#ćwiczenia duchowe

No dobrze. Skoro podjąłeś już decyzję, że chcesz coś w swoim życiu zmienić i już mniej więcej wiesz w jaką stronę masz zmierzać, to teraz czas odpowiedzieć na pytanie: co dokładnie i gdzie mam robić, żeby zmienić swoje życie duchowe?

Odnowa, oaza, a może Opus Dei? Emocje i działanie nadprzyrodzone czy rozum i wykształcenie? Jak nie ograniczać Ducha Świętego? Jak zbudować żywą i trwałą relację z Bogiem?

Lista uczuć, ich przejawów i wpływu na zachowanie jest z pewnością długa. Zamiarem tego artykułu nie jest ich kategoryzacja, ale zwrócenie uwagi na zasadnicze elementy, które charakteryzują świat uczuć i które muszą być brane pod uwagę na duchowej drodze rekolekcji ignacjańskich.

Chcesz się rozwijać duchowo. Poznaj 5 prawd, które musisz zaakceptować, jeśli chcesz ruszyć z miejsca.

Mentalność fundamentalistyczna poprzez swój dogmatyzm jest niezdolna do zrozumienia inaczej myślących, przypisując im od razu demoniczne poglądy i szafując prywatnymi ekskomunikami. Czy tak zwany tradycjonalizm jest jedną z takich mentalności?

Modlitwa jest światem, w którym Bóg może zdziałać wszystko. Wyprawa do tej krainy to najwspanialsza z możliwych przygód. Stajemy u progu nieograniczonych perspektyw. Upadają przy tym prywatne, stwarzane przez nas samych światy. Świat odkrywany w modlitwie przenika przez zwyczajne wydarzenia codziennego życia.

Św. Ignacy Loyola nazywa siebie Pielgrzymem. Był nim najpierw dosłownie. Kiedy zdecydował się, że poświęci swoje życie Bogu, wybrał się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Jednak Ignacy patrzył na całe swoje życie jak na pielgrzymkę, rozumianą w szerokim sensie.

Fundament Ćwiczeń podkreśla radykalne odniesienie człowieka do Boga Stwórcy. Jednak cała refleksja rekolekcyjna zaczyna się od człowieka, który zadaje sobie podstawowe pytania: Kim jestem? Skąd pochodzę? Jaki jest sens i cel mojego istnienia? Ku czemu zmierzam?

Bóg daje nam tyle światła, ile potrzeba, aby uwierzyć, i dopuszcza tyle mroku, ile go potrzeba dla naszej wolności. - kard. Carlo Maria Martini

Choćby nawet z najgorszym człowiekiem nawiązało się rozmowę o rzeczach Bożych, zawsze z tego płynie zysk niemały.

Kontemplacja Jezusa zmartwychwstałego w czwartym tygodniu Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli objawia nam, że ostatecznym celem naszego życia nie jest cierpienie z Jezusem, ale udział w Jego wszystko zwyciężającej miłości. Zmartwychwstały Pan odchodzi z tego świata, by móc powrócić do nas i obdarzyć nas pełnią radości i chwały. Doświadczenie tej prawdy pozwala nam zachować nadzieję i pokój wewnętrzny.

O. Dariusz Michalski zaprasza do osobistej refleksji nad wybranymi sentencjami św. Ignacego z Loyoli. Zawarta w nich praktyczna mądrość może pomóc przyjrzeć się sobie i dokonać szczerej konfrontacji z prawdą. Oczywiście każdy z nas ma inny charakter, własną i niepowtarzalną drogę do Boga. Również na swój sposób rozumie i realizuje dobro. Dlatego autor proponuje podjęcie modlitwy - dziesięciu medytacji biblijnych, aby mądrość Ignacego w pełni stała się naszą mądrością.

Ewangeliczne kontemplacje męki Jezusa, proponowane przez Józefa Augustyna SJ, ukazują z jednej strony całą powagę i dramat naszej sytuacji ludzi uwikłanych w grzech pierworodny, grzech świata i grzech osobisty, z drugiej zaś tajemnicę odwiecznej i nieskończonej miłości Boga do każdego człowieka. To ona, Boska miłość, wydała na mękę i śmierć krzyżową swojego Jednorodzonego Syna po to, byśmy dzięki Niemu mieli życie wieczne. Rozważania trzeciego tygodnia Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli pogłębiają nasze pragnienia coraz pełniejszego poznawania, miłowania i naśladowania Jezusa.

Bez gotowości do stawienia czoła duchowym wyzwaniom nie możemy i nie będziemy się zmieniać. Nie mając woli rezygnacji ze wszystkiego, czego się od nas zażąda w imię spotkania większego Boga, będziemy musieli stwierdzić, że nasze zrozumienie i doświadczenie Boga nie może i nie będzie wzrastać.

Z Ćwiczeniami duchownymi św. Ignacego Loyoli zetknąłem się w wieku osiemnastu lat, gdy uczestniczyłem w rekolekcjach prowadzonych przez ośrodek Odnowy w Duchu Świętym. Było to moje pierwsze spotkanie z propozycjami wybranymi spośród tych, które pozostawił całemu Kościołowi św. Ignacy Loyola.

Relacja z Bogiem Stwórcą i Zbawicielem jest źródłem odkrywania najgłębszego sensu życia. Wyjaśniają to rozważania oparte na Fundamencie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli.

Wychodząc od medytacji słów Maryi zapisanych na kartach Ewangelii, Józef Augustyn SJ ukazuje Matkę Jezusa jako najlepszą Mistrzynię modlitwy oraz walki duchowej. Ona bowiem pragnie uczyć nas modlitwy we wszystkich naszych sytuacjach życiowych, także tych najtrudniejszych. Z Nią i dzięki Jej wstawiennictwu możemy zwracać się do Boga Jej słowami: "Niech mi się stanie według Słowa Twego". Autor proponuje również rozważania o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny w kontekście upadku komunizmu w Europie Wschodniej.

Zamieszczone w książce rozważania proponują medytację fundamentu Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli pod kątem wewnętrznego uzdrowienia z poczucia krzywdy. Odczucie skrzywdzenia, jakie męczy nas nieraz latami, zniekształca nasze sumienia, deformuje oceny moralne, zafałszowuje nasze myśli, słowa i czyny.

Ćwiczenia duchowne prowadzą do lepszego poznania Chrystusa, człowieka i świata. Pozwalają zaprowadzić ład w duszy, pomagają rozeznać wolę Bożą i umocnić swoje powołanie.

Fundamentalne dla wiary jest to, jaki obraz Boga nosimy w sercu. Od tego zależy zarówno relacja do Niego, relacje międzyludzkie, przeżywanie własnej wartości spojrzenie na grzech, na Boże przykazania oraz na otaczający nas świat. Według obrazu Boga, jaki człowiek w sobie nosi, interpretuje on rzeczywistość i kształtuje swoje postępowanie.

{{ article.description }}