Benedykt XVI: zawierzcie Bożemu miłosierdziu

Znaczenie Oktawy Wielkanocnej, ufności w moc Chrystusa Zmartwychwstałego i roli chrześcijańskiego świadectwa poświęcił Benedykt XVI swą katechezę podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Polaków zachęcił do zawierzenia Bożemu miłosierdziu. Papież przybył do Rzymu z Castel Gandolfo, gdzie pozostanie do wtorku, 13 kwietnia. Na placu św. Piotra zgromadziło się ok. 21 tys. wiernych.

Pozdrawiając pielgrzymów polskich papież powiedział:

Z serdecznym pozdrowieniem zwracam się do obecnych tu Polaków. Pozostajemy wciąż w atmosferze radości, jaka rodzi się ze świadomości, że Pan prawdziwie zmartwychwstał. Bolesne przeżycie Jego śmierci towarzyszy nam, gdy dotyka nas grzech. Jednak nie poddajemy się zwątpieniu i rozpaczy, bo wiemy, że On zwyciężył grzech i śmierć. Dlatego zawierzenie miłosierdziu Bożemu budzi w nas radość. Niech ta radość w nas trwa. Niech Bóg wam błogosławi.

Katechezę główną Ojca Świętego streścił ks. prał. Paweł Ptasznik z watykańskiego Sekretariatu Stanu:

W dzisiejszej katechezie Ojciec Święty zatrzymał się nad znaczeniem Oktawy Wielkiej Nocy, czyli ośmiu dni, w których wciąż przeżywamy radość ze zmartwychwstania Chrystusa. Kościół nie przestaje głosić wspaniałego orędzia: „Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi!” (Łk 24, 34).

Pascha Chrystusa jest największym aktem mocy Bożej. Jest to wydarzenie niezwykłe, do tego stopnia, że nie da się go opisać w tych wymiarach, jakie może objąć ludzkie rozumowanie i naukowe dociekanie. Jest jednak faktem historycznym, rzeczywistym, poświadczonym i udokumentowanym. Jest to fundament naszej wiary i jej główna treść.

Nowy Testament nie opisuje zmartwychwstania Jezusa. Podaje jedynie świadectwa tych, z którymi Jezus osobiście się spotkał już po zmartwychwstaniu. Trzy Ewangelie synoptyczne opowiadają, że wieść o zmartwychwstaniu została początkowo ogłoszona przez aniołów, co wskazuje na jej boskie pochodzenie. Została jednak powierzona kobietom z zadaniem przekazania jej apostołom, którzy z kolei nieśli ją innym. To dawanie świadectwa przez wieki było kontynuowane, aż do naszych dni przez kolejne pokolenia uczniów Chrystusa. My również jesteśmy wezwani do tego, aby je szerzyć z odwagą i radością. Niech towarzyszy nam świadomość, że z nami jest i działa sam Zmartwychwstały, jak to zapisał św. Marek: „Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły” (Mk 16, 20).