy uściślenia kwestii jurysdykcji prawnej nad osobami mającymi "miejsce zwyczajowego pobytu" w naszym kraju, w drugim zawarta jest informacja, iż organem właściwym do gromadzenia profili DNA skazanych za przestępstwa seksualne przeciw dzieciom jest komendant główny policji.

W drugiej połowie maja w życie weszła nowelizacja przepisów karnych, która dostosowała polskie prawo do wymogów konwencji. Wydłużyła ona okresy przedawnienia przestępstw seksualnych wobec dzieci i młodzieży, rozszerzyła ochronę małoletnich w przypadku niektórych przestępstw - wcześniej karane było utrwalanie, przechowywanie lub posiadanie pornografii z udziałem osoby w wieku poniżej 15 lat, teraz granicę tę podniesiono do 18 lat. Zagrożenie karą za tego typu przestępstwa wzrosło z 8 do 12 lat więzienia. Wprowadzono też karanie uczestników tzw. przedstawień pornograficznych z udziałem małoletnich. 

Ustawę upoważniającą prezydenta do ratyfikacji konwencji poparli wszyscy głosujący posłowie - 442 osoby.