#Przegląd Powszechny

Internet to kula śniegowa, która zabiera ze sobą cywilizację nie przyzwyczajoną do tak ekspresowego rozwoju. W inter­necie częściej mamy do czynienia z koniecznością do­konywania wyboru, z jaką treścią chcemy mieć kontakt. Ale czy szeroki wybór nie jest naszym największym luksusem?

Powiem to z pełną odpowiedzialnością za swoje słowa: na liturgii katolickiej czuję się często jak na pogańskim spędzie, jakbym wyznawał jakieś prymitywne wierzenia z prehistorii czy starożytności, a nie nowatorską i śmiałą, akcentującą więź z Bogiem, dającą nadzieję wiarę chrześcijańską.

Nauka odkrywa coraz więcej tajemnic. W szybkim tempie poszerza horyzonty naszej wiedzy o człowieku i wszechświecie. Dotyczy to zarówno wymiaru istnienia w przestrzeni, jak i w czasie. Poruszamy się w ramach dostępnych horyzontów poznawczych. Chociaż coraz więcej wiemy, to niewątpliwie w skali makrokosmosu pytań jest więcej niż odpowiedzi.

Które z nowych wynalazków, technologii i odkryć mają szansę znacząco wpłynąć na nasze życie w horyzoncie jednego pokolenia? Przewidywanie jest bardzo trudne, a już szczególnie, kiedy chodzi o przyszłość, stwierdził kiedyś Niels Bohr.

O poezji religijnej, Bożym Narodzeniu i teologii z Ernestem Bryllem rozmawia Marcin J. Witan.

W popularnych dowcipach posługujących się stereotypami na temat poszczególnych narodowości dostrzec można bezpośrednio to, co Polacy sądzą na temat innych narodowości. Czy nadal mamy do czynienia w Polsce z takim właśnie stereo typowym podejściem do obcokrajowców?

W tym miesiącu będziemy przeżywać Uroczystość Narodzenia Pańskiego. Ta tajemnica stanowi pełnię wypowiedzi Boga o sobie samym. Prawda o wcieleniu przypomina nam, że nie jest On bytem żyjącym ponad nami, ale stał się dostępny i bliski. Aby jednak zbliżyć się do tej prawdy, potrzeba otworzyć się na objawienie, które przychodzi z innego świata.

60 lat temu umarł Albert Camus – pisarz i moralista. W 1957 r., w wieku 44 lat, otrzymał literacką Nagrodę Nobla. W Polsce dla pokolenia Października ’56 był ikoną, duchowym guru.

Pogląd, że zakończona sukcesem żałoba wiąże się z całkowitym zerwaniem więzi ze zmarłym, jest ubocznym efektem stylu życia społeczeństw konsumpcyjnych. Wczoraj była narzeczona, dziś jest inna, jutro będzie następna – relacje ludzkie są płytkie i powierzchowne. Tak pojmowany świat traci jakikolwiek sens.

Rozpocząłem pisanie tego wstępu od słów bohatera filmu „Forrest Gump”, który kilka razy powtarzał to zdanie, podobnie jak inne, za swoją matką: Życie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz, na co trafisz. Śmierć stanowi, oprócz narodzin, najważniejsze wydarzenie, do którego dojrzewamy każdego dnia.

Wiedza, szczególnie ta nowatorska i oryginalna, stała się dzisiaj najbardziej cenionym towarem. Zachwyt edukacyjnym fenomenem ostatnich lat osłabł, gdy uświadomiono sobie, że wraz ze wzrostem liczby studentów spadła jakość kształcenia oraz powiększyło się grono bezrobotnych absolwentów.

Niegdyś uniwersytety były miejscem poszukiwania prawdy, rozwoju kultury, przestrzenią dyskusji o sprawach dla świata najbardziej istotnych. Sentymentalne powroty do koncepcji uniwersytetu jako wieży z kości słoniowej są niezwykle ujmujące i ze wszech miar zrozumiałe, ale patrząc na zachodzące we współczesnym świecie zmiany o charakterze ponadnarodowym, pozostają wyłącznie wyrazem nostalgii za piękną przeszłością złotego okresu uniwersytetów.

"Słaby jest lud, jeśli godzi się ze swoją klęską, gdy zapomina, że został posłany, by czuwać, aż przyjdzie jego godzina. Godziny wciąż powracają na wielkiej tarczy historii. Oto liturgia dziejów. Czuwanie jest słowem Pana i słowem Ludu, które będzie przyjmowane ciągle na nowo. Godziny przechodzą w psalm nieustających nawróceń. Idziemy uczestniczyć w Eucharystii świata. "

Kościół katolicki od prawie 20 lat targany jest kolejnymi fala­mi skandali seksualnych. Nikt już dziś nie może twierdzić, że sprawa dotyczy tylko Stanów Zjednoczonych czy Irlandii. Nie ma właściwie dnia, by media nie przedstawiałyby kolejnych przy­padków seksualnych nadużyć popełnianych przez kler na całym niemal świecie.

Chrześcijaństwo jest religią obietnicy streszczającej się w za­pewnieniu, że przyjdzie Mesjasz, który przyniesie człowiekowi wielką amnestię, czyli wybawienie z grzechu, cierpienia i śmierci. Ludzie wierzący wszystkich czasów przymierzali tę rzeczywistość do aktualnej sytuacji historycznej swoich narodów cierpiących z powodu niewoli i ucisku. Wyrażali w ten sposób nadzieję na odmianę tragicznego losu oraz realizację słusznych aspiracji do suwerenności i wolności. Z tego chyba zrodził się me­sjanizm.

W lipcowo-sierpniowym numerze naszego miesięcznika ukazujemy niezwykłe historie dzielnych kobiet, które poświęciły swoje zdrowie i życie walce z okupantem, a następnie z systemem totalitarnym. Kiedy wydawało się, że nadszedł czas radowania się wolnością, spokojnej pracy dla przyszłości Polski wiele z nich skazywano na długie lata więzienia, a czasami na karę śmierci.

Jeszcze nigdy dotąd w historii muzułmanie nie skierowali do chrześcijan przesłania opartego na tak szerokim porozumieniu wewnątrzmuzułmańskim.

Wolność religijna jest udziałem licznych społeczności muzułmańskich żyjących w krajach kultury Zachodu, natomiast brak jest uznawania reguł wolności religijnej w krajach islamu. Dialog nie może być dialogiem dla dialogu. Jego warunkiem i celem winno być zapewnienie wolności religijnej dla chrześcijan żyjących wśród muzułmanów.

Od dramatycznej chwili porwania ks. Jerzego aż do podania wiadomości o jego śmierci, podczas czuwań i modlitw w kościele św. Stanisława Kostki dorastaliśmy do przekonania, że śmierć nie może mieć ostatniego słowa, szczególnie w tym przypadku. Życie i praca ks. Jerzego dla Chrystusa, który odniósł zwycięstwo nad śmiercią, również muszą być uwieńczone zwycięstwem.

Na okładce numeru 5 Przeglądu Powszechnego przedstawiamy wagę, na szalach której znajdują się: kobieta i mężczyzna. To widomy znak, że zajmujemy się tym razem feminizmem w akcji. Jego znakiem rozpoznawczym są: wolność, równość parytet.

{{ article.description }}