Nie patrz na swoje ‘nieszczęścia’! Weź Ducha Świętego!

Jezus stanął pośrodku mimo zamkniętych drzwi. Strach dzieli i zamyka ludzi. Przyjmują postawę obronną i atakują innych. Jezus przychodzi ‘pomimo’ naszych zamknięć i nieporadności. Wspólnota nie powinna skupiać się na własnych nieszczęściach, ale trwać w Jego imieniu, otwierając się na Jego miłość.

Słowo ewangelii na dzisiaj (J 20,19-23):

Z ewangelii wg św. Jana: Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Komentarz do ewangelii z dnia (19 maja 2024 r.):

Obraz: W dzień zmartwychwstania jesteśmy wraz z uczniami w Wieczerniku. Wczuję się w atmosferę napięcia, ‘obawy przed Żydami’. Oczyma wyobraźni zobaczę Jezusa stającego pośrodku uczniów z przesłaniem pokoju i tchnieniem Ducha Świętego. Zobaczę swoje odczucia.
Myśl: Jezus przychodzi ‘tam, gdzie przebywają uczniowie’. To On wybiera czas i miejsce. Przychodzi do każdego w jego okolicznościach życia. Nie wymaga jakichś specjalnych warunków. Nawiedza człowieka w jego ‘codzienności’. Przychodzi z orędziem pokoju, objawia się (‘pokazuje im ręce i bok’), udziela swego Ducha na odpuszczenie grzechów. Przebaczenie dokonuje się na różne sposoby: przez sakramenty, zwłaszcza chrzest, spowiedź, namaszczenie chorych, ale też przez przebaczenie braterskie. Chrześcijaństwo nie koncentruje się na prawie, ale jest „dobrą nowiną o przebaczeniu Ojca i o wolności synów”. Przebaczając stajemy się prawdziwie braćmi Jezusa.
Emocja: Jezus stanął pośrodku mimo zamkniętych drzwi. Strach dzieli i zamyka ludzi. Przyjmują postawę obronną i atakują innych. Jezus przychodzi ‘pomimo’ naszych zamknięć i nieporadności. Wspólnota nie powinna skupiać się na własnych nieszczęściach, ale trwać w Jego imieniu, otwierając się na Jego miłość.
Wezwanie: Poproszę o łaskę zakosztowania radości z rozpoznania żyjącego Pana. Podziękuję za dar Ducha przebaczenia i zdolność do przebaczania innym.
Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i spowiedź, jeśli jej potrzebuję.