Imiona świętych

Jest to imię, którego pochodzenie nie zostało dostatecznie wyjaśnione. Powszechnie łączy się je z łacińskim rzeczownikiem ignis 'ogień'. U pisarzy starożytnych (np. Pliniusza) występuje w postaci Egnatius, jednak trudno ustalić, czy to jest to samo, co Ignatius. Nie można też wykluczyć jego etruskiego...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie forma żeńska cognomen rzymskiego Lucinus, którego podstawę stanowi przymiotnik pospolity lucinus, -a, -um 'świetlisty'. W Polsce używane od w. XIX. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Lucina, fr. Lucine, Lucienne, ros. Ljucina, Łukina, ukr. Łukyna, wł....

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, wywodzące się z cognomen utworzonego od nomen gentilicium Marius (gens Maria). Sufiks -anus oznacza przynależność, zatem Marianus to 'należący do Mariusza, przyjęty do rodu Mariuszów'. W Polsce średniowiecznej imię to było używane w formie Marzyjan (poświadczone...

Jest to imię pochodzenia greckiego, wywodzące się od pospolitego słowa margarit-s 'perła' (por. wł. Gemma). W Polsce jest to jedno z najbardziej popularnych imion żeńskich od czasów średniowiecznych. Poświadczone w formach: Małgorzata (1422), Małgorzeta (1387), Margorzata (1410) Margarzeta, Margarzęta,...

Jest to forma skrócona dwuczłonowego imienia słowiańskiego WIELISŁAW. W. Taszycki objaśnił tę formę jako twór literacki wymyślony przez K. Brodzińskiego. W. Doroszewski zaś wywodził je z imienia Więcesław - Więsław (przez błędne odczytanie Wiesław). M. Malec w pracy Budowa morfologiczna staropolskich...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen, w którego funkcji użyty został rzeczownik pospolity victor, -ris 'zwycięzca' (np. Marius Victor). Imię Wiktor pojawia się w Polsce prawdopodobnie pod wpływem włoskim w XVI w. wraz z formą pochodną Wiktoryn. Dziś imię Wiktor jest również znane...