Dzieci w "trudnym wieku"

Czas buntu. Jak często słyszysz, że i Ty znajdujesz się w tym trudnym wieku? Jak często próbujesz sobie i innym tłumaczyć swoje zachowanie czasem dorastania? Prawdopodobnie twoi rodzice przeżywają to nie mniej niż Ty.

I równie starannie starają się wytłumaczyć sobie i innym twoje zachowanie, pytania czy wątpliwości. A tych ostatnich zapewne masz najwięcej. Gdzie szukać odpowiedzi? Komu zaufać? Te trudne pytania trapią niejednego z was, drodzy młodzi przyjaciele. Ale warto pytać, warto szukać rozwiązań.

Zacznij od znalezienia kogoś, kto cię wysłucha, kto pozwoli ci powiedzieć, co myślisz i da ci wsparcie duchowe. Takich ludzi jest naprawdę wielu. Oni w swoim życiu też szukali i odnaleźli własną drogę - do Prawdy, Dobra i Piękna.

Czyż nie jest to szczególnie ważne dla każdego z was? To przecież wy, młodzi, poszukujecie wartości, na których moglibyście budować przyszłość, stawiacie sobie cele, które chcecie osiągnąć, uczycie się jak postępować, by być dobrym. Odpowiedź na wszystkie pytania odnajdziecie w Dekalogu. Odpowiedzi te nie są proste, wymagają wyrzeczeń, dlatego warto szukać form przekazu ukazujących pełnię Dekalogu w przystępny sposób.

Jedną z takich form jest sztuka pozwalająca na wyrażenie myśli, emocji, przeżyć, czyli umożliwiająca pokazanie światu swoich potrzeb i obiektów uporczywych poszukiwań.

Teatr KEFAS

Cztery lata temu w Katowicach zebrała się grupa młodzieży, która zapragnęła wspólnie poszukać nowego środka wyrazu do ukazania wartości zawartych w przykazaniach. Tak powstał Teatr KEFAS. Jego nazwa nawiązuje do przyświecającej nam idei. Chcemy ukazywać to, co w naszym przekonaniu jest fundamentem, skałą (aram. kefa), na której można wybudować - ukształtować swoje życie.

Jaka powinna być forma teatru, którego celem jest przekazywanie treści niełatwych do przyjęcia i często nie na czasie? Jak grać, by być oglądanym? Odpowiedź na te pytania odnaleźliśmy w trudnych formach przekazu - pantomimie i tańcu. Ruch ciała ukazuje wiele, choć nie jest przekazem tak bezpośrednim, jak słowa. One jednak są ulotne, a obraz pozostaje.

Według nas teatr powinien prowokować do refleksji nad tym, co widz zobaczy, więc próby dotarcia do młodzieży opieramy na słowach słynnego aktora, reżysera i pedagoga Jana Dormana: Teatr ma zmuszać do myślenia. Chcemy tworzyć spektakle, które zapadają głęboko w pamięć, dzięki którym można coś przeżyć, czegoś doświadczyć... Nie chcemy tworzyć przedstawień, o których prowadzi się jedynie ożywioną dyskusję.

Przygotowaliśmy już trzy przedstawienia poruszające tematykę przykazań: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną, Nie cudzołóż, Nie pożądaj żony bliźniego swego oraz Ani żadnej rzeczy, która jego jest. Pracujemy nad przekazem przykazania Nie zabijaj.

Dekalog inaczej

Grupa młodzieży zaangażowanej w tworzenie teatru nie tylko włącza się w dzieło ewangelizacji, ale sama jest ewangelizowana przez to, co robi. Wynika to z bezpośredniego wpływu młodych na treść powstającego spektaklu i czynnego udziału w tworzeniu obrazu. Wspólnie zastanawiamy się, czy to, co rodzi się w naszych głowach, będzie czytelne dla widza, który nie zna scenariusza.

Wydawać by się mogło, że mówienie dzisiaj o przykazaniach jest pozbawione sensu, a jednak kolejne przedstawienia teatru spotykają się z ogromnym zainteresowaniem. Dlatego też zapraszani przez duszpasterzy, katechetów czy nauczycieli pokazujemy, jak mówić o sprawach ważnych, o podstawach wiary za pomocą tańca i pantomimy. Wiemy, że podczas pracy nad kolejnymi spektaklami musimy przemyśleć i przewartościować takie pojęcia, jak prawda, dobro i piękno, i kierować się nimi w swoim życiu, by nasz przekaz ruchem i tańcem był wiarygodny dla młodych odbiorców.

Dominika Macura - pedagog, w Teatrze KEFAS zajmuje się ruchem scenicznym i tańcem.