#wady

Na konieczność podjęcia trudnej walki z pychą wskazał Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Papież kontynuował cykl katechez o cnotach i wadach. Przygotowany przez niego tekst odczytał, z powodu przeziębienia Ojca Świętego papieski współpracownik z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej.

Przed zagrożeniami związanymi ze zniewoleniem rozwiązłością przestrzegł papież podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Kontynuując cykl katechez na temat wad i cnót Ojciec Święty zaznaczył, że wada ta jest rodzajem „zachłanności” względem drugiej osoby, czyli zatrutej więzi, jaką ludzie utrzymują między sobą, zwłaszcza w sferze seksualności.

"Świadomość naszych wad, zamiast zniechęcać nas, daje nam ważne wskazówki dotyczące tego, jakie cnoty mamy szansę w sobie rozwinąć" - pisze Carrie Gress, autorka książki "Odnowa. Przemieniająca moc macierzyństwa".

"Walcząc z moimi złymi tendencjami, nie zauważałem dobra, które jest z nimi związane" - mówi Krzysztof Dzieńkowski SJ i proponuje ćwiczenie, które pomaga dostrzec w nas dobro.

Wszyscy je mamy, nie wszyscy sobie z nimi radzimy. Często chcemy zmienić wszystkie na raz, a to nie najlepszy sposób. Wybierz jedną ze swoich wad i właśnie z nią wygraj. Jak zrobić to dobrze i skutecznie?

Komu nie przydarzyło się kiedykolwiek stanąć zdumionym wobec rodzica, który nie jest w stanie odczytać prawdziwego znaczenia pewnych dziecięcych zachowań? Obserwator z zewnątrz jasno widzi na przykład, że dziecko kaprysi, a rodzic nie potrafi prawidłowo ocenić jego zachowania.

Nasze wady… Wszyscy je mamy, ale nie zawsze wiemy, co możemy z nimi zrobić. Podejmując trud pracy nad własnym charakterem, często wytyczamy sobie idealistyczny plan pokonania wszystkich swoich słabości. Czy taka taktyka przynosi jednak dobre owoce?

Istotą perfekcjonizmu jest przekonanie, że można być idealnym pracownikiem, mieć idealnego męża, żonę, dzieci, idealny dom, idealne relacje. Przekonanie to jest z gruntu fałszywe.

Dziś o projekcji. Dlaczego zdarza nam się przerzucać własne cechy na innych ludzi? Co to oznacza dla nas i dla naszego otoczenia?

Własna wartość. Skanujemy siebie i swoje życie w poszukiwaniu argumentów, punktów zaczepienia, mocnych dowodów. Czy swoją wartość musimy od czegoś uzależniać? Czy nie jesteśmy wartościowi przez sam fakt naszego człowieczeństwa?

To, że czegoś nie potrafimy, że nie do wszystkiego mamy predyspozycje, skłania nas do pokornego schylenia głowy i uświadomienia sobie po raz kolejny, że jesteśmy tylko stworzeniami. I że potrzebujemy innych ludzi.

Przyjaźń byłaby niemożliwa bez wzajemnego zrozumienia swoich słabości. Błędem jest oczekiwać, że nasz przyjaciel będzie doskonalszy od wszystkich innych osób, z którymi mamy do czynienia na co dzień.

Niezdolność dostrzegania wad swojego dziecka może wynikać z niezdolności domyślania się własnych. "Widzę w nim podobny sposób bycia" - zauważył pewien ojciec. "Ja sam nie nazywam swoich cech wadami, dlatego usprawiedliwiam je w nim".

Zazdrość to, w powszechnej opinii, paskudne uczucie. Z gatunku tych, do których - jak do lenistwa, chciwości, nietolerancji i jeszcze kilku grzechów pospolitych - nie wpada się przyznać publicznie.

Asceza na przestrzeni wieków była różnie postrzegana, przypisywano jej różnorakie znaczenia i cele, tak jak i odmienne bywały często jej przejawy. Problematyka i zjawisko ascezy mogą być i dotąd były rozpatrywane z wielu, często zupełnie odmiennych punktów widzenia: kultury, historii, psychoterapii, medycyny, pedagogiki, religii, a także psychologii itp.

{{ article.description }}