S-P-I-C-E, naprotechnologia i in vitro

O naprotechnologii , czyli technologii naturalnej prokreacji pisane było już wiele. To, na co kładziony jest nacisk  - medyczne aspekty, innowacyjne rozwiązania, konfrontacja z in vitro, statystyki nt (nie)skuteczności, nie oddają pełnego obrazu nauki, przez co pomniejszona zostaje jej rzeczywista wartość.

Bardzo rzadko, bądź marginalnie wspominane jest holistyczne podejście naprotechnologii do par, a jeżeli jest to robione, to w formie ogólnikowej, nie do końca sprecyzowanej.

To całościowe traktowanie osób, małżeństwa akcentuje ich osobowy charakter w procesie leczenia, a także wskazuje na fakt, że wszystko to, co będzie robione, nie będzie szkodziło (wydawałoby się to oczywiste, powołując się na przysięgę Hipokratesa - po pierwsze nie szkodzić, jednakże tylko tutaj medycyna i zabiegi z jakich korzysta, rzeczywiście służą osobie).

W procesie diagnozowania i leczenia, podczas współpracy z instruktorem, pary mają możliwość, niejednokrotnie pierwszy raz, zastanowić się i porozmawiać o swojej płodności, odkryć ją. Traktowana jest ona tutaj jako integralna część osoby, ale i związku (!). Poprzez płodność kobieta i mężczyzna wyrażają siebie indywidualnie, jako para, realizują i komunikują się wzajemnie i z otoczeniem.

Powszechne, biologiczne, wąskie rozumienie płodności definiuje ją jako zdolność do zrodzenia istoty ludzkiej. Pełna definicja pojęcia ukazuje płodność jako tworzenie, zgodne z sobą, dla dobra małżeństwa. I takiej płodności, rozumianej jako wyrażanie siebie w życiu, na wielu płaszczyznach uczy Naprotechnologia.

Płodność jest także procesem. Z biologicznego punktu widzenia zakłada cykliczność zmian zachodzących w organizmie kobiety, z perspektywy płodności małżeńskiej - obejmuje przemiany w związku na przestrzeni tego cyklu. Jeżeli płodność traktowana jest jako konstytuanta osoby, taka będzie przyjmowana jako pewnego rodzaju rama, która nakreśla charakter podejmowanego działania.

Aktywność ta może być dwojaka - genitalna i seksualna. Genitalna obejmuje kontakt narządów rozrodczych męskich i żeńskich, seksualna angażuje całe osoby we wspólnym, ukierunkowanym tworzeniu. Jednocześnie kontakt seksualny pozwala umieścić seksualność człowieka we właściwym miejscu, podnosząc zasadniczo jakość całego życia (!). Kontakt genitalny co prawda, wchodzi w zakres kontaktu seksualnego, ale jest jednym z wielu alternatywnych aktywności tego zakresu.

Kontakt seksualny może być realizowany na kilku płaszczyznach - duchowej, fizycznej, rozumowej, twórczej i emocjonalnej, (Spiritual, Physical, Intellectual, Creative, Emotional - skrót: S-P-I-C-E), czyli tych wszystkich strefach, na których osoba może realizować i wyrażać siebie równoważnie, a które warunkują zasadniczo pikanterię pożycia. Wbrew pozorom bowiem, to mózg jest najbardziej seksualnym organem człowieka (!) i o niego szczególnie należy dbać, myśląc o płodności, seksualności.

Budowanie relacji w związku na SPICE jest gwarantem trwałości, solidności, zadowolenia, zarówno z codziennej prozy życia we dwoje, jak i współżycia. Obie sfery zasadniczo się przenikają i dopełniają. Czasowe unikanie kontaktów genitalnych otwiera możliwość rozwoju związku w obszarach SPICE. Rozwój nie genitalnych form komunikacji buduje zaufanie w małżeństwie i rozwija je. Daje jednocześnie poczucie wolności, bezwarunkowej (na ile to możliwe) miłości, czym samym, jedność genitalna nabiera głębszego znaczenia, a jej jakość diametralnie wzrasta.

Należy zauważyć, że pragnienie kontaktu genitalnego nie jest niekontrolowane, nie do opanowania. Jednakże nauka zastępowania go inną formą aktywności jest dużym wyzwaniem, żmudną pracą, wielokrotnie walką ze sobą, ale przede wszystkim szansą osiągnięcia bezterminowej, lepszej jakości całego życia. Pozwala spojrzeć na małżeństwo z innej perspektywy, zachowując właściwe proporcje. Nauka, poznanie i rozwijanie SPICE, nowych interakcji seksualnych gwarantuje holistyczny rozwój osób, związku, zapewniając jego autentyczność, uczciwość, wierność.

S-P-I-C-E

Płaszczyzna duchowa realizowana jest w odniesieniu do osoby, rzeczy, pojęcia relacyjnego z ja i wyrażającego związek lub dążenie do związku z czymś przerastającym ja, którego umiejscowienie, po spełnieniu określonych warunków jest możliwe także w obrębie ja. Innymi słowy, płaszczyzna duchowa to szersza perspektywa w życiu, pokazująca co warto robić, a czegoś unikać, aby życie człowieka, traktowane całościowo, miało sens. Aktywność , przede wszystkim zakłada praktyki religijne, modlitwę - wspólną. Jej charakter, formę, długość, częstotliwość małżeństwo powinno dobrać samo, uwzględniając potrzeby obojga. Modlitwa umacnia i rozwija duchowe potrzeby człowieka, przypomina o transcendencji, jednocześnie pomaga unieść trud życia, także tego we dwoje. Wskazuje na miłość rozumianą jako przyjęcie drugiego takiego, jakim jest, akceptacje siebie i waszego tu i teraz.

Płaszczyzna fizyczna obejmuje fizyczne formy kontaktów. Tutaj należy wprowadzić rozróżnienie pomiędzy dotykiem afirmującym a pobudzającym. Dotyk afirmujący jest tą formą kontaktu, która afirmuje osobę, uzdalnia do twórczego działania. Dotyk pobudzający nakierunkowuje działanie na stosunek. Afirmacyjny kontakt jest szczególną formą bliskości osób, dający poczucie bezpieczeństwa, przynależności, odpowiedzialności, wzajemności. Ta forma kontaktu zasadniczo podnosi wartość osoby, do której jest kierowana.

Niezmiernie ważna jest umiejętność określenia granicy pomiędzy tymi dotykami, aby w czasie, gdy współżycie jest niemożliwe, bliskość cielesna została zachowana. Jest to istotne także z perspektywy dzieci obecnych w rodzinie, które bezwiednie uczą się miłości i czułości od rodziców. Widok mamy i taty obejmujących się z szacunkiem i miłością wywiera głębokie, pozytywne piętno na ich przyszłe relacje oraz ich poczucie wartości do siebie i płci przeciwnej.

Realizacja fizycznej formy kontaktów, to także wspólne wypełnianie obowiązków domowych czy spędzanie wolnego czasu. To także buduje zaufanie w związku oraz poczucie wartości, redukując jednocześnie potrzebę powierzchownego wzmocnienia relacji przez kontakt genitalny.

Płaszczyzna rozumowa obejmuje te formy aktywności, które pomagają zrozumieć dane działanie lub intencje jego zaniechania. Wspólne zgłębianie tego tematu jednoczy związek, pomaga zrozumieć stanowisko małżonka, a co za tym idzie, jego konkretne formy zachowania. Tym samym możliwy jest dialog i dojście do konsensusu, uwzględniającego stanowiska obydwu.

Płaszczyzna twórcza / komunikatywna ma dwojaki charakter. Z jednej strony zakłada wspólne zadania, projekty, najmniejsze prace, które mogą być wykonane przez jednego, ale w imię wspólnoty małżeńskiej, realizowane są razem. Następuje tutaj podział czynności w oparciu o motywacje, zdolności, preferencje, czasowość obydwu, a co najważniejsze, odbywa się za ich obopólną zgodą. Z drugiej strony, twórczy charakter działania to dbałość o relacje, o ich intensywność. Może odbywać się to poprzez drobne gesty - ulubione małżonka, np. zaparzona kawa na stole, zanim wstanie on z łóżka czy czekoladka, schowana w najmniej spodziewanym miejscu.

Płaszczyzna emocjonalna / psychologiczna to "nauka" mówienia o ważnych dla siebie sprawach, wydarzeniach z danego okresu, a nie pozostających obojętnymi dla związku. Nauka ta odnosi się do ćwiczenia umiejętności wyrażania emocji, mówienia o ważnych dla mnie sprawach, ale i słuchania, przekazu niewerbalnego także. Zdolność ta jest niezmiernie istotna w związku, fundamentalna dla budowania długotrwałej, silnej relacji, zaufania, wzajemnego zrozumienia i poszanowania potrzeb. Postawa otwartości, jaką powinni przyjąć małżonkowie umożliwia pogłębienie więzi bliskości i intymności, do czego nie jest konieczny kontakt genitalny.

Rozmową często towarzyszą epizody frustracji. Są one, nagromadzoną przez dłuższy czas złością, niewyrażoną w żaden sposób, a zepchniętą gdzieś w podświadomość. Dlatego tak ważne jest, aby pojawiające się, kumulujące sytuacje, wydarzenia stresogenne omawiać, jak najszybciej to możliwe. Owe epizody wybuchów złości są pewnego rodzaju oczyszczeniem. Jednakże należy nauczyć się właściwie do nich podchodzić i reagować. Często stają się one początkiem rozmowy właściwej, szczerej, dlatego tak ważne jest "prawidłowe" zareagowanie na wybuch złości małżonka. Istotne jest także, aby każdy pojawiający się problem rozwiązać, nie bagatelizować go (skoro współmałżonek o nim mówi, znaczy że jest to dla niego ważne).

Komunikacja może przybierać różne formy, intensywność, niemniej jednak, jaka ona by nie była humor powinien być niezastąpionym jej elementem. Ważne, aby pojawił się we właściwym czasie i sposób, lubiany przez oboje. Umiejętność śmiania się z siebie, swoich wad i porażek jest sztuką, której warto się uczyć.

Wprowadzenie siebie, związku w sferę SPICE przekłada się na konkretne zachowania - prawdziwy dialog małżeński, wzajemny szacunek, podział odpowiedzialności za waszą płodność, jej rozwój, konkretne, każdodniowe decyzje oraz zdolność do wyrażania czułości i miłości, wierności i uczciwości, a nade wszystko diametralnej poprawy jakości waszego życia.