Jesteśmy powołani do wzrastania w wierze

Jesteśmy powołani do wzrastania w wierze, do otwierania się i przyjmowania swobodnego daru Boga - powiedział Benedykt XVI w rozważaniach przed modlitwą Anioł Pański. 14 sierpnia papież spotkał się w południe, jak w każdą letnią niedzielę, z wiernymi na dziedzińcu swej letniej rezydencji w Castel Gandolfo, aby wspólnie z nimi odmówić modlitwę Anioł Pański.

Po jej odmówieniu Ojciec Święty udzielił wszystkim błogosławieństwa apostolskiego, a następnie pozdrowił zebranych w różnych językach, w tym także po polsku.

Tekst papieskich rozważań:

Drodzy bracia i siostry,

Fragment ewangeliczny z dzisiejszej niedzieli rozpoczyna się od wskazania regionu, który przemierzał Jezus: Tyru i Sydonu na północnym zachodzie Galilei - w ziemi pogańskiej. I to tam spotyka On kobietę kananejską, która zwraca się do Niego, prosząc o uzdrowienie córki, nękanej przez złego ducha (por. Mt 15, 22). Już w tej prośbie możemy dostrzec początek drogi wiary, która w dialogu z boskim Nauczycielem wzrasta i umacnia się. Kobieta nie lęka się wołać do Jezusa "Ulituj się nade mną" - jest to wyrażenie, spotykane w Psalmach (por. 51 [50]), nazywa Go "Panem" i "Synem Dawida" (por. Mt 15, 22), ukazuje w ten sposób mocną nadzieję, że zostanie wysłuchana. Jaka jest postawa Pana w obliczu tego krzyku bólu? Może wydawać się niepokojące milczenie Jezusa, tym bardziej że budzi ono reakcję uczniów, ale nie chodzi tu o niewrażliwość na ból tej kobiety.

Święty Augustyn tak to komentuje: "Chrystus okazał się obojętny wobec niej nie ze względu na odrzucenie miłosierdzia, ale aby zapłonęło w niej pragnienie" (Kazanie 77,1: PL 38, 483). Pozorna obojętność Jezusa, który mówi: "Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela" (w. 24), nie zniechęca Kanaanejki, która nalega: "Panie, dopomóż mi" (w. 25). A nawet, gdy otrzymuje odpowiedź, która zdaje się gasić wszelką nadzieję: "Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom" (w. 26) - nie ustępuje. Nie chce niczego nikomu odbierać, w jej prostocie i pokorze wystarczy jej niewiele, wystarczą jej okruchy chleba, wystarczy jej tylko jedno spojrzenie, jedno słowo Syna Bożego. I Jezus jest pełen podziwu dla odpowiedzi tak wielkiej wiary i mówi do niej: "Niech ci się stanie, jak pragniesz" (w. 28).

Drodzy przyjaciele, również jesteśmy wezwani do wzrastania w wierze, do otwierania się i do przyjmowania w wolności daru Bożego. Jest to droga, którą Jezus pozostawił do wykonania swoim uczniom, kobiecie kananejskiej, wszystkim ludziom wszystkich czasów i narodów, każdemu z nas. Wiara otwiera nas na poznawanie i przyjmowanie prawdziwej tożsamości Jezusa, Jego nowiny i wyjątkowości, Jego Słowa, do życia w osobistej relacji z Nim. Poznanie wiary jest darem Boga, który objawia się nam nie jako abstrakcyjna jednostka bez oblicza i imienia, ale jako Osoba, która chce wejść w więź głębokiej miłości z nami i przeniknąć całe nasze życie. Dlatego codziennie nasze serce winno żyć doświadczeniem nawrócenia, przechodzić od człowieka skupionego na samym sobie do człowieka otwartego na działanie Boga, do człowieka duchowego (por. 1 Kor 2,13-14), który pozwala się pouczać przez Słowo Boże oraz otwiera własne życie na Jego Miłość.

Drodzy bracia i siostry, ożywiajmy codziennie naszą wiarę głębokim wsłuchiwaniem się w Słowo Boże, korzystaniem z sakramentów, modlitwą osobistą i miłosierdziem wobec bliźnich. Przywołujmy wstawiennictwa Maryi Panny, której chwalebne wniebowzięcie w duchu i ciele będziemy świętować jutro, aby pomogła nam głosić i świadczyć życiem o radości spotkania z Panem.

Następnie Ojciec Święty pozdrowił zgromadzonych w różnych językach, w tym także po polsku: "Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Dziś przypada siedemdziesiąta rocznica męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Kolbego, w obozie zagłady Auschwitz. Jego heroiczna miłość jest świetlanym znakiem zwycięskiej obecności Boga w ludzkim dramacie nienawiści, cierpienia i śmierci. Módlmy się, aby przez naszą miłość ludzie na całym świecie doświadczali tej obecności. Niech Bóg wam błogosławi.