Takie zjawisko zdarza się raz na 400 lat. Czy tak wyglądała "Gwiazda Betlejemska"?

W poniedziałek 21 grudnia uważnie patrz w niebo. Druga taka okazja szybko się nie powtórzy. 

Praktycznie każdego miesiąca w roku można zaobserwować na niebie ciekawe zjawiska astronomiczne. A to kometa Neowise, która widoczna była na lipcowym niebie, a to listopadowy rój leonidów, niewielkich okruchów skalnych przez które przelatuje Ziemia w ruchu obiegowym wokół Słońca. Koniec roku obdaruje nas jednak wydarzeniem wyjątkowym i niepowtarzalnym. 

Aktualnie na niebie widoczne są 3 większe planety, które można zaobserwować każdego wieczoru. Jest Mars, Jowisz i Saturn. Te dwa gazowe giganty, największe planety Układu Słonecznego, zawsze o tej porze roku pojawiają się w koniunkcji, czyli zjawisku polegającym na bardzo bliskim położeniu na nieboskłonie. 

W tym roku znajdą się na tyle blisko, że dla obserwatora wyposażonego w nieuzbrojone w lornetkę lub teleskop oko, będą wyglądały jak jedno, gigantyczne ciało niebieskie, “wielka gwiazda”, która swoim blaskiem przyćmi wszystkie inne. 

Jezuita z Obserwatorium Watykańskiego: Astronomia uczłowiecza

Nauka i technologia

Czy tak właśnie wyglądała “Gwiazda Betlejemska”? Do sprawy odniósł się dyrektor watykańskiego obserwatorium astronomicznego Guy Consolmagno SJ.

Jego zdaniem zjawisko, które końcem grudnia ukaże się na niebie, nie powinno być rozpatrywane w religijnym kontekście. “To po prostu ładne zjawisko na niebie” - mówi jezuita. 

Duchowny stwierdza, że nie mamy wiedzy o tym, czym tak naprawdę była “gwiazda”, która wskazała miejsce narodzenia Jezusa. Jego zdaniem jedyną możliwością, żeby dojść do prawdy, byłoby skonstruowanie wehikułu czasu i rozmowa ze świadkami lub naoczna obserwacja zjawiska. 

„Ważne jest, aby pamiętać, że Gwiazda Betlejemska to tylko niewielka część opowieści o dzieciństwie Jezusa w Ewangelii Mateusza. W jego historii nie chodzi o gwiazdę, chodzi o dziecko” - podsumował jezuita.