Fiducia supplicans, czyli którędy do Ciebie? | Podcast Dialogi w połowie drogi - odc. II-19 (37)

„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 37. Ten odcinek podcastu autorzy w całości poświęcają watykańskiej deklaracji „Fiducia supplicans” – o duszpasterskim znaczeniu błogosławieństw. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ nie tyle analizują poszczególne akapity dokumentu, co dzielą się swoimi wrażeniami po jego lekturze, a także odwołują się do własnych doświadczeń związanych z podejściem do pokomplikowanych sytuacji życiowych.

Mówią między innymi, że:

• Silne kontrowersje dotyczące tekstu watykańskiej deklaracji wyrastają z lęku przed rzeczywistością, która jest skomplikowana bardziej, niż byśmy chcieli. Lęk z kolei owocuje wzajemnymi oskarżeniami, podejrzliwością i posądzaniem siebie nawzajem o najbardziej niecne zamiary. Albo wykorzystujemy tekst deklaracji, by uzasadnić progresywne podejście do mniejszości i wszelkich nieregularności („Papież dał nam na to papier!”), albo bijemy na trwogę, bojąc się tego, że ta deklaracja przyklepie wszystkie możliwe nieregularności i oskarżając Papieża o herezję i rozbijanie Kościoła.
• Doświadczenie duszpasterskie, ale też doświadczenie życiowe (któż z nas nie miał do czynienia z nieregularnymi sytuacjami życiowymi w swoim najbliższym otoczeniu?) pokazuje to samo, co podpowiada nam watykański dokument: zawsze trzeba szukać dobra w człowieku i – idąc za sugestią św. Ignacego – dopytywać „czy chcesz?” albo chociaż „czy chcesz chcieć?”. Człowiek, mówiący drugiemu o swoim pokomplikowanym życiu, wyraża przecież tęsknotę za dobrem, za Bogiem.
• „Fiducia supplicans” pokazuje realizm Franciszka w ocenie naszej złożonej rzeczywistości, a także jego odwagę w duszpasterskim podejściu do tejże rzeczywistości. Ewangelia bowiem to nie błogie rozważania w domu rekolekcyjnym, tylko wezwanie do naśladowania Pana Jezusa. A Pan Jezus mówi, że nikogo nie można nienawidzić (nie zaznaczając, że wyjątkiem są Rosjanie, którzy rozpoczęli wojnę) i że on przyszedł zbawić wszystkich (nie dodając, że za wyjątkiem rozwodników, żyjących bez ślubu i homoseksualistów). Tak jak potępia się grzech a nie grzesznika, tak samo błogosławi się grzesznika, a nie grzech.
• Pięknym, poetyckim i bardzo głębokim zobrazowaniem istoty watykańskiej deklaracji mogą być słowa wiersza autorstwa ks. Jana Twardowskiego „Którędy”.