Wiesław

Jest to forma skrócona dwuczłonowego imienia słowiańskiego WIELISŁAW. W. Taszycki objaśnił tę formę jako twór literacki wymyślony przez K. Brodzińskiego. W. Doroszewski zaś wywodził je z imienia Więcesław - Więsław (przez błędne odczytanie Wiesław). M. Malec w pracy Budowa morfologiczna staropolskich złożonych imion osobowych przytacza przykłady na zrównanie form Wiesław i Wielisław. Forma Wiesław (Veslao) potwierdzona jest w r. 1373, a Wielisław - Wiesław w r. 1430. Z biegiem czasu forma Wiesław się usamodzielniła i dziś rozumiana jest jako odrębne imię, różne od Wielisław. Obok formy męskiej używana jest też żeńska forma Wiesława, poświadczona w dokumentach od średniowiecza. Formy spieszczone to Wiesiek, Wiesio (dla mężczyzny) oraz Wiesia, Wisia, Wieśka (dla kobiety).

W kalendarzu Wiesław umieszczony jest 7 czerwca, a Wiesława 22 maja.

Święci lub błogosławieni, którzy by nosili to imię, w wykazach hagiograficznych się nie pojawiają. Mimo to Krzysztof Warszewicki (+ 1603) odnalazł rzekomego ucznia św. Jacka, który razem ze swoimi braćmi Wisławem i Władysławem miał umrzeć zaraz po odprawieniu mszy św. prymicyjnej. Za Warszewickim powtórzył to w swej książce Matka świętych Polska Jaroszewicz; on też za Warszewickim zwie ich błogosławionymi, a ponadto przydziela na ich wspomnienie dzień 23 września. O ile wiadomo, ta sztuczna próba rozbudzenia kultu żadnych rezultatów nie przyniosła.