Prawdziwa mądrość. Faryzeusze ‘podrwiwali sobie’ z Jezusa, traktując Go jako nie dostosowanego do logiki czasu, ludzkiej mądrości. Ale to oni byli krótkowzroczni. Postępowali niewłaściwie i okazali się niewierni. Człowiek zawsze poniesie porażkę, jeśli będzie pokładał nadzieję w sobie i swojej mądrości.
Postawa wolności wobec dóbr, ‘mądrości’ w zarządzaniu nimi wielokrotnie jest wyśmiewana, jako nieżyciowa, niedzisiejsza, naiwna… Faryzeusze 'podrwiwali sobie' z Jezusa, dosłownie ‘kręcili nosem’. To jest pokusa, na którą jesteśmy wystawieni. Ale to jest ubóstwo i słabość ‘krzyża’, w którym jest nasze zbawienie.
Za co pan chwali swego rządcę? Jezus mówi, że za roztropność, czyli za sprytny sposób wyjścia z opłakanej sytuacji. Ta pochwała jest o tyle dziwna, że przecież pan już tyle stracił.
W relacjach ewangelistów brzęk mamony słychać, gdy Judasz sprzedaje Zbawiciela i potem za te niegodziwie zdobyte pieniądze zakupuje pole, na którym odbiera sobie życie. Brzęk mamony słyszymy również wtedy, gdy uboga wdowa wrzuca do skarbony swój ostatni grosik.
{{ article.description }}