Jan Chrzciciel jest ostatnim prorokiem Starego Testamentu

On jest ‘głosem’, który obwieszcza przyjście Zbawiciela. Nie tylko sam go uznaje, ale staje się apostołem, który przygotowuje innych na przyjęcie Chrystusa. Przesłanie Jana skierowane jest nie tylko do pojedynczych ludzi, ale i do wspólnoty.

Z ewangelii wg św. Mateusza:

W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi:
Głos wołającego na pustyni:

Przygotujcie drogę Panu,
Dla Niego prostujcie ścieżki!

Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swe grzechy.

A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».

Obraz: Ewangelista ukazuje w tym fragmencie jedną z centralnych postaci Adwentu, św. Jana Chrzciciela. Oczyma wyobraźni zobaczę człowieka odzianego w skórę wielbłąda, przepasanego pasem skórzanym, żyjącego na pustkowiu ascetę, który głosi chrzest nawrócenia. Wsłucham się w jego słowa.

Myśl: Jan Chrzciciel jest ostatnim prorokiem Starego Testamentu, a zarazem pierwszym, który wskazuje na Chrystusa, Baranka Bożego. On jest ‘głosem’, który obwieszcza przyjście Zbawiciela. Nie tylko sam go uznaje, ale staje się apostołem, który przygotowuje innych na przyjęcie Chrystusa. Przesłanie Jana skierowane jest nie tylko do pojedynczych ludzi, ale i do wspólnoty. Nie łudźmy się, że przynależność do Kościoła (przyjmowanie sakramentów i zachowywanie zwyczajów) zapewni nam zbawienie. Potrzeba nieustannej przemiany życia w oczekiwaniu na przyjście królestwa Bożego.

Emocja: Prostować ścieżki życia. Zwykle wezwanie do nawrócenia odczytujemy jako sposób na ucieczkę przed karą. Tymczasem, prostowanie ścieżek to okazja do odkrycia swojej drogi, pokoju ducha i doświadczenie wierności miłującego Boga.

Wezwanie: Prośmy o umiejętność i odwagę codziennego nawrócenia, przemiany życia. Podziękuję za sakrament pojednania, który uwalnia mnie od grzechu.

Zadanie adwentowe: Pomyślę o tym i może zaplanuję, gdzie i kiedy chciałbym skorzystać ze spowiedzi adwentowej. Jak mogę uczynić z tego ważne wydarzenie Adwentu?