#stworzenie

Na obchody Światowego Dnia Modlitw, które przypadają 1 września, papież Franciszek napisał Orędzie. Temat ‘działania ze stworzeniem’ jest drogi Franciszkowi od początku pontyfikatu. Od momentu, kiedy przybrał imię na cześć Biedaczyny z Asyżu, przekonuje, że troska o stworzenie to nie przede wszystkim kwestia technologii, ale etyki społecznej i teologii. To treść jego tegorocznego przesłania:

Przywrócenie trwałego związku ze stworzeniem - oto cel, do którego dąży społeczność międzynarodowa. Papież Franciszek wielokrotnie wzywał do poszanowania przyrody, przede wszystkim w dwóch encyklikach "Laudato si" i "Fratelli tutti". Wzywa do tego także w dzisiejszym tweecie, w którym zachęca nas do ponownego nawiązania pozytywnej więzi ze Stwórcą, z bliźnimi i ze stworzeniem.

"Pisanie tego tekstu to dla mnie mocny rachunek sumienia. Na ile jestem panem stworzenia, a na ile absolutnym władcą? Wynik jest dość wstydliwy, żeby go upubliczniać".

"Tylko w obliczu Boga człowiek może na powrót odnaleźć w pełni siebie i ocalić siebie. Tylko i jedynie w obliczu Boga będzie mógł odszukać równowagę pomiędzy tym, co sam czyni, a tym, kim naprawdę jest. I będzie mógł jasno zobaczyć, że jego prawdziwą wartość określa właśnie to, kim jest, a nie to, co posiada" - mówił 22 września w Nadleśnictwie Łopuchówko Prymas Polski abp Wojciech Polak.

"Pilnie wzywamy osoby posiadające odpowiedzialność, by usłyszały wołanie ziemi oraz zajęły się potrzebami osób usuniętych na margines" - piszą papież Franciszek i patriarcha Bartłomiej.

Od 15 września do 15 października w Polsce trwa zorganizowany przez Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu Czas dla Stworzenia.

Ludzkie namiętności zachłanności, chciwości, egoizmu, drapieżnej żarłoczności są zarówno przyczyną, jak i skutkiem przeżywanego obecnie kryzysu ekologicznego.

Do współpracy w dziele troski o rzeczywistość stworzoną zachęcił Ojciec Święty przedstawicieli Londyńskiego Instytutu Dżinizmu, których przyjął dziś rano przed audiencją ogólną.

"W górach jest wszystko co kocham, góry to przystań, niekończąca się nadzieja, że można żyć życiem i wierzyć, nie dotykając" - powiedział o górach ks. Józef Tichner. My dodamy coś jeszcze.

Po co nasz kochający Tatuś w niebie stworzył wszy, glisty ludzkie, tasiemce, owsiki oraz niezliczone inne robale żyjące wewnątrz człowieka lub gdzieś na ciele? Te stworzenia Boże żyją tylko po to, by nas dręczyć.

Ochrona środowiska to nie tylko techniczny problem równowagi ekologicznej, ale także problem moralny i duchowy współczesnego człowieka, który zapomina, że on sam i świat są Bożym stworzeniem - głosi apel podpisany dzisiaj w Warszawie przez zwierzchników Kościołów Polskiej Rady Ekumenicznej oraz przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski Kościoła rzymskokatolickiego.

Poszukując odpowiedzi na powyższe pytanie trzeba najpierw wiedzieć, jaką prawdę przekazuje biblijne opowiadanie o stworzeniu świata i człowieka. Przy wyjaśnianiu znaczenia tego opowiadania trzeba pamiętać, że jego autor szukał formy dostępnej, a jednocześnie zrozumiałem dla ludzi sobie współczesnych prawdy o tym, że początkiem ich istnienia jest Bóg. Autor ten starał się też za pośrednictwem literackiego opowiadania o trwającym sześć dni stwórczym działaniu Bogu zwrócić uwagę na hierarchię istniejącą pośród stworzeń. Chciał wreszcie podkreślić, że szczytem i ukoronowaniem Bożego dzieła stworzenia - powoływania do istnienia - jest człowiek (por. Księga Rodzaju 1, 1-28).

Boże dzieło stworzenia nie zostało ograniczone samym tylko stworzeniem świata i człowieka. Z kart Pisma Świętego wiemy też, że nadto Bóg stworzył zarówno świat widzialny jak też niewidzialny. Świąt niewidzialny oznacza rzeczywistość, który nie podlega empirycznemu poznaniu człowieka. Wiarę w istnienie "rzeczy niewidzialnych", bytów, istot duchowych, niematerialnych Kościół łączy przede wszystkim z istnieniem istot duchowych, niecielesnych, które Pismo Święte nazywa zazwyczaj aniołami. O ich naturze naucza, że w całym swoim bycie "są sługami" i wysłannikami Boga.

{{ article.description }}