Królestwo, które zaczyna się w sercu
Jezus jest Królem, ale Jego władza nie opiera się na sile ani dominacji. Objawia się w miłości, prawdzie, miłosierdziu i służbie, a Jego królestwo wzrasta tam, gdzie człowiek pozwala Mu prowadzić swoje życie. Jezus nazywany jest Królem, lecz Jego królowanie wymyka się ludzkim schematom władzy. Ewangelia, nauczanie papieża Franciszka i duchowa tradycja Kościoła ukazują Chrystusa jako Króla miłości, prawdy i służby. W tej serii krótkich streszczeń odkrywamy, czym jest Jego królestwo, komu naprawdę służy i jak zaprosić je do własnego serca.
#Wielkie Antyfony: jedyny pomazaniec godny tronu
Wielka Antyfona adwentowa „O Królu narodów” ukazuje Jezusa jako jedynego Pomazańca godnego tronu – Boga, który stał się całkowicie człowiekiem i dzielił z ludźmi doświadczenia radości, cierpienia i emocji, z wyjątkiem grzechu. Jezus, pochodzący z ludu, namaszczony przez Boga, jako Król narodów ma władzę doskonałą, która łączy się z Jego ludzkim doświadczeniem i boskim posłannictwem. Jego królowanie przekracza ludzkie rozumienie władzy, bo opiera się na miłości i ofierze, a nie na dominacji. Chrystus pozostawił Kościół jako wspólnotę wiernych, dla których jest kamieniem węgielnym i źródłem jedności, łącząc różnorodność ludzi Duchem Świętym. Wskazuje to, że Królestwo Boże realizuje się tam, gdzie ludzie zapraszają Chrystusa i żyją Jego nauką, a nie poprzez osądzanie innych.
Jakim Królem jest Jezus?
Autor w komentarzu do Ewangelii ukazuje królowanie Jezusa w zupełnie innym świetle niż ziemska władza. Zauważa, że zwykle królem nazywamy kogoś, kto dominuje i wymaga posłuszeństwa, tymczasem Jezus jako Król troszczy się o swoich poddanych i pragnie ich dobra. W rozmowie z Piłatem Jezus potwierdza, że jest Królem, lecz jego królestwo „nie jest z tego świata” – to panowanie oparte na prawdzie i miłości, nie na sile czy przemocy. Autor podkreśla, że poddani Jezusa nie są ulegli, lecz objęci Bożą opieką, a uznanie Chrystusa za Króla i słuchanie Jego głosu daje poczucie bezpieczeństwa i wewnętrznego pokoju.
Franciszek: czy Jezus jest moim „królem”?
Papież Franciszek zaprosił wiernych do refleksji nad pytaniem: czy Jezus jest moim „królem”. Odnosząc się do dialogu Jezusa z Poncjuszem Piłatem, wskazał, że Jezus potwierdza swoje królestwo, lecz w innym sensie niż rozumiał to Piłat – nie jako władzy politycznej czy dominacji, lecz jako świadectwa prawdy, miłości i zbawienia. Jego królestwo „nie jest z tego świata” i nie opiera się na sile czy władzy, lecz na miłosierdziu, przebaczeniu, pokoju i sprawiedliwości. Chrystus jako Król przemienia świat swoją prawdą i łaską, wyzwalając człowieka z grzechu i dając sens życiu. Franciszek zachęcał, by zastanowić się, czy Jezus jest prawdziwym drogowskazem w naszym życiu i czy to Jemu oddajemy pierwszeństwo w sercu, a nie innym „królom”.
Franciszek: pozwólmy żeby Jezus stał się naszym królem
Papież Franciszek w czasie modlitwy Anioł Pański w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata zachęcał, by pozwolić Jezusowi stać się królem naszego życia. Podkreślał, że królestwa oparte na przemocy i władzy upadają, natomiast Królestwo Boże jest trwałe, zakorzenione w miłości, sprawiedliwości i pokoju, i rozciąga się aż do końca czasów. Jezus nie dąży do władzy politycznej – Jego królestwo „nie jest z tego świata”, lecz duchowe i oparte na miłości oraz prawdzie. Franciszek wskazał, że tylko Jezus, przez swoje słowo, przykład i ofiarę na krzyżu, daje pokój, wolność i pełnię życia, przynosząc sens ludzkiemu życiu pełnemu trudów, zwątpienia i grzechu. Zachęcał, by nie iść za logiką świata, lecz przyjąć Chrystusa jako króla serca i świadczyć o Jego królestwie, prosząc o pomoc Maryję Pannę.
Królować z Chrystusem
Artykuł ukazuje Jezusa jako Mesjasza-Króla, którego zapowiedzi i czyny wypełniały obietnicę nadchodzącego Królestwa Bożego. Jezus ogłaszał, że Jego królowanie „nie jest z tego świata” – to panowanie duchowe, oparte na miłości, pokoju i sprawiedliwości, nie politycznej władzy. Choć wielu nie rozumiało Jego misji, On ukazał, że prawdziwe królowanie dokonuje się przez krzyż, pokorę i służbę. Chrystus jest Królem przede wszystkim ubogich, chorych i pogardzanych, a Jego panowanie realizuje się zarówno w Kościele, jak i tam, gdzie ludzie żyją wartościami ewangelicznymi. Uczestnictwo w Jego królowaniu wymaga wiary, miłości do Boga i bliźniego, oraz gotowości pójścia Jego śladami.
Książka, która od późnego Średniowiecza cieszy się niesłabnącym powodzeniem w całym (nie tylko chrześcijańskim) świecie, ustępując liczbą wydań tylko Pismu świętemu. Choć napisana przede wszystkim na użytek mnichów, głębią rozważań i spostrzeżeń łatwo "dzieli się"...
Skomentuj artykuł