#tęsknota za bogiem

Tęsknota za Bogiem powraca w modlitwie, refleksji i codziennych zmaganiach człowieka – w lęku, wdzięczności, doświadczeniu wojny i poszukiwaniu sensu wiary. Zebrane teksty ukazują różne oblicza tego samego wołania: „Przyjdź i zbaw!”, które od wieków rozbrzmiewa w sercach ludzi pragnących nadziei, pokoju i ocalenia.

Adwentowa pieśń „Spuśćcie nam, na ziemskie niwy”, na pierwszy rzut oka do złudzenia przypomina tę, o której pisałem przed tygodniem: „Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry”. Głównie za sprawą tego klasycznego obrazu „zstąpienia z nieba na ziemię”, symbolizowanego przez obrazy deszczu lub rosy. Ale to podobieństwo to tylko pierwsze wrażenie. Zapraszam do wnikliwej lektury.

Kiedy pisząc przed tygodniem pierwszy tekst o adwentowych pieśniach pozwoliłem sobie na uwagę, że tekstów tych jest niezwykle mało, co skutkuje tym, że w kółko śpiewamy te samy pieśni, niektórzy (jezuici) obruszyli się na takie stwierdzenie. „Przecież tekstów adwentowych jest wiele! Problem w tym, że są… nieznane”. No cóż, jakikolwiek nie byłby powód, ostatecznie i tak efekt będzie ten sam: pozostajemy w kręgu tych samych pieśni, ale – na pocieszenie – są to teksty naprawdę bogate, i to zarówno jak chodzi o treść, jak i poetykę.

Miał on taki zwyczaj, że przyjmując codziennie Komunię świętą, dzielił swój dzień na dwie części  – przed Komunią: oczekiwanie i przygotowywanie się na spotkanie z Panem oraz po Komunii – dziękczynienie. Pewnie trudno jest tak żyć naprawdę codziennie, ale myślę, że warto się tym zainspirować.

Tam, gdzie chcę zobaczyć Jezusa jako Pana, Zbawcę, Pasterza, a nie do końca potrafię to zrobić, wówczas łzy tęsknoty oczyszczają nasz sposób widzenia.

Coraz mniej ludzi ochrzczonych świadomie pragnie wieczności. To nie wina skradającego się ateizmu, lecz rosnącego dobrobytu i słabnących relacji międzyludzkich.

{{ article.description }}