ADHD u dorosłych. Poradnik - jak z tym żyć

Marylin Monroe, Jackie Chan, Steven Spielberg, Thomas Edison, Wilhelm Busch, John F. Kennedy, Astrid Lindgren, Bertold Brecht, John Lennon, George Orwell, Whoopie Goldberg... Oto niewielka zaledwie liczba osób, które przez całe swoje życie musiały bądź muszą walczyć z objawami ADHD. Wiele z nich potrafiło jednak pozytywnie wykorzystać swoje schorzenie jako twórczość lub wizję.

Artyści, naukowcy, sportowcy, aktorzy, poeci, wynalazcy, lecz również chłopiec z sąsiedniej ulicy - osoby z ADHD możemy spotkać wszędzie, we wszystkich grupach społecznych. Z właściwą dla siebie impulsywnością i umiejętnością angażowania się, tempem pracy i niewyczerpaną wprost energią mogą być w swoim żywiole także wtedy, gdy wszyscy inni już osłabli. Mimo to są dotknięte upośledzającą i realną dolegliwością, która ma swój początek w biologii człowieka i która zawsze wytycza im określone granice. Zachwyt, a nawet euforia są dla nich szybką i trwałą stymulacją. Ich myśli i wyobraźnia zataczają szerokie kręgi, wydając na świat pomysł, wizję czy niezwykłe rozwiązanie konfliktów. Te kreatywne myśli powstają, często nieplanowane, same z siebie, biorą swój początek z niezwykłego zestawienia wyobrażeń. Najlepsze pomysły rodzą się impulsywnie i znienacka, wręcz „występują z brzegów" i często zdarza się, że osoby z ADHD ledwie są w stanieje zapisać. Często pomysły lub burze myśli pojawiają się w chwilach pomiędzy snem a jawą, czyli nad ranem. Z tego też powodu wiele osób cierpiących na to schorzenie ma obok łóżka przygotowany zeszyt i ołówek.

Przez swą nadreaktywność psychika osób z ADHD znajduje się w ciągłym ruchu. Jeśli przez natłok myśli „przebije się" jeden pomysł, są one nim całkowicie pochłonięte. Zachwyt i nadmierna motywacja mogą dostatecznie długo utrzymać zainteresowanie tematem na odpowiednim poziomie. W ten sposób plany i projekty mogą zostać doprowadzone do szczęśliwego końca.

Osoby z „niespokojnym" podtypem ADHD żyją ciągle na pełnych obrotach. Ich dewiza brzmi: kto się nie rusza, rdzewieje. Wiele osób z ADHD bez nadpobudliwości pracuje w zawodach socjalnych. W stosunku do swoich podopiecznych są delikatne i wrażliwe, a jeśli zajdzie taka potrzeba, potrafią z całym zaangażowaniem stanąć po ich stronie. Już od dzieciństwa wiedzą, co to znaczy żyć z utrudnieniami. Dlatego świetnie rozumieją innych ludzi, wraz z ich deficytami i ograniczeniami. Zbyt dobrze przypomina im to ich własne problemy.

Z tego też powodu wiele z nich ciągnie do osób upośledzonych - potrafią w pełni wyobrazić sobie ich duchowe rozterki, lęk i rozpacz. I chociaż cierpliwość nie jest najmocniejszą strona osób z ADHD, to jednak mogą znaleźć w sobie całe jej pokłady dla osób, które poprosiły je o pomoc. Pomagając innym w zwalczaniu problemów, „przerabiają" równocześnie swe własne zranienia psychiczne. Każde zwycięstwo ich podopiecznych jest zarazem ich własnym zwycięstwem: Dam sobie radę! Jestem pożyteczny! Jestem mądry! Jestem ważny dla innych!

Wiele osób z ADHD pracuje w organizacjach kościelnych lub w grupach wsparcia, gdzie odznaczają się niewyczerpaną energią i zaangażowaniem. Niektóre z nich działają społecznie i poświęcają swej działalności bardzo dużo czasu - o wiele więcej niż życzyłby sobie ich partner. Osoby z ADHD potrafią być podporami społeczeństwa. Bez ich zaangażowania wiele akcji społecznych czy charytatywnych nie doszłoby w ogóle do skutku. Ludzie z ADHD ciężko pracuj anie tylko nad sobą, lecz także dla innych, są przy tym szczęśliwi i czują się wyzwoleni. Każde zwycięstwo odniesione w dobrej sprawie jest równocześnie zwycięstwem dla nich samych, czymś, co pomaga im odbudować utracone poczucie własnej wartości.

1. Czy często jesteś nieskoncentrowany lub zamyślony?
2. Czy działasz bez namysłu lub przeciwnie - jesteś zbyt powolny?
3. Czy łatwo wybuchasz?
4. Czy masz problemy z utrzymaniem porządku i organizacją czasu?

• pracując nad sobą
• korzystając z pomocy bliskiej osoby lub fachowego terapeuty
• stosując środki farmakologiczne

Sabine Bernau - jest psychologiem prowadzącym od lat terapię dorosłych chorych na ADHD, a także matką trójki dorosłych dzieci dotkniętych tym schorzeniem. Dzięki temu, że przeprowadza wnikliwą analizę wielu aspektów choroby i przedstawia szeroką gamę środków zaradczych, z wyraźną sympatią dla osób cierpiących na ADHD, poradnik może być cenną pomocą dla chorych, dla ich bliskich i dla terapeutów.

ADHD u dorosłych. Poradnik - jak z tym żyć - Sabine Bernau / Wydawnictwo WAM