Trzech jezuitów zostanie kardynałami

Papież Franciszek ogłosił, że podczas konsystorza planowanego na 5 października, ustanowi trzynastu nowych kardynałów. Jest wśród nich trzech jezuitów.

Jednym z nich jest ojciec Michael Czerny SJ, kanadyjski jezuita urodzony w Czechosłowacji w 1949 roku. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w 1973 roku i już w 1979 założył w Toronto jezuickie forum promujące nierozerwalność wiary i sprawiedliwości społecznej. W 1989 roku został wiceprezydentem Central American University w San Salwador i dyrektorem Instytutu Praw Człowieka. W latach 1992-2002 kierował Sekretariatem ds. Sprawiedliwości Społecznej i Ekologii w Kurii Generalnej Towarzystwa Jezusowego w Rzymie. Następnie pracował w Nairobi nauczając w Hekima University College, a od roku 2010 do 2016 był doradcą w Papieskiej Komisji ds. Sprawiedliwości i Pokoju. W grudniu 2016 papież Franciszek mianował go podsekretarzem w Dykasterii Promocji Integralnego Rozwoju Człowieka.

Kardynałem ustanowi Franciszek także Arcybiskupa Luksemburga, jezuitę Jean-Claude Höllericha (ur. 1958), który wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w 1981 roku. W 1985 roku został wysłany na studia do Japonii i Niemiec. Po święceniach kapłańskich w 1990 roku kontynuował studia w dziedzinie literatury niemieckiej i towarzyszył duchowo seminarzystom. Od roku 1994 uczył niemieckiego i francuskiego na Uniwersytecie Sophia w Tokio i od 1999 był na tym uniwersytecie ojcem duchownym. Od 2008 roku pełnił funkcję Rektora we wspólnocie zakonnej przy Uniwersytecie i Wicerektora Uniwersytetu Sophia. Był także Delegatem Konferencji Episkopatu Japonii odpowiedzialnym za przygotowanie Światowych Dni Młodzieży w Kolonii w 2005 roku. Arcybiskupem Luksemburga mianował go w 2011 roku papież Benedykt XVI.

Trzecim jezuitą, który zostanie kardynałem jest emerytowany Arcybiskup Kowna - Sigitas Tamkevicius SJ. Wstąpił do zakonu w 1968 roku po święceniach kapłańskich, które przyjął w 1962. W listopadzie 1978 został jednym z założycieli Katolickiego Komitetu Obrony Praw Wierzących. Został aresztowany w 1983 i skazany za swoją działalność na sześć lat łagrów i cztery lata zesłania. Zwolniono go w listopadzie 1988. W 1989 został ojcem duchownym seminarium w Kownie, a w 1990 jego rektorem. W maju 1991 roku został biskupem pomocniczym archidiecezji kowieńskiej, a pięć lat później Jan Paweł II mianował go arcybiskupem kowieńskim.