Pana nie ma z nami, więc nie widzi, co się tu dzieje i co ja sam wyprawiam ze swoim życiem. Zostawił nas przecież samych sobie. Możemy robić, co chcemy! Czy mam czasem takie odczucia, takie myśli? Jak poczuć obecność Boga w życiu?
To prawda, że świat często chrześcijan nie rozumie i traktuje jak ciało obce. Jednak nie oznacza to, że mamy obrazić się na wszystkich i zamknąć się jedynie w swoim gronie.
Wbrew pozorom rozwój miłości zależy także od umiejętności przyjmowania, której jedną z form jest słuchanie zarówno Słowa jak i drugiego człowieka.
Koniczynka św. Patryka albo trzy klawisze fortepianu św. Ignacego Loyoli są jakąś ułomną formą przedstawienia Trójcy, tyle że niewiele wnoszącą do sprawy. Wobec tego są dwa wyjścia, a nawet trzy.
Od paru wieków w Kościele mamy taki kłopot, że Duch wprawdzie jest wierzącym udzielany, ale nie przez wszystkich przyjmowany. I to wcale nie ze złej woli.
{{ article.description }}