Pielgrzymowanie - droga życia

Wraz ze wzrostem poziomu życia odnotowano spadek duchowości wśród mieszkańców krajów wysoko rozwiniętych gospodarczo. Z drugiej strony obserwuje się zainteresowanie pielgrzymkami, które bada geografia turyzmu oraz geografia religii.

"Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie" (Łk 12,23)

Obecnie obserwuje się znaczne zubożenie wartości wśród osób żyjących w dobrobycie. Większość osób zgodzi się z tym, że następująca dewaluacja wartości jest powodowana szybkim tempem życia, rosnącymi oczekiwaniami czy wszechogarniającym hedonizmem. Za upadek obyczajów i rozkład rodziny odpowiedzialna jest kult pieniądza.

Polska to jeden z bardziej katolickich krajów w Europie. Jeśli wierzyć statystykom, to 87.6% Polaków jest wierzących, a przynajmniej tak deklaruje. Niemalejącą popularnością cieszą się w kraju pielgrzymki religijne. Skąd wynika to zainteresowanie? Pielgrzymka jest wynikiem wyższych potrzeb człowieka, do których zalicza się pobudki religijne, ale nie tylko. Niektórzy pielgrzymi decydują się na podróż, aby uzyskać zadośćuczynienia za popełnione występki, a inni proszą o zdrowie i pomyślność dla swoich bliskich. Warto zauważyć, że można spotkać i takich pielgrzymów, którzy nie znają swojej motywacji. Jest ona ukryta przed świadomością, a taka treść nazywana jest fachowo wyparciem.

"Kto chce znaleźć swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je znajdzie" (Mt 10,38)

W Polsce jest sporo świętych miejsc, które warto zobaczyć. Szczególną popularnością wśród pielgrzymujących cieszy się miesiąc sierpień. Wybierając się w religijną podróż trzeba liczyć się z niewygodami życia, z którymi muszą zmagać się wędrujący. Zmienność pogody, popękane pęcherze na stopach to tylko niektóre niewygody pojawiające się na szlaku prowadzącym do Boga.

Pielgrzymka jest wydarzeniem niezwykłym w życiu wędrującego, szczególnie piesza często określana jest jako przeżycie niemalże mistyczne, które znacznie przybliża do Boga i do bliźnich.

Fenomen pielgrzymowania trudno zrozumieć komuś, kto nie brał udziału w wędrówce. Za niezwykłością tego wydarzenia przemawia, chociażby liczna grupa osób, która co roku bierze udział w pielgrzymce. Pozwala ona na kompleksowe doświadczenie wiary, a co za tym idzie  poprzez chwilowe uwolnienie od bezmyślnej konsumpcji skłania do głębszej refleksji. Biorąc udział w pielgrzymce można zauważyć moc Boga, gdyż to On napełnia siłą pielgrzymów.

Tradycja pielgrzymowania jest długa i spotykana wśród wyznawców niemal każdej religii, nie tylko wśród chrześcijan. W Polsce największą popularnością wśród pielgrzymów cieszy się Kalwaria Zebrzydowska, Kalwaria Wejherowska oraz Kalwaria Pakoska. Kalwaria Wejherowska jest jednym z najstarszych sanktuariów, a nazywana jest duchową stolicą Kaszub.

Warto zauważyć, że wiele sanktuariów urządza specjalne ceremonie dla przybyłych. W Kalwarii Wejherowskiej obywają się słynne pokłony feretronów. Ceremonia ta polega na kłanianiu się obrazom religijnym czy płaskorzeźbom świętych postaci, które są niesione przez pielgrzymów. Taniec feretronów na stałe wpisał się w kaszubską tradycję, tym bardziej nie dziwi fakt, że ta część ceremonii cieszy się dużym zainteresowaniem przybywających.

"Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że go nie poznali. (...) Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: "Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił". Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: "Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?" (Łk 24,13-16.28-32, Biblia Tysiąclecia)

Wraz zbliżającą się Dniem Zmartchwystania Pańskiego warto przyjrzeć się powyższemu fragmentowi Biblii Tysiąclecia. Przypomina on o tym, że Jezusa można odnaleźć w drugim człowieku. Motyw wędrówki jest często spotykany w Piśmie Świętym. Jezus od trzydziestego roku życia był wędrownym nauczycielem, a po jego śmierci apostołowie rozpoczęli misyjne podróże. Podążając śladami Chrystusa stajemy się silniejsi. Pielgrzymka może być rozumiana również jako metafora, w której nadrzędnym celem wierzącego jest kroczenie śladami Jezusa.

"Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia!" (Flp 4,13)

Nauka zajmująca się badaniem powiązań między duchowością, a zdrowiem jest dość młoda. Zainteresowanie badaczy zagadaniem wynika z przypuszczenia, że ludzie religijni mają szanse na dłuższe życie oraz mniejsze ryzyko zachorowania na choroby somatyczne. Warto zauważyć, że duchowość rozwija się w ciągu życia. Badania potwierdzają, że wzrost zasobów duchowych wiąże się z wiekiem oraz z pewnymi okolicznościami, w tym doświadczeniem poważnej choroby somatycznej zagrażającej życiu. W takim wypadku pielgrzymowanie może mieć właściwości terapeutyczne.

Źródło danych: http://www.wejherowo.pl/aktualnosci/1/news/378/kalwaria-wejherowska-cudem-pomorza.html