Wieczność jest horyzontem doczesności, a czas ziemskiego życia - jego próbą

To, co prowadzi do szczęścia i zbawienia to miłosierdzie wobec potrzebujących. Żeby zrozumieć teraźniejszość trzeba "rozeznawać" znaki czasu.

Słowo na dziś (Łk 16,19-31)

Z Ewangelii wg św. Łukasza: Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca! Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!" "Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą"».

Komentarz do Ewangelii (20 lutego 2024 r.)

Obraz: Przypowieść o bogaczu i Łazarzu ukazuje nam życie na ziemi i w niebie jako "lustrzane odbicie". One są ściśle powiązane ze sobą. Oczyma wyobraźni zobaczę postaci Łazarza i bogacza, posłucham "rozmowy" z Abrahamem. Przyjrzę się swoim odczuciom.

Myśl: Bogacz w przypowieści opływa w przepych i jest nieczuły na los biedaka, mimo, że żyje blisko niego i zna jego imię. Łazarz przyjmuje swój los, znosi go jako swoistą próbę i nie obarcza winą za to innych. Prawda, która jest wyrażona w przypowieści to jedność rzeczywistości życia tu na ziemi i przyszłych losów człowieka. To "wieczność" jest horyzontem doczesności. Czas ziemskiego życia jest swoistą "próbą". To, co prowadzi do szczęścia i zbawienia to miłosierdzie wobec potrzebujących. Żeby zrozumieć teraźniejszość trzeba "rozeznawać" znaki czasu.

Emocja: "Podnieść oczy i ujrzeć". Bogaty nie gardził Bogiem, ani Łazarzem, ale nigdy na nich "nie spojrzał". W końcu otworzyły mu się oczy i "zobaczył". Ta przypowieść ma nam pomóc otwierać oczy na rzeczywistość, w której jesteśmy i rozpoznać czas nawrócenia.

Wezwanie: Poproszę o łaskę przyjęcia miłosierdzia Bożego, które realizuje się poprzez okazywanie go innym. Podziękuję za tych, którzy uczyli i uczą mnie uważności. Zaplanuję sobie jakąś formę "jałmużny wielkopostnej".