Kasjan
Jest to imię łacińskie, pierwotnie bardzo popularne cognomen, utworzone od nomen gentilicium Cassius. Imię Kasjan (Cassianus) 'należący do rodu Cassia', było dość częste w pierwszych wiekach chrześcijaństwa.
W Polsce imię znane, choć bardzo rzadkie.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Cassianus, fr. Cassien, hiszp. Casiano, niem. Kassian, ros. Kasjan, wł. Cassiano.
W wykazach hagiograficznych spotykamy ponad dwunastu świętych, względnie błogosławionych, którzy nosili to imię. Tu dla intensywności oddawanej im ongiś czci uwzględnimy czterech. Czytelnika odsyłamy ponadto do hasła Jan Kasjan.
Kasjan, męczennik z Tangeru. Żył prawdopodobnie w III lub IV w. O okolicznościach jego męczeństwa nic konkretnego nie wiemy. Był jednym z tych nie znanych bliżej żołnierzy Chrystusowych, których pamięć zachowano dostatecznie żywą, podczas gdy szczegóły życia i męczeństwa poszły w niepamięć. Gdy Prudencjusz zwiedzał około r. 400 Tanger, niewiele już o Kasjanie umiano powiedzieć. Kult męczennika był jednak żywy, toteż poeta upamiętnił go w czwartej części swego Peristephanon (O wieńcach). Przypuszczano później, iż był związany z innym męczennikiem z Tangeru, św. Marcelim. Gdy Marcelego skazano na śmierć, Kasjan miał na znak protestu rylcem i tabliczką, atrybutami swego urzędu, rzucić o ziemię; to właśnie byłoby powodem jego uwięzienia i skazania. Niestety, szczegóły te, zaczerpnięte z innych pism hagiograficznych, nie znalazły uznania u badaczy. Anonimowy pisarz posłużył się nimi niewątpliwie po to, aby brak historycznych wiadomości uzupełnić własną inwencją i dowolnymi konstrukcjami. W rzeczywistości historia zachowała nam trzy pewne dane: imię męczennika, miejsce oraz dzień jego smierci, tzn. 3 grudnia.
Kasjan, męczennik z Imoli. Męczeństwa dopełnił zapewne 13 sierpnia pomiędzy r. 303 a 305. Prudencjusz utrzymywał, że był nauczycielem i że wydano go na łup uczniów, którzy zakłuli go rylcami do pisania. Niezgodne to z prawem rzymskim i dlatego mało prawdopodobne. Później motyw ten wzbogacano innymi legendarnymi wątkami. Kasjana przyozdobiono też w godność biskupią. Stało się tak może dlatego, że został patronem katedry w Säben (Sabiona), w Tyrolu. Stolicę tę przeniesiono następnie do Brixen (Bressanone). Jeszcze później uważano, że był także biskupem w Benewencie oraz Todi. Za patrona obrali go sobie stenografowie.
Kasjan, biskup Autun. Wedle Grzegorza z Tours po śmierci biskupa Retyka, który uczestniczył w r. 314 w synodzie w Arles, jego następcą obrano Kasjana. Grzegorz dodaje też, że do grobu Kasjana zdążało wielu, aby zabrać stamtąd proch - środek przeciw wszelkim chorobom. Grób ten m.in. odwiedził św. German z Auxerre. Martyrologium Hieronimiańskie wspominało świętego w dniu 5 sierpnia. Natomiast późne (IX w.), całkiem legendarne pisma opowiadały, że pochodził z Aleksandrii. Najpierw miał być biskupem w Orte (Hortanus), w Italii, ale gnany pragnieniem pozyskania Chrystusowi innych, przybył na północ. Do Autun miał dotrzeć za panowania cesarza Walentyniana I. Biskup Symplicjusz przyjął go życzliwie i odwiódł od zamiaru wędrowania do Bretanii. Po śmierci Symplicjusza miał objąć osieroconą stolicę biskupią. W IX stuleciu relikwie Kasjana przeniesiono do Saint- -Quentin. Wspomnienie obchodzono w dniu 5 sierpnia.
Kasjan z Nantes. Jego rodzice, Jan Lopez-Netto i Guyonne d'Almeras, pochodzili z Portugalii, ale on urodził sie we Francji 14 stycznia 1607 r. W Angers wstąpił do kapucynów. W czasie epidemii z lat 1631-1632 odznaczył się poświęceniem w pielęgnowaniu dotkniętych chorobą, na którą i sam zapadł. Po ukończeniu studiów wysłano go do Kairu. Tam to w 1633 spotkał o. Agatangelusa z Vendôme, o którym mówiliśmy na właściwym miejscu. Tam też o ich wspólnej śmierci (7 sierpnia 1638) i beatyfikacji (1905).