Dzieci mają prawo do poczucia bezpieczeństwa

Dzieci to istoty kruche psychicznie, fizycznie i duchowo, stąd tak łatwo wzbudzić w nich poczucie zagrożenia. Rodzice wykorzystują niekiedy ową kruchość w relacji z nimi. Bywa to nieraz wręcz nieuczciwe. Chcąc nakłonić dzieci do uległości, budzą ich lęki i obawy.

Niektóre matki straszą swoje pociechy: "Jeżeli będziesz niegrzeczny, mama odda cię obcym ludziom". To naprawdę nie fair. Takie sytuacje wywołują u dziecka panikę. Bywa ona nieraz tym większa, im słabsze są jego więzi emocjonalne z ojcem.

Wiele dzieci doświadcza lęku przed ciemnością, przed obcymi, przed ośmieszeniem, przed porażką. Są to znaki dziecięcej kruchości. Rodzice nie powinni lekceważyć dziecięcych obaw, zagrożeń, lęków. Dzieci mają prawo do poczucia bezpieczeństwa.

Ważnym lekarstwem na dziecięce obawy i lęki jest zwiększona dawka ojcowskiej troskliwości, czułości, ciepła, serdeczności. Dziecko, które doświadcza głębokiego lęku, trzeba przygarnąć, przytulić. To daje mu poczucie bezpieczeństwa.

Prowadząc szczere i otwarte rozmowy ze swymi dziećmi, ojciec uodpornia je na różnorakie zagrożenia, z jakimi muszą się one zetknąć w swym dziecięcym i młodzieńczym życiu. Nie chodzi jednak o tanie pocieszanie dzieci, ale o mocną ojcowską obecność, o duchowe, emocjonalne i psychiczne wsparcie ofiarowane im. Dziecko czuje się bezpiecznie, gdy jest przekonane, że za nim stoi mocny tata, który gotów jest przyjść mu z pomocą w każdej chwili i bronić je.

Dobry kontakt uczuciowy ojca z synem sprawia, iż chłopiec czuje się silny. Jest w stanie oprzeć się naciskowi grupy rówieśniczej. Nie obawia się też rywalizacji koleżeńskiej. Jak pokazuje doświadczenie, w dziecięcej rywalizacji nie liczy się najpierw siła fizyczna, ale wewnętrzna pewność siebie, poczucie własnej mocy, odczucie odwagi. Dobry kontakt emocjonalny z ojcem pozwala synowi bronić się skutecznie przed manipulacją i przemocą rówieśników. Przekonanie chłopca o własnej sile oraz świadomość posiadania silnego oparcia w swoim ojcu jest najlepszą bronią przeciwko przemocy rówieśników.

Rodzice mogą chronić swoje dziecko przed stosowaniem wobec niego przemocy czy też przed wykorzystaniem seksualnym poprzez zaufanie i pełną szczerość wobec niego. Gdy będzie mu grozić jakiekolwiek niebezpieczeństwo, ono powie im o tym otwarcie i będzie szukać ich pomocy. Ojciec może czuwać nad bezpieczeństwem dziecka, odwołując się do jego szczerości i zaufania. Może mu towarzyszyć w jego zmaganiu się z kłopotami i przeciwnościami życiowymi.

Dzieci, które nie mają dobrej więzi uczuciowej ze swymi ojcami i nie czują się przez nich chronione, zetknąwszy się z niesprawiedliwym traktowaniem, czują się zazwyczaj bezbronne, bezradne, osaczone, zaszczute.

Wiele dzieci całymi miesiącami, a nawet latami znosi dręczenie silniejszych kolegów, ale nigdy nie poproszą rodziców o pomoc, ponieważ boją się ich reakcji. Obawiają się, że do poniżenia, jakie je spotyka ze strony rówieśników, dołączy się upokorzenie ze strony rodziców. Takie dzieci stają się nierzadko ofiarami przemocy, nieuczciwości i nadużyć zarówno ze strony rówieśników, jak też osób dorosłych. Kiedy syn nie ufa ojcu, nie będzie też szukał u niego pomocy, gdy spotka go jakaś krzywda. Będzie się obawiał niezrozumienia, wyśmiania, oskarżenia, kary. Ojcowie boleśnie ranią swych synów, wypominając im ich słabość, gdy ci przegrywają w rywalizacji z rówieśnikami.

Więcej w książce: KOCHAJ MNIE TATO! - Józef Augustyn SJ