Franciszek: priorytetem najubożsi i zapomniani

Ojciec Święty wciąż wskazuje Papieskiej Radzie "Cor Unum", że priorytetem jej działań mają być najbiedniejsi i zapomniani - powiedział w Radiu Watykańskim sekretarz tej dykasterii ks. Giovanni Pietro Dal Toso.

Dlatego też wokół tych tematów koncentrują się jej aktualnie najważniejsze działania. Jednym z nich jest sytuacja ludności Iraku i Syrii, objętych wojną.

We wrześniu br. odbędzie się w Rzymie kolejne spotkanie koordynatorów organizacji charytatywnych, które zajmują się pomocą dla tego regionu. - Chodzi o to, by starać się, na ile to możliwe, integrować wszystkich prowadzących takie działania. Trudno jest stworzyć koordynację operacyjną, ponieważ chodzi o dużą liczbę podmiotów, a sytuacja jest bardzo delikatna - uważa sekretarz "Cor Unum".

Jednocześnie podkreślił determinację papieża, dla którego trudna sytuacja w Syrii i Iraku jest niezwykle ważna. - Franciszek mówił często o Syrii i Iraku i wiele razy prosił, by próbować znaleźć tam sposób na pojednanie i pokój. Chodzi przede wszystkim o to, by zakończyć tę wojnę, która trwa ponad cztery lata i spowodowała już w samej tylko Syrii śmierć ponad 220 tys. ludzi. Przyniosła, jak wiemy, wielkie cierpienia chrześcijanom w Iraku, którzy musieli uciekać, gdyż zostali wypędzeni ze swej ziemi - powiedział ks. Dal Toso.

Zwrócił uwagę, że po raz pierwszy w historii w tej części Iraku nie ma chrześcijan. - To bardzo poważna sytuacja i oczywiście papież wielokrotnie wskazywał, że przede wszystkim trzeba szukać rozwiązania politycznego, aby zakończyć tę wojnę. Z drugiej jednak strony tym, co Kościół katolicki może i powinien w tym czasie robić, i co robi na tyle, na ile to możliwe, jest dawanie znaków swojej obecności u boku ofiar, wspieranie pomocy humanitarnej, organizowanie wsparcia duszpasterskiego dla chrześcijan, którzy uciekli, staranie się o stworzenie jak najbardziej przyjaznych warunków przyjęcia tych ludzi - przypomniał sekretarz Papieskiej Rady.

Na zakończenie swej wypowiedzi wyraził przekonanie, że "ta obecność u boku ludności jest największym świadectwem, jakie Kościół może w tej chwili dać, aby przynajmniej, na ile to możliwe, zapobiec rozszerzaniu się ran otwartych przez tę wojnę".