Złoto! Justyna Kowalczyk wygrała na 10 km

Świat

(fot. EPA/FILIP SINGER)

10 lat temu

PAP / psd

Justyna Kowalczyk zdobyła złoty medal igrzysk olimpijskich w Soczi. Polka triumfowała w biegu narciarskim na 10 km techniką klasyczną. Druga była Szwedka Charlotte Kalla - 18,4 s straty, a trzecia Norweżka Therese Johaug - 28,3.

10 km techniką klasyczną to koronna konkurencja podopiecznej trenera Aleksandra Wierietielnego. Długo przed olimpiadą Kowalczyk była wymieniana w gronie największych faworytek. Niepokój wdarł się dopiero, gdy do igrzysk pozostawał niespełna tydzień. 1 lutego w zawodach Pucharu Świata w Dobbiaco zajęła w niej piąte miejsce.

Obawy powiększyły się, gdy na szóstej lokacie ukończyła pierwszy olimpijski start - bieg łączony. Co więcej rewelacyjnie prezentowała się Norweżka Marit Bjoergen. W niedzielę okazało się, że przyczyną słabszej postawy Polki jest złamana kość w lewej stopie. Urazu doznała już trzy tygodnie wcześniej.

Narciarka z Kasiny Wielkiej zapowiedziała, że mimo kontuzji nie zrezygnuje ze startu. Natomiast opiekujący się nią lekarz Stanisław Szymanik zapewniał, że rywalizacja nie wpłynie na pogorszenie stanu zdrowia, a ból będzie niwelowany odpowiednimi środkami farmakologicznymi i wkładkami do butów.

Kłopoty zdrowotne oraz w przygotowaniach do igrzysk (m.in. wycofanie się z Tour de Ski) nie stanęły jednak Kowalczyk na drodze do sukcesu. W czwartek od początku biegła rewelacyjnie. Nie miało znaczenia, że teoretycznie najgroźniejsza Bjoergen ruszyła na trasę później i znała rezultaty osiągane przez Polkę - nawiązać z nią walki i tak nie była w stanie.

Po 2,2 km Kowalczyk wyprzedzała Norweżkę o 1,9 s. Na półmetku przewaga wynosiła już 9,1. Trasa w Soczi trudniejsza jest w drugiej części, ale poważny problem sprawiła tylko Bjoergen, która ostatecznie zawody ukończyła na piątym miejscu. Do zwyciężczyni straciła 33,4 s.

"Szybko porzuciłam wszelkie plany taktyczne. Powiedziałam sobie, albo wygram, albo tam zdechnę. I rzeczywiście, gdyby trasa była o 100 metrów dłuższa, to chyba bym tam usiadła. Bardzo dziękuję moim serwismenom. Doskonale przygotowali narty" - powiedziała Kowalczyk na mecie przed kamerami telewizyjnymi.

Druga, tak jak w biegu łączonym, była Kalla. Na trzecie miejsce wskoczyła Johaug - to jej pierwszy medal olimpijski zdobyty w zmaganiach indywidualnych.

Kornelia Kubińska zajęła 26. miejsce - 2.25,7 straty, a Paulina Maciuszek była 39. - 3.08,0, w stawce 75 zawodniczek, które ukończyły bieg.

Po raz pierwszy w historii polscy sportowcy zdobyli dwa złote medale w jednych zimowych igrzyskach. W niedzielę w konkursie na średniej skoczni triumfował Kamil Stoch. Łącznie na podium zawodów tej rangi biało-czerwoni stawali szesnastokrotnie (4-6-6).

Kowalczyk odbierze złoty medal i wysłucha Mazurka Dąbrowskiego o godz. 17.50 czasu polskiego. Ceremonia odbędzie się w centralnym miejscu Parku Olimpijskiego, w pobliżu palącego się znicza tegorocznych igrzysk.

W Rosji obędzie się jeszcze jeden bieg indywidualny. 22 lutego panie wystartują na 30 km techniką dowolną. Na razie nie wiadomo, czy Kowalczyk weźmie w nim udział. Przed czterema laty w Vancouver była na tym dystansie najszybsza, ale wtedy rywalizowano "klasykiem".

Soczi/biegi narciarskie - Łuszczek o Kowalczyk: bohaterka igrzysk

Justyna Kowalczyk wygrywając w czwartek w Soczi bieg narciarski na 10 km techniką klasyczną stała się prawdziwą bohaterką igrzysk w Soczi - uważa Józef Łuszczek, pierwszy polski mistrz świata w tej dyscyplinie sportu.

Narciarka z Kasiny Wielkiej od początku igrzysk startuje, jak się okazało w niedzielę, ze złamaną kością stopy. W biegu łączonym 2x7,5 km była szósta, a w czwartek nie dała rywalkom szans w swojej koronnej konkurencji.

"To, że wystartowała z tak poważną kontuzją już świadczyło o wielkiej determinacji i sile charakteru. Natomiast to, że wygrała mając złamaną stopę, to jest coś niebywałego i utwierdza mnie w przekonaniu, że jest prawdziwą bohaterkę tych igrzysk. Powiem szczerze, że dziś przeżywałem ten bieg, jak swój własny" - nie krył radości złoty medalista MŚ w biegu na 15 i brązowy na 30 km w 1978 roku.

Zapytany o jej ewentualne kolejne szanse medalowe, powiedział, że dziś trudno to ocenić.

"Nie wiadomo, w jakim stanie po dzisiejszym wysiłku będzie jej stopa. Jednak moim zdaniem, jeżeli 22 lutego pobiegnie na 30 km stylem dowolnym, to dzięki złotemu medalowi będzie miała nie tylko większą wolę walki, ale i przewagę nad najgroźniejszymi rywalkami. Myślę, że żadna z nich nawet przez sekundę nie brała pod uwagę, że Justyna stanie dziś na podium. Ja na ich miejscu na pewno byłbym zdołowany" - podsumował Łuszczek.

Kowalczyk w czwartek o 18,4 s wyprzedziła Szwedkę Charlotte Kallę oraz o 28,3 Norweżkę Therese Johaug. Marit Bjoergen, wielka faworytka i rodaczka tej ostatniej, była piąta. Z Polką przegrała o 33,4 s.

Soczi - premierTusk o sukcesie Kowalczyk: to wielka rzecz

Pani Justyno, kochamy Panią, pokonać w jednym biegu ból, malkontentów i Norweżki, to wielka rzecz - napisał premier Donald Tusk komentując na portalu Twitter złoty medal olimpijski, który w Soczi zdobyła Justyna Kowalczyk w biegu narciarskim na 10 km techniką klasyczną.

Zawodniczka z Kasiny Wielkiej wyprzedziła Szwedkę Charlotte Kallę o 18,4 s. Brązowy medal przypadł Norweżce Therese Johaug (strata 28,3). Jej rodaczka, mistrzyni tych igrzysk w biegu łączonym na 15 km Marit Bjoergen była dopiero piąta (strata 33,4 s).

To drugi złoty medal dla Polski w tych igrzyskach, a czwarty w historii. W niedzielę w konkursie na średniej skoczni triumfował Kamil Stoch.

Soczi - Justyna Kowalczyk na igrzyskach (dokumentacja)

Pięć medali zdobyła Justyna Kowalczyk na igrzyskach w Turynie, Vancouver i Soczi. Po złote krążki sięgała dwukrotnie. Cztery lata temu w Kanadzie triumfowała w biegu na 30 km techniką klasyczną, a w piątek w Soczi tą samą techniką, ale na 10 km.

Olimpijskie indywidualne starty Justyny Kowalczyk

Turyn, 2006:

bieg łączony na 15 km (7,5 km tech. klasyczną + 7,5 km tech. dowolną) - 8. miejsce

sprint techniką dowolną - 44. miejsce

10 km techniką klasyczną - nie ukończyła

30 km techniką dowolną - 3. miejsce

Vancouver, 2010:

10 km techniką dowolną - 5. miejsce

sprint techniką klasyczną - 2. miejsce

bieg łączony na 15 km (7,5 km tech. klasyczną + 7,5 km tech. dowolną) - 3. miejsce

30 km techniką klasyczną - 1. miejsce

Soczi, 2014:

bieg łączony na 15 km (7,5 km tech. klasyczną + 7,5 km tech. dowolną) - 6. miejsce

10 km techniką klasyczną - 1. miejsce

Soczi - historyczny triumf Kowalczyk mimo kontuzji (sylwetka)

Justyna Kowalczyk zdobyła w Soczi drugi złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich w karierze, co nie udało się wcześniej żadnemu polskiemu sportowcowi. Biegaczce narciarskiej z Kasiny Wielkiej w odniesieniu sukcesu nie przeszkodziła nawet złamana kość stopy.

Przed rozpoczęciem rywalizacji Kowalczyk była wymieniana jako jedna z faworytek. 31-letnia zawodniczka miała wówczas w dorobku cztery krążki igrzysk, sześć medali mistrzostw globu, cztery triumfy w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata oraz 30 zwycięstw w zawodach tego cyklu.

Wydawało się jednak, że jej plany i nadzieje dotyczące występu w kolejnej olimpiadzie zniweczy kontuzja stopy, o której poinformowała pod koniec stycznia (nie podała jednak dokładnie, kiedy nabawiła się urazu). W sobotnim biegu łączonym (7,5 km techniką klasyczną + 7,5 techniką dowolną) zajęła szóste miejsce, a dzień później podała, że prześwietlenie wykazało wielowarstwowe złamanie kości stopy. Nie zamierzała jednak rezygnować z dalszej walki.

Determinacja Kowalczyk przyniosła efekt w czwartek, gdy triumfowała w biegu na 10 techniką klasyczną. Po raz pierwszy wywalczyła medal igrzysk w tej konkurencji. Przed czterema laty przywiozła z kanadyjskiego Vancouver trzy krążki - złoto na 30 km techniką klasyczną ze startu wspólnego, srebro w sprincie w tym samym stylu oraz brąz w biegu łączonym na 15 km. W 2006 roku ponownie szczęśliwe okazało się dla niej 30 km, ale tym razem techniką dowolną. Wówczas w Turynie stanęła na najniższym stopniu podium.

Choć mówi o sobie, że jest leniwa, to w rzeczywistości uchodzi za tytana pracy. Jej przygoda z "nartkami" - jak sama je pieszczotliwie nazywa - rozpoczęła się dość późno. Miała 15 lat, gdy stawiała pierwsze kroki w biegach płaskich pod okiem nauczyciela wf Janusza Kałużnego. Kowalczyk podkreśla, że nie wie, jak to się stało, że zaczęła trenować biegi narciarskie, bo jest strasznym zmarzluchem.

"Ciągle było jednak lepiej i lepiej. To chyba pozwoliło mi je pokochać. Teraz nawet jak mam wolny dzień, to często mówię do trenera, że idę sobie pochodzić na nartach. Nie wyobrażam sobie bez nich życia" - powiedziała.

Jako dziecko wyróżniała się w ćwiczeniach fizycznych, ale długo nie chciała słyszeć, by zająć się sportem na poważnie.

Z perspektywy czasu oceniła, że cieszy się, iż miała normalne dzieciństwo i dopiero w wieku 15 lat zajęła się "na poważnie" sportem. "Zostałam wszechstronnie przygotowana przez wuefistów, a siłę zdobyłam pomagając rodzicom na roli. Na pewno to pomogło" - uważa.

Przeciwniczką wyczynowego sportu była także jej mama, która marzyła, by córka studiowała medycynę, choć humanistyczne zacięcie wskazywało, że bliżej jej do prawa. Pierwszy trener Stanisław Mrowca był jednak nieustępliwy, bo zobaczył w Kowalczyk diament do oszlifowania.

"Zacząłem uświadamiać rodzicom Justyny, że ma wielki talent i może w sporcie sporo zdziałać. W końcu postanowili, że jak córka zostanie mistrzynią Polski młodzików, to wówczas pójdzie do szkoły sportowej" - wspominał Mrowca, który przygotował dla niej specjalny plan treningów.

W klubie w Mszanie Dolnej brakowało pieniędzy i dlatego w końcu trafiła do szkoły sportowej w Zakopanem. Dość szybko zdobyła tytuł mistrzyni Polski juniorek, później seniorek i tak rozpoczęła się jej wielka kariera.

Od 1999 roku współpracuje z trenerem Aleksandrem Wierietielnym, który wcześniej zajmował się m.in. biathlonistą Tomaszem Sikorą.

9 grudnia 2001 roku zadebiutowała w zawodach PŚ. We włoskiej miejscowości Cogne w sprincie techniką dowolną zajęła 64. miejsce. Pierwsze punkty zdobyła 10 dni później - także w sprincie, ale techniką klasyczną, sklasyfikowano ją na 30. pozycji.

Jej karierę wstrzymało zamieszanie wokół leku, który miał pomóc na ból ścięgna Achillesa, a był przyczyną dwuletniej dyskwalifikacji za doping. Argumenty Kowalczyk i pomagających jej prawników sprawiły jednak, że karę zmniejszono do pół roku.

7 stycznia 2006 roku w estońskiej Otepaeae była trzecia na 10 km techniką klasyczną i po raz pierwszy "wbiegła" na podium zawodów PŚ. Półtora miesiąca później w Turynie została pierwszą polską medalistką olimpijską w biegach narciarskich.

W styczniu 2007 wygrała pierwsze zawody cyklu, bieg na 10 km "klasykiem". Kolejny historyczny krok w karierze wykonała w sezonie 2007/08, który zakończyła na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej.

W lutym 2009 roku szczęśliwy dla niej okazał się Liberec. W Czechach rywalizację w MŚ rozpoczęła od trzeciego miejsca na 10 km techniką klasyczną. W biegu łączonym i na 30 km stylem dowolnym była już nie do pokonania. Ukoronowaniem sezonu była Kryształowa Kula - została pierwszą w historii triumfatorką PŚ w narciarstwie klasycznym z kraju, który nigdy nie zorganizował zawodów PŚ.

Sezon 2009/10 to kolejne pasmo sukcesów. Wygrała po raz pierwszy prestiżowy Tour de Ski i ponownie sięgnęła po Kryształową Kulę. Finiszowa walka z Norweżką Marit Bjoergen w maratonie na 30 km i jej minimalne zwycięstwo na stałe weszły do historii polskiego sportu.

Następny sezon to "teatr dwóch aktorek". W mistrzostwach świata w Oslo lepsza okazała się Bjoergen, ale to Polka zapewniła sobie trzeci z rzędu triumf w klasyfikacji generalnej PŚ i po raz drugi wygrała Tour de Ski.

W sezonie 2012/13 Norweżka skupiła się na czempionacie w Val di Fiemme i wyjechała z Włoch z czterema złotymi i jednym srebrnym medalem. Kowalczyk ze srebrem, a upadek w finale sprintu na inaugurację imprezy śnić się jej będzie pewnie do końca życia. Po raz czwarty była najlepsza w Tour de Ski, a w marcu w Drammen przypieczętowała czwarte zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Kilkanaście dni temu wygrała po raz piąty z rzędu plebiscyt "Przeglądu Sportowego" i TVP na najlepszego sportowca 2013 r. Wcześniej nie udało się to nikomu.

Kowalczyk, mimo silnego charakteru, przyznaje się do chwil słabości. "Nie jestem maszyną, tylko człowiekiem. Czasami nie chce mi się wstać rano z łóżka. Zwłaszcza, gdy czeka mnie ciężki trening. Wtedy jednak sobie powtarzam, że to, czy mi się chce, czy nie, jest najmniej ważne, bo ja to po prostu muszę zrobić" - powiedziała w jednym z wywiadów.

O jej ambicji, zawziętości, harcie ducha nie trzeba nikogo przekonywać. W treningach jest bardzo systematyczna i - jak powiedział Wierietielny - "robi tyle, ile potrafią wykonać mężczyźni".

Mimo sukcesów, biegi narciarskie nadal kojarzą jej się przede wszystkim z bólem. "On jest wszędzie. Boli całe ciało. Czasem nawet płuca palą. Nasza praca polega jednak na tym, by umieć z tym walczyć. Wygrywa ten, kto potrafi ten ból lepiej znieść i którego głowa potrafi oszukać ciało" - wyjaśniła Kowalczyk, która dwukrotnie w ciągu roku może świętować... urodziny.

Faktycznie przyszła na świat 19 stycznia 1983 roku w Limanowej, jednak zbieg okoliczności sprawił, że w dokumentach znalazł się 23 stycznia. Pomyłki nikt nie sprostował i ten dzień oficjalnie podaje za datę jej urodzin.

Wolny czas najchętniej spędza czytając książki bądź pisma kobiece.

Justyna Kowalczyk:

Urodzona 19.01.1983 roku w Limanowej

Wzrost: 173 cm

Waga: 59 kg

Klub: AZS AWF Katowice

Uczelnia: AWF Katowice

Największe sukcesy:

Igrzyska olimpijskie:

Turyn 2006

3. miejsce - 30 km techniką dowolną

Vancouver 2010