Z kart historii: Ostatni triumf Herminatora

Groziła mu amputacja nogi, do sportu miał już nigdy nie wrócić. Wrócił, by znów wygrywać. 30 listopada 2008 roku po raz ostatni stanął na najwyższym podium. Rok temu zakończył zawodową karierę.

Hermann Maier - "Herminator", jak zwali go kibice i prasa - to przykład sportowca, który największe sukcesy zawdzięcza niesamowitemu uporowi i hartowi ducha. Bóg dał mu wielki talent, ale i wspaniały charakter, pozwalający przezwyciężać przeciwności losu.

Przed igrzyskami olimpijskimi w Nagano w 1998 roku uważany był za murowanego kandydata do złotego medalu w zjeździe. Nieoczekiwanie popełnił błąd i wypadł z trasy. Upadek wyglądał niezwykle grożnie i choć nic poważniejszego sie nie stało, Maier był mocno poobijany. Niespodziewana porażka nie tylko nie załamała sportowca, ale wyzwoliła w nim niesamowitą mobilizację. Stanął na starcie kolejnych konkurencji - slalomu giganta i supergiganta - w których konkurencja była znacznie silniejsza. I bezapelacyjnie wygrał.

Kolejny cios od losu otrzymał w sierpniu 2001 roku. Wracając na motocyklu do domu po letnim zgrupowaniu, czołowo zderzył się z samochodem. Obrażenia były na tyle poważne, że lekarze chcieli amputować mu nogę. Zawodnik nie zgodził się. Udało mu się z powodzeniem przejść długotrwałą i bolesną rehabilitację. Nie tylko ponownie stanął na dwóch nogach, ale zdecydował się wrócić do rywalizacji. W styczniu 2003 roku stanął na starcie slalomu giganta w Adelboden. Nie wszedł do czołowej trzydziestki, zabrakło mu zaledwie 5 setnych sekundy. Jednak już 27 stycznia, podczas supergiganta w Kitzbühel nie miał sobie równych.

Po powrocie jeszcze sześciokrotnie stawał na najwyższym podium zawodów alpejskiego Pucharu Świata. W sumie odniósł 54. zwycięstwa. Ostatnie, w kanadyjskim Lake Louis, 30 listopada 2008 roku. O zakończeniu kariery poinformował świat w październiku ubiegłego roku.