Papież Leon XIV mocno o księżach. Tacy powinni według niego być. "Kościół nie potrzebuje samotnych funkcjonariuszy"

Papież Leon XIV jest człowiekiem, który nie lubi owijać w bawełnę. Jeśli o czymś mówi, używa eleganckiego języka, ale nazywa rzeczy po imieniu. Oto, co napisał o oczekiwaniach wobec księży w swoim liście do seminarzystów.  Nakreślił w nim jasny obraz księdza naszych czasów.

Papież Leon o księżach. Jakie ma oczekiwania?

1. Kościół nie potrzebuje samotnych funkcjonariuszy. "Osamotniony kapłan jest bezbronny. Braterstwo i kapłańska komunia są nieodłącznie związane z powołaniem. Kościół potrzebuje świętych pasterzy, którzy razem poświęcają życie, a nie samotnych funkcjonariuszy."

2. Doktryna bez pobożności to pułapka. "Modlitwa i poszukiwanie prawdy nie są podróżami równoległymi, lecz jedną ścieżką prowadzącą do Mistrza. Pobożność bez doktryny staje się kruchym sentymentalizmem; doktryna bez modlitwy jałowa i zimna. Pielęgnuj jedno i drugie z równowagą i pasją, wiedząc, że tylko w ten sposób możesz autentycznie głosić to, czym żyjesz, i spójnie żyć tym, co głosisz."

3. Kto spotyka księdza, ma odczuć miłość Boga. "Ksiądz nosi w sercu cały lud, wstawia się za nim, towarzyszy mu w zmaganiach i podtrzymuje go w wierze. Ojcostwo kapłańskie polega na ukazywaniu oblicza Ojca, aby ci, którzy spotykają kapłana, mogli intuicyjnie odczuć miłość Boga."

4. Zostać księdzem to nie jest sposób na wyjście z osobistych problemów. Kapłaństwa nie można sprowadzać do „osiągnięcia święceń kapłańskich”, jak gdyby było to jakiś zewnętrzny cel czy łatwy sposób na wyjście z osobistych problemów. Nie jest ono ucieczką od tego, z czym nie chce się zmierzyć, ani schronieniem przed trudnościami emocjonalnymi, rodzinnymi czy społecznymi; nie jest też awansem ani schronieniem, lecz całkowitym darem z własnego istnienia. Tylko w wolności możliwe jest oddanie siebie: spętany interesami czy lękami, nikt nie oddaje siebie. 

5. Ksiądz ma dbać o swoją przejrzystość. Prawość intencji oznacza umiejętność codziennego mówienia z prostotą i prawdą: „Panie, chcę być Twoim kapłanem, nie dla siebie, ale dla Twojego ludu”. Tę przejrzystość pielęgnuje się poprzez częstą spowiedź, szczere kierownictwo duchowe i ufne posłuszeństwo tym, którzy towarzyszą nam w rozeznawaniu. (...) [Potrzebni są ludzie] o czystych sercach, którzy szukają Chrystusa bez obłudy i nie dają się złapać w pułapkę egoizmu i próżności.

6. Posługa to nie przywilej dla wybranych. W kategoriach światowych posługa mylona jest z prawem osobistym. (...) Ci, którzy szukają kapłaństwa z powierzchownych pobudek, mylą się co do fundamentów i budują na piasku. 

7. Ksiądz musi rozwijać się intelektualnie. Praca intelektualna, zwłaszcza teologiczna, jest formą miłości i służby, niezbędną dla misji, zawsze w pełnej komunii z Magisterium. Bez poważnych studiów nie ma prawdziwej posługi duszpasterskiej, ponieważ posługa polega na prowadzeniu ludzi do poznania i umiłowania Chrystusa i do znalezienia w Nim zbawienia.

Wszystkie cytaty pochodzą z listu papieża do Wyższego Seminarium Archidiecezjalnego wTrujillo (Peru) z 5 listopada 2025. 

Źródło: vatican.va/ mł