Krakowskie zoo - 85 lat i 1.3 tys gatunków

85-lecie obchodzi krakowskie zoo, w którym mieszka ok. 1,3 tys. zwierząt. Jak podkreślają pracownicy ogrodu, dziś zoo to nie tylko miejsce, gdzie można zobaczyć egzotyczne zwierzęta, ale też placówka chroniąca gatunki ginące i zagrożone wyginięciem.

Nowa funkcja ogrodów zoologicznych jest - w ocenie przedstawicielki krakowskiego zoo Teresy Gregi - niezwykle ważna, ponieważ codziennie na świecie ginie ok. 1 tys. gatunków.

Krakowskie zoo jest domem dla ok. 1,3 tys. zwierząt, przedstawicieli ponad 260 gatunków, z czego ok. 30 gatunków to ginące, a 80 - zagrożone wyginięciem.

W Polsce tylko w Krakowie można zobaczyć ibisy australijskie, sępy kasztanowate czy torbacza kuskusa ziemnego. Mieszkają tu także dwa rzadkie gatunki antylop: adaksy (są również w Opolu) i koby śniade.

Zoo z sukcesem rozmnaża ważne gatunki zwierząt. "Chodzi o to, aby otrzymać pulę genową najcenniejszych gatunków i przedłużyć życie rzadkich zwierząt" - tłumaczy Grega.

Dodaje, że w krakowskim zoo kondory wielkie naturalnie odchowują swoje potomstwo. "W orgodach zoologicznych naturalne odchowywanie potomstwa przez kondory wielkie jest niezwykle rzadkie" - wyjaśniła PAP Teresa Grega z dyrekcji placówki.

Zoo odwiedza rocznie ok. 340 tys. osób. "Jeszcze 10 lat temu były to głównie wycieczki szkolne. Teraz przybywa nam zwiedzających indywidualnych" - mówi.

Jej zdaniem krakowskie zoo, usytuowane w Lesie Wolskim na powierzchni ok. 15 ha, wyróżnia bogata roślinność. "Starannie dobieramy rośliny tak, aby oddzielały poszczególne zwierzęta, a te w ten sposób miały naturalne dla siebie warunki, swój własny intymny świat" - powiedziała.

Zoo od 1975 roku znajduje się w tym samym miejscu i zajmuje taką samą powierzchnię, jednak - jak zwróciła uwagę Grega - ogród jest przebudowywany i unowocześniany, aby zwiększyć liczbę miejsc dla zwierząt, szczególnie tych rzadkich.

Jedną z największych inwestycji krakowskiego zoo w ostatnich latach była budowa żyrafiarni, której powierzchnia zajmuje ok. 3,5 tys. m kw., a sam pawilon prawie 600 m kw. W nowoczesnym obiekcie zamieszkały trzy żyrafy.

Krakowski ogród zoologiczny działa od 6 lipca 1929 roku. Wówczas to władze miasta otworzyły Zwierzyniec fauny krajowej w Lesie Wolskim. Wcześniej, od 1926 roku w Lesie Wolskim istniała tzw. bażantarnia, w której, oprócz bażantów, hodowano także inne zwierzęta.

Idea utworzenia Zwierzyńca zrodziła się w 1927 roku. Miejsce pod przyszłe zoo wybrano na polanie w środkowej części Lasu Wolskiego, na wzniesieniu (345 m n.p.m.). W roku następnym przygotowano teren, zbudowano klatki i woliery, w których umieszczono pierwszych skrzydlatych i czworonożnych mieszkańców.

W dniu otwarcia ogrodu zwierzostan liczył 94 sztuki ssaków, 98 ptaków i 12 gadów. Były to głównie zwierzęta rodzime. W październiku 1929 roku powołano do życia Towarzystwo Przyjaciół Zwierzyńca, w skład którego weszli profesorowie i asystenci Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz przyrodnicy krakowscy. Towarzystwo przyczyniło się do rozbudowy zoo na miarę ówczesnej wiedzy w zakresie wymagań hodowli zwierząt w warunkach niewoli.

W czasie II wojny światowej krakowskim zoo zarządzała niemiecka administracja. Niektóre zwierzęta zostały przetransportowane do niemieckich ogrodów.

W 1963 roku utworzono samodzielne przedsiębiorstwo pod nazwą Miejski Park i Ogród Zoologiczny. Rozpoczął się okres rozbudowy zoo. W roku 1975 obszar ogrodu powiększono do 15 ha i zaczęto modernizację wybiegów, klat i schronów dla zwierząt.