Nie bój się! Odpocznij trochę!

Dzisiaj Bóg mówi wprost, że jest odpoczynkiem.

Twoje życie, bez względu na to jak długo trwa, jest pełne umęczenia, troski i lęku. Boisz się tak wielu spraw. Samotności, utraty ukochanych osób, śmierci, biedy, choroby, dzisiejszego dnia. Boimy się też utraty swoich racji i "twarzy" przed innymi. Jesteśmy często zmęczeni już z samego rana, zanim cokolwiek się zacznie. Zmęczeni najpierw sobą, swoją słabością, udawaniem. Nierzadko jesteśmy zmęczeni tymi, których kochamy, samymi sobą i przyszłością.

Są ludzie, którzy w tym całym umęczeniu dokładają sobie kolejny ciężar, który nazywają Bogiem. Okazuje się, że Bóg jest dla nich systemem teologiczno - moralnym, który trzeba jak najbardziej zrozumieć i później wypełnić Jego prawo. Dajemy sobie wcisnąć w nasze serca największe kłamstwo złego ducha, że Bóg od nas czegoś żąda, że musimy sobie wyżebrać, zasłużyć czy wykupić zbawienie.

Zapominamy, że to co łączy nas z Bogiem nazywa się miłością, która nie ma żadnych przed-warunków. Stawianie warunków byłoby nieuczciwością ze strony Boga. On wie, że nie dalibyśmy rady. Właśnie dlatego staje się jednym z nas, by do nas dotrzeć, jak do równego i w ten sposób uczyć nas miłości, z której wypływają czyny. Człowiek, który kocha naprawdę, chce dla ukochanej osoby działać.

Słuchając Boga, który chce się zająć Twoim zmęczeniem, nazwij to, co Cię męczy, co jest dla Ciebie obciążeniem. Skup się na dwóch, trzech sprawach i idź z tym do Niego. Ale uwaga! Jezus nie obiecuje Ci masażu relaksacyjnego. Mówi: "weźcie moje jarzmo i uczcie się ode mnie". Mamy iść do Niego ze swoim ciężarem, ale równocześnie wziąć Jego. Mamy się uczyć od Niego, a to znaczy tyle, że to, co już mamy powinniśmy nieść z Nim. Nie On za nas, ale z nami. Jezus nie mami nas dobrym samopoczuciem psychicznym. Jego ukojenie, pocieszenie, to, coś więcej. To świadomość bliskości Boga, w naszym życiu. W czym ją rozpoznajemy? Choćby w tym, że uczymy zgadzać się w naszym życiu na to, co trudne, co niezrozumiałe.

Izajasz daje podpowiedź: "popatrzcie w górę…", iść ze swoim zmęczeniem i jarzmem do Jezusa to nic innego jak pozwolić sobie na podniesienie głowy. Właśnie pójście do Niego pozwala patrzeć w górę, nie w dół. Wtedy przypomnisz sobie o swojej godności, którą tracisz każdego dnia. "On dodaje mocy zmęczonemu", ale nie jak cudowny środek. Tą siłą jest miłość. To tak jak w naszych relacjach - ile razy Twoja mama przychodziła z pracy i myślała, że ze zmęczenia umrze, a jednak podejmowała swoje obowiązki domowe, bo kocha.

Zadziw się dziś, popatrz na sprawy oczywiste (jak gwiazdy na niebie) i się zdziw. Zdziw się patrząc na człowieka, na kobietę w kiosku i kierowcę autobusu. Zdziw się tym, bo za Nimi stoi Stwórca wszystkiego, który przez tych ludzi chce Cię odciążyć. Niech ten dzień będzie dla Ciebie dniem patrzeniem w górę, uczenia się patrzenia na swoje jarzmo i zmęczenie w innej perspektywie. Męczę się, podejmuję trud, bo kocham, nie dlatego, że muszę, ale dlatego, że kocham.

Adwentowy projekt "Jaki jest?", to cykl komentarzy o. Grzegorza Kramera SJ. Czekamy na narodziny Dziecka. Wiemy, że będzie chłopcem i że będzie Mesjaszem. Zapraszam Cię do tego, byś wraz ze mną przez cały Adwent spróbował popatrzeć "jaki On będzie". W codziennych Ewangeliach jest sporo informacji na ten temat. Czytając te teksty będziemy próbować zrozumieć JAKI JEST.