Ks. prof. Szostek: nie można sprowadzić roli biskupa do pozycji ministranta asystującego liderowi

"Nieraz słyszę pytanie: «Kto dziś powinien być przewodnikiem Kościoła w Polsce?» (...) Odpowiadam: «Oby nikt»" – mówi w rozmowie z Joanną Żarnoch-Chudzińską ks. prof. Andrzej Szostek.

Zapytany o to, czy humanizm chrześcijański w ogóle istnieje, ks. Szostek zauważa przede wszystkim, że nie można sztucznie podtrzymywać jednomyślności: "Jeśli chodzi o podstawowe elementy wiary i moralności chrześcijańskiej, biskupi i wierni powinni być zgodni. Ale jest wiele spraw, zwłaszcza w sferze życia społecznego, w relacji Kościół – państwo, gdzie różnice zdań są dopuszczalne, a nawet wskazane".

Duchowny jest przekonany, że różnice zdań mają miejsce także między hierarchami, ale informacje o nich po prostu do nas nie docierają, bo Konferencja Episkopatu Polski skupia się na przekazaniu konkretnych informacji – w opinii księdza "gładkich i nudnych". "Jeden z biskupów powiedział mi: «Nawet nie wiesz, jak my się na tych konferencjach spieramy». Otóż nie wiem, bo w Episkopacie przyjęto rygorystycznie pojętą zasadę jednomyślności – wyznaje ks. Szostek.

Duchowny wspomina w wywiadzie również o tym, że nieraz słyszy pytania dotyczące tego, kto powinien być dziś przewodnikiem Kościoła w naszym kraju, "bo przez ćwierć wieku był nim prymas Wyszyński, potem św. Jan Paweł II". "Odpowiadam: «Oby nikt». Każdy z biskupów ma własny głos i ma prawo ujawniać go wiernym, nie powinien sprowadzać swej roli do pozycji ministranta asystującego jednemu liderowi" - stwierdza ksiądz profesor.

Ks. Szostak w udzielonym wywiadzie wskazuje również na potrzebę przyjmowania krytyki Kościoła i nieodbierania jej jako ciągły atak.

"Potrzebujemy krytyki rzeczowej, uzasadnionej, w ostatecznym wymiarze nam pomocnej, nawet jeśli w ogniu sporu pojawiają się zbyt ostre słowa".

Duchowny podkreśla, że nie tylko Kościół jest drogą człowieka, ale także człowiek jest drogą Kościoła, jak wskazywał na to Jan Paweł II. "Kościół jest miejscem spotkania z Chrystusem, pragnie wskazać człowiekowi drogę zbawienia – papież tej prawdy nigdy nie podważał. Ale uznał, że trzeba tę perspektywę dopełnić. Dlatego „człowiek jest drogą Kościoła”. Każdy konkretny człowiek – nie tylko katolik, nie tylko ten, kto respektuje normy życia formułowane w Kościele".