Ignacjańskie spotkania ze Słowem Mt 27, 11-54

Niedziela Palmowa jest bramą, przez którą wchodzimy w Wielki Tydzień, w którym dominuje Krzyż Zbawiciela. Nad tym Krzyżem pochylimy się w Wielki Piątek, by go uwielbić i ucałować. Przez ten gest wyrazimy naszą wdzięczność Bogu.

Razem z Jezusem chcemy wejść do Jerozolimy; tak jak On z pokorą, by kontemplować królewską drogę Krzyża.

Możesz wziąć do ręki krzyż, który wisi na ścianie twojego pokoju. Ucałuj go, a następnie połóż przed sobą. Zapal też świecę na znak OBECNOŚCI JEZUSA. Uklęknij. Pokłoń się głęboko, podobnie jak uczynisz to w Wielki Piątek. Trwaj w postawie uwielbienia tak długo, jak pragnie tego twoje serce.

Wyobraź sobie, że stoisz razem z Maryją i św. Janem pod Krzyżem Jezusa; podnosisz oczy, wpatrujesz się w Niego. Jakie uczucia rodzą się w twoim sercu? Smutek, zdziwienie, bunt? Proś, by twoje serce ogarnęło uczucie wdzięczności względem Pana. Proś Go, byś potrafił odkryć tajemnicę ziarna, które obumiera, by wydać owoc stokrotny.

Co jest twoim krzyżem życiowym? Czy jesteś w stanie prosić, aby być RAZEM z Chrystusem przybitym do krzyża? Co chciałbyś powiedzieć Jezusowi o dźwiganiu swoich krzyży?

Rozważanie o. Marka Wójtowicza SJ

[-iss_13iv14_wojtowicz.mp3-]

Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według św. Mateusza (Mt 27, 11-54)

Jezus przed Piłatem

E.        Jezusa stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie:

I.         Czy Ty jesteś królem żydowskim?

E.        Jezus odpowiedział:

+          Tak, Ja nim jestem.

E.        A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał. Wtedy zapytał Go Piłat:

I.         Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciw Tobie?

E.        On jednak nie odpowiadał mu na żadne pytanie, tak że namiestnik bardzo się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród

E.        A był zwyczaj, że na każde święto namiestnik uwalniał jednego więźnia, którego chcieli. Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia, imieniem Barabasz. Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat:

I.         Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem?

E.        Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie:

I.         Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu.

E.        Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy, żeby prosiły o Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik:

I.         Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?

E.        Odpowiedzieli:

T.         Barabasza!

E.        Rzekł do nich Piłat:

I.         Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?

E.        Zawołali wszyscy:

T.         Na krzyż z Nim!

E.        Namiestnik odpowiedział:

I.         Cóż właściwie złego uczynił?

E.        Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli:

T.         Na krzyż z Nim!

E.        Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc:

I.         Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz.

E.        A cały lud zawołał:

T.         Krew Jego na nas i na dzieci nasze.

E.        Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyśmiany

E.        Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z Jego szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękli przed Nim i szydzili z Niego mówiąc:

T.         Witaj, królu żydowski!

E.        Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

Droga krzyżowa

E.        Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jezusa. Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejsce Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc, tam Go pilnowali. A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, król żydowski. Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie.

Wyszydzenie na krzyżu

E.        Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami, mówiąc:

T.         Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, ocal sam siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża.

E.        Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali:

T.         Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela: niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym.

E.        Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa

E.        Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem:

+          Eli, Eli, lema sabachthani?

E.        To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili:

T.         On Eliasza woła.

E.        Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić. Lecz inni mówili:

T.         Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić.

E.        A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie

Po śmierci Jezusa

E.        A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta Świętego i ukazali się wielu. Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili:

T.         Prawdziwie, ten był Synem Bożym.