#adwent rozważanie

O tym, aby widok matki z dzieckiem lub oczekującej na jego narodziny był powodem do radości i błogosławienia jej, a także do dziękowania Bogu za cud życia, mówił Papież Franciszek w rozważaniu przed ostatnią w tegorocznym Adwencie modlitwą Anioł Pański.

- Przyjmując Pana, trzeba koniecznie przejść przez trudny moment, pewien kryzys. A to dlatego, że aby Go przyjąć, trzeba otworzyć się na radykalną nowość, trzeba zrobić miejsce dla Boga, który wykracza poza nasze oczekiwania, który je spełnia w sposób, o jakim nie myśleliśmy - mówił w rozważaniu łaciński Patriarcha Jerozolimy, abp Pierbattista Pizzaballa OFM.

W okresie Adwentu, a i w samo Boże Narodzenie, warto sobie zadać pytanie, po co Bóg stał się człowiekiem.

Bóg objawiony i ukryty - taki jest Bóg Adwentu. Dlatego objawienie nie jest ideologią, czystą wizją, ale jest słowem, które otwiera bezkresne ścieżki wiecznej Ciszy.

Niebo nie jest dla tchórzy, ale dla ludzi z pasją i odwagą. Tylko ryzykanci wejdą do radości swego Pana - druga część rekolekcji Dariusza Piórkowskiego SJ

Twoja przyszłość rozstrzyga się dzisiaj. Dlatego przyjrzyj się pilniej twojemu obecnemu życiu - pierwsza część rekolekcji o. Dariusza Piórkowskiego SJ.

Fascynujący jest początek, tzw. Prolog, Ewangelii św. Jana o Słowie, które było na początku, a przez które wszystko się stało.

Wielka przygoda przed nami! Zmierzyć się z niemierzalnym, podskoczyć wyżej niż - wydawać by się mogło - potrafi człowiek, to dopiero coś! Nie wiem, czy to na miarę naszych możliwości.

Niekiedy słowa wypowiedziane mimochodem czy niewiele znaczące zdarzenia zapadają nam tak głęboko w pamięć, że chętnie do nich wracamy i znajdujemy w nich nieustającą inspirację.

Wiara jest darem, którego nie można sobie przywłaszczyć. Jest darem ulotnym - łatwo utraci wiarę ten, kto się o nią nie troszczy.

"Gdyby tak co rano przyjąć nowy dzień jako początek nowego życia… Kto idzie ku Bogu, ten zmierza od jednego początku do następnego" (Brat Roger). Gdybyśmy przyjmowali co rano "nowy dzień jako początek", nasze życie zostałoby odnowione, odrodzone, odświeżone i odmłodzone. Byłoby wówczas podobne do wstającego poranka, do wiosny, do życia małego dziecka pełnego otwartości, fantazji, zaufania i szczerości. Obok trudów, ciężarów, zagrożeń i niebezpieczeństw życia dostrzegalibyśmy wzrastające w nas i wokół nas królestwo Boże.

Jan Chrzciciel był od samego początku człowiekiem zastrzeżonym dla Boga: ręka Pańska była z nim (Łk 1, 66). Żył poza wszelką cywilizacją i kulturą, jak Beduini na pustyni.

Dzisiaj człowiek wciąż gdzieś się spieszy, jest niewolnikiem zegarka, budzika, telefonu. Nie potrafi czekać. Jest niecierpliwy, żądny nowych wrażeń. Bóg natomiast ma czas. Jest Panem czasu.

Z Ewangelii jasno wynika, że Chrystus powróci. Nikt jednak nie powinien pytać, kiedy to nastąpi. Nie ważny jest dzień. Ważniejsze jest to, jak przygotować się na chwilę Jego przyjścia.

Stawiamy pytanie o sens Adwentu… To samo pytanie postawmy inaczej: Co może nam dać Adwent?

{{ article.description }}