I-szy tydzień Adwentu - poniedziałek - Prawdziwe oblicze

Znajdź sobie wygodne miejsce i zatrzymaj się na kilka minut. Włącz sobie podkast. Wsłuchaj się w muzykę, w to wołanie Rorate coeli... spuśćcie niebiosa Sprawiedliwego... Niech to będzie twoje wołanie. Posłuchaj uważnie Ewangelii. Niech jej słowa będą dla ciebie światłem na każdy dzień. Jeśli będziesz mógł, wykonaj zadanie. Podejdź do niego z otwartym sercem. Daj sobie czas.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! - a idzie; drugiemu: Chodź tu! - a przychodzi; a słudze: Zrób to! - a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim (Mt 8,5-11).

- Setnik okazał swoje oblicze. Ukazał kim był w rzeczywistości. To sytuacje stresowe mówią prawdę o człowieku. Albowiem przyjaciół poznaje się w biedzie. Kryjemy się za gamą maskowań. Pierwsze ukrycie w Biblii związane jest z grzechem. To on sprawia, że ukrywamy nasze prawdziwe twarze. Jesteśmy dziećmi Bożymi, czasami sparaliżowanymi i bardzo cierpiącymi, dziećmi, które przecież nie potrafią udawać.

Trzy modlitwy do św. Antoniego w sprawach trudnych

- Życie to nie jest teatr. To nie są występy w określonych rolach, a po godzinach spektaklu robimy już coś innego, co kogoś innego nie powinno obchodzić czy interesować. Czy matka i ojciec nie mają się troszczyć o dziecko? Czy nauczyciel nie powinien myśleć o swoich uczniach, proboszcz o wiernych?

- Bóg nie zsyła choroby czy śmierci! Ona przyszedł, by zbawić, a nie zabić. Setnik z uwagą podchodzi do życia. Zna jego realia. Nie uważa siebie za wszechmocnego i samowystarczalnego. Choć będąc setnikiem i mając za sobą całe cesarstwo rzymskie mogło to zakiełkować w jego głowie. To żołnierz zaprawiony w bojach. Działa w zakresie swoich możliwości, a dopiero potem odwołuje się do instancji wyższej. Oto roztropność woja, który wie kiedy podnosić miecz i wie kiedy ją schować. Uznaje więc swoje ograniczenia i słabość.

- Sługa setnika leżał w domu sparaliżowany i bardzo cierpiał. Ludzki pan byśmy rzekli. Zwraca się do Jezusa określeniem Panie. Zna swoje miejsce i nie wstydzi się nazwać je po imieniu i przyjąć to „miejsce”. Nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Niby sucho i rzeczowo: jesteś Bogiem i do Ciebie się zwracam.

Modlitwa do św. Judy Tadeusza w ciężkim strapieniu

- Oto „miejsce” i „sposób”, które otrzymują pochwałę. Ten, kto stoi przed Bogiem w prawdzie i z pokorą jest w stanie zdziwić Pana Jezusa. U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Wiara to serce, które bije, które jest połatane, bo poranione. To wyczuwalny puls, niezapomniane bicie.

- Wsłuchajmy się w jego bicie. Zasiądźmy do stołu. Trzeba synchronizacji serca, by biło w rytm Serca Bożego. Uczyń serca nasze według Serca Twego, Panie i Królu. Niech Maryja, która ukazała w Bogu prawdziwe swe oblicze towarzyszy nam na adwentowej drodze.

Zadanie: dziś będę na Eucharystii, by wypowiedzieć: Panie, nie jestem godzien, ale…