Oficjalne wskazania dla egzorcystów ukazały się po polsku. Co jest w dokumencie?

Pierwsze, włoskie wydanie dokumentu było przeznaczone wyłącznie dla egzorcystów. Jednak później  Międzynarodowe Stowarzyszenie Egzorcystów podjęło decyzję o upublicznieniu tego oficjalnego dokumentu Kościoła. Polskiego przekładu dokonał ks. Mariusz Rosik, członek Zespołu Ekspertów przy Delegacie KEP ds. Egzorcystów w Polsce. Co zawiera dokument? 

Opracowane przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Egzorcystów i zatwierdzone przez Watykan "Wskazania dla posługi egzorcyzmu w świetle aktualnego rytuału" doczekały się polskiego przekładu i komentarza, których autorem jest ks. Mariusz Rosik, członek Zespołu Ekspertów przy Delegacie KEP ds. Egzorcystów w Polsce.

"Wskazania..." to oficjalny dokument Kościoła

Pierwsze włoskie wydanie niniejszego dokumentu, noszące tytuł "Linee guida per il ministero dell’esorcismo", przeznaczone było jedynie dla egzorcystów. Z czasem jednak Międzynarodowe Stowarzyszenie Egzorcystów, któremu przewodzi dziś o. Francesco Bamonte, następca o. Gabriele Amortha (1925-2016), podjęło decyzję o szerokim upublicznieniu tej pozycji.

- Jest to oficjalny dokument Kościoła, zatwierdzony przez odpowiednie władze - tłumaczy ks. Mariusz Rosik. Na swojej stronie biblista i wykładowca Papieskiego Wydziału Teologicznego umieścił wstęp oraz spis treści dokumentu, wydanego przez Wydawnictwo Papieskiego Wydziału Teologicznego. 

"Dokument został opatrzony obszernym studium dotyczącym historii i praktyki egzorcyzmu, autorstwa ks. prof. Mariusza Rosika. Część pierwsza komentarza przedstawia bardzo ogólny zarys historyczny praktyki egzorcyzmowania, od czasów Starego Testamentu począwszy, poprzez działalność Jezusa i pierwotnego Kościoła, czasy poapostolskie i średniowiecze aż po dzień dzisiejszy. W części drugiej zatrzymano się nad istotnymi zagadnieniami doktrynalnymi i duszpasterskimi, związanymi z odprawianiem obrzędu egzorcyzmu i modlitwy o uwolnienie od duchowych zniewoleń." - czytamy w opisie publikacji. 

Co zawierają oficjalne wskazania dla egzorcystów?

Dokument zawiera szczegółowe, praktyczne wskazówki dla egzorcystów oraz doktrynę Kościoła i porządkuje kwestie, która wśród kapłanów powołanych do tej posługi są codziennością, ale dla wiernych nie mających styczności z tym tematem bywają bardzo sensacyjne.

Rozdział czwarty jest poświęcony nadzwyczajnemu działaniu złego: opętaniu, obsesji, dręczeniu i nawiedzeniu diabolicznemu. Rozdział piąty omawia "przyczyny nadzwyczajnego działania złego". Z kolei rozdział siódmy poświęcony jest przesądom, a rozdział dziewiąty omawia egzorcyzmy, modlitwę o uwolnienie i modlitwę o uzdrowienie, wyjaśniając kwestię egzorcyzmów publicznego i prywatnego.

W trzynastym rozdziale przedstawione są szczególne oznaki nazdwyczajnego działania złego i kryteria, jakie służą do ich oceny, a w kolejnym - wyszczególnione są "nakazy dawane demonowi": dokument wymienia nakazy powszechne, nakazy łagodzące udręki, nakazy wypędzające i nakazy o mocy dowodu.

Rozdział dwudziesty jest poświęcony pomocnikom egzorcysty: wyszczególnia obowiązki pomocników i opisuje m.in. relacje egzorcysty z pomocnikami. 

"Egzorcysta nie może postępować według własnego uznania"

We Wstępie kard. Angelo De Donatis, Wikariusz Generalny Jego Świątobliwości dla Diecezji Rzymskiej, napisał: „Tekst ten został przedłożony Dykasterii Kongregacji ds. Duchowieństwa, która go przeanalizowała i poprawiła z pomocą Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz Kongregacji Nauki Wiary, posiadających do tego odpowiednie kompetencje, i tak poprawiony został uznany za 'wartościowy i ważny instrument do użytku wewnętrznego tego Stowarzyszenia'.

Słowa te uzupełnił o. Francesco Bamonte, który zauważa, że dokument jest `przede wszystkim instrumentem, który uważamy za odpowiedni, aby egzorcyści naszego Stowarzyszenia mogli unikać w wykonywaniu swojej misji praktyk lub metod nieodpowiadających normom, którymi Kościół reguluje posługę egzorcyzmowania. Egzorcysta nie może postępować według własnego uznania, ponieważ działa w ramach oficjalnej misji, która czyni go w pewien sposób przedstawicielem Chrystusa i Kościoła. Wykonując swoją posługę, musi znać i przestrzegać norm ustanowionych przez władzę kościelną, które z pewnością obejmują to, co dotyczy prawidłowego sprawowania sakramentalium, jakim jest egzorcyzm, ale jednocześnie regulują znacznie więcej niż tylko sposób sprawowania czynności liturgicznych`”.

Dokument został opatrzony obszernym studium dotyczącym historii i praktyki egzorcyzmu, autorstwa ks. prof. Mariusza Rosika.

- Zmarły w 2016 r. nieodżałowanej pamięci włoski egzorcysta Gabriele Amorth w książce "Egzorcyści i psychiatrzy" twierdził, że dziś egzorcysta postrzegany jest przez wielu chrześcijan jako istota wręcz dziwna, która ma w sobie coś z maga i coś z wariata, a z całą pewnością jest niedouczona i naiwna. Tymczasem R. Gallagher, znakomity amerykański psychiatra, doktor medycyny i wykładowca psychiatrii klinicznej w New York Medical College i Uniwersytecie Columbia, a także współpracownik przewodniczącego Międzynarodowego Stowarzyszenia Egzorcystów, w książce "Zły duch istnieje naprawdę" zauważa: „My, ludzie, zachowujemy zdolność do miłości, której demony się wyzbyły lub wyrzekły, odrzucając Boga. Świat demoniczny stara się unicestwić nasze zdolne do miłości osobowości, wyniszczyć nas duchowo, a w miarę możności także przyprawić o śmierć cielesną”. Po niemal trzech stuleciach ignorowania duchowej rzeczywistości zła odradza się świadomość istnienia Szatana i konieczność walki z nim poprzez egzorcyzm - konkluduje ks. prof. Mariusz Rosik.

Źródło: KAI / mariuszrosik.pl / mł