Przyjaciele nie są bynajmniej idealnymi ludźmi

Chcąc być czyimś przyjacielem, trzeba stać się godnym przyjaźni.
(Mikołaj Gogol)

Przyjaciele nie są bynajmniej idealnymi ludźmi. Aleksander Fredro powiada z humorem: "Przyjaciół kochamy dla ich wad, bo lubimy, gdy ktoś też ma wady". Warunkiem dobrej przyjaźni jest pełna akceptacja przyjaciela, nie tylko z jego cnotami i zaletami, ale także z wadami, słabościami i wszystkimi ludzkimi ułomnościami.

Bliźni, nasza "bratnia dusza", staje się naszym przyjacielem, ponieważ przyjmujemy go bez żadnych wstępnych warunków. "Jeżeli ktoś nie potrafi zaakceptować mnie takim, jaki jestem, to nie zasługuje na moją znajomość, a tym bardziej na moją przyjaźń" - stwierdza Marcel Achard. Ofiarujemy sobie wzajemnie dar przyjaźni po to, byśmy wspólnie mogli wzrastać i dojrzewać. "Jedyny sposób, żeby mieć przyjaciela, to być przyjacielem" - stwierdza Raplh Waldo Emerson.

Niesprawiedliwe naciski na przyjaciela, aby zmienił swoje zachowanie, słusznie są przez niego odbierane jako przejaw manipulacji. A nieraz bywają też przyczyną zerwania rodzącej się przyjaźni. Przyjaciele pomagają sobie nie tyle poprzez upominanie się, ile raczej przez wzajemną życzliwość, współczucie, troskę o siebie oraz świadectwo życia.

W przyjaźni, podobnie jak w każdym innym związku, zdarzają się chwile zniecierpliwienia, odruchy gniewu, smutku, zamknięcia, egoizmu. Mimo że przyjaciel stara się być szlachetny i hojny, ulega jednak nieraz różnym słabościom.

Przyjaciele nie udają wobec siebie, stąd też trudna codzienność życia obnaża ich ułomności. Są to jednak tylko "chwile", które zostają przezwyciężone siłą wzajemnego przebaczenia i pojednania.

Przyjaźń byłaby niemożliwa bez wzajemnego zrozumienia swoich słabości. Błędem jest oczekiwać, że nasz przyjaciel będzie doskonalszy od wszystkich innych osób, z którymi mamy do czynienia na co dzień.

Wiecej w książce: Przewodnik po przyjaźni - Józef Augustyn SJ