Święte Oblicze. Prawdziwa relikwia męki Chrystusa

Święte Oblicze zalicza się do czterech relikwii większych i jest umieszczone w jednej z ogromnych nisz podtrzymujących kopułę bazyliki św. Piotra w Rzymie. W Wielki Piątek przeczytaj o veraiconie - wizerunku Chrystusa z chusty św. Weroniki.

Volto Santo, Święte Oblicze, le Sudata albo chusta św. Weroniki jest prawdziwą relikwią męki dla tych ludzi, którzy wierzą w piękną opowieść o św. Weronice. Tradycja Kościoła głosi, że nasz Pan, okryty potem agonii na swej Via Dolorosa, prowadzącej od domu Piłata na Golgotę, wzbudził współczucie kobiety, noszącej prawdopodobnie imię Serapia, która na przekór postawie tłumu, gotowego napiętnować ją jako nieskromną, zerwała z twarzy welon - jaki zawsze okrywa twarze kobiet w krajach Orientu - i wytarła nim twarz swego Zbawiciela. Jakąż cudowną nagrodą za ten drobny uczynek pełnego miłości współczucia została obdarowana owa kobieta, kiedy odkryła, że na materii odcisnęły się Boskie rysy.

Według podań owa Serapia - jak domniemywano, była to ta sama kobieta, którą Chrystus uzdrowił z krwotoku - aby zaświadczyć o Jego uzdrawiającej mocy, została zabrana do Rzymu, gdzie pokazała podobiznę cesarzowi.

Z powodu tego "prawdziwego obrazu" (vera icon) kobietę zaczęto nazywać Weroniką, a wizerunek na materiale - veraiconem. Był on odtąd przechowywany w Rzymie. Zalicza się do czterech relikwii większych i jest umieszczony w jednej z ogromnych nisz podtrzymujących kopułę bazyliki św. Piotra w Rzymie. Nad rzeźbą św. Weroniki znajduje się następująca inskrypcja: "Aby majestat tego miejsca mógł właściwie strzec wizerunku Zbawiciela pozostawionego Weronice, Urban VIII, Papież, zbudował i ozdobił ten relikwiarz w roku jubileuszowym 1625".

Ten veraicon wskutek starości stał się tak blady, że trudno jest rozróżnić jego rysy, a obrazy, które rzekomo są kopiami oryginału, stanowią jedynie zmyślone wyobrażenia.

Fragment książki Jamesa Charlesa Walla "Relikwie ukrzyżowania"