#niewiara

Za odrzuceniem kryje się tęsknota. Za czym? Za ludzkim światem, w którym jest nadzieja na szczęście. Za światem, który – choć dotknięty złem – to jednak jest dobry i warto o niego dbać. Wielu chrześcijan powie, że to biblijna tęsknota i jej realizacja nie powinna zakładać negacji Boga. Dlaczego jednak tak się dzieje?

W momencie granicznym wystrzeli to z człowieka spontanicznie jak płomień, jak wdech tego, który się topi czy dusi; bez słów i wielkich refleksji, jako momentalny czysty akt ducha, w którym człowiek jest absolutnie cały.

Tyle mamy okazji do wątpienia. Wystarczy, że coś złego się stanie w Kościele, a już słychać głosy, że w takim razie widocznie Boga nie ma. Czyż istnienie Stwórcy zależy od tego, jak zachowują się ludzie?

Epidemia, przemoc seksualna, utrata pracy, niezrozumiały ból. Gdzie jest Bóg i czemu milczy?

Gdzie jest Bóg tam, gdzie mamy do czynienia jedynie z okrucieństwem, bólem, grzechem, śmiercią i cierpieniem? Jest w cierpliwości wiary i nadziei tych, którzy również w takiej sytuacji nie dali się opanować złu.

"Jeżeli masz do czynienia z tymi, którzy deklarują się jako niewierzący, patrz uważnie" - mówi Tomasz Nowak OP.

Jak świętować z ateuszami, z tymi wszystkimi, którzy nie wierzą lub wierzą inaczej, a których często kochamy, są nam bliscy?

"Uważam ateizm za niespójny z metodą naukową, ponieważ ze swej istoty jest wiarą w niewiarę" - mówi laureat. Sam jest agnostykiem.

Już wkrótce poznamy odpowiedź. Możecie być zaskoczeni.

Bogu nie przeszkadzają także moje zwątpienia i zagubienie. Oczekuje szczerości.

Z niewiarą zderza się ksiądz, siostra zakonna i zaangażowany animator. Prędzej czy później każdy człowiek wierzący może mieć wątpliwości w wierze. Czy Bóg istnieje? A jeśli tak, to czy na pewno chce mojego dobra?

"Jeżeli nie masz doświadczenia tych trzech rzeczy, to nigdy przenigdy nie nawracaj innych" - mówi Adam Szustak OP.

Na ogół, zarówno kiedyś, jak chyba jeszcze bardziej jest to widoczne dzisiaj, podobne postawy są efektem końcowym dłuższego okresu "odzwyczajenia się" od religijności.

"Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary"

Na co dzień spotykamy się z osobami niewierzącymi? Czy powinniśmy wchodzić z nimi w bliskie relacje? Jak traktować ich niewiarę?

Człowiek musi sięgnąć dna, usłyszeć krzyk opuszczenia Jezusa na krzyżu, by mógł wejść na drogę, która prowadzi do światła. Taki wstrząs może być bardzo dramatyczny - pisze ks. Tomáš Halík.

Argumentów tych nie mogę w sobie zdusić czy wyplenić z siebie. Muszę się z nimi zmierzyć. Nie zburzą one wówczas mojego obrazu Boga, lecz go przekształcą.

W naszej własnej wolności jesteśmy odpowiedzialni za swoje życie, ale popełniamy błąd, jeśli podejmujemy odpowiedzialność za sprawy, nad którymi nie mamy kontroli.

Zachariasz nie miał takiej wiary jak Maryja i Józef, dlatego potrzebował dodatkowych znaków Bożego działania, które potwierdzą słowa anioła. Niemożność mówienia aż do narodzin Jana Chrzciciela było takim znakiem. To nie była kara za niewiarę, to był po prostu znak. Jeśli nasza wiara nie jest większa od tej, jaką miał Zachariasz, to Bóg też daje nam ciągle różne znaki. Nie karze nas za niewiarę, ale często daje coś, co bywa dla nas trudne, co bywa cierpieniem, abyśmy przejrzeli na oczy...

{{ article.description }}