#ojciec

Dziadkowie mogą głęboko zaufać życiu, ponieważ nie obawiają się już śmierci. Wiedzą, że to nie ból jest wrogiem, ale lęk przed bólem. Przeżyli już wystarczająco wiele, żeby zrozumieć, że na dłuższą metę życie jest silniejsze niż śmierć.

Tajemnica Trójcy Przenajświętszej znajduje się w centrum chrześcijańskiej wiary i duchowości ignacjańskiej. Wystarczy wspomnieć o wizji Trójcy Świętej jaką miał św. Ignacy w Manresie a także o jego późniejszym doświadczeniu mistycznym bycia przyłączonym do Jezusa przez Ojca. Miało ono miejsce w La Storta pod Rzymem. O jego wielkiej pobożności wobec Trójcy świętej świadczą Opowieść Pielgrzyma oraz Dziennik duchowy.

Jest to zbiór jedenastu medytacji poświęconych ojcostwu. Stanowią one zachętę dla ojców, aby w swym zapracowaniu i pogoni za sukcesem docenili swoją najważniejszą życiową rolę - bycia tatą.

„Odnowa ojcostwa ratunkiem dla rodziny” to temat konferencji rejonowych, jakie od 28 lutego do 2 marca odbywają się w diecezji ełckiej dla księży, katechetów i doradców rodzinnych. Gościem specjalnym tych spotkań jest dr Jacek Pulikowski, wykładowca Politechniki Poznańskiej od 30 lat zaangażowany w duszpasterstwo rodzin.

Wielu ojców czuje się zawiedzionych swoimi dziećmi, gdy w okresie dojrzewania stawiają opór: zachowują się niegrzecznie, prowokująco, nie dają sobie nic powiedzieć, pyskują. To sygnał, że dziecko traci serce do ojca, bo nie czuje się z nim związane. To ostatni dzwonek, aby podjąć próbę budowania z nim przyjaźni.

Patrzyłem na syna i znajdowałem w nim wszystkie moje słabości, które mnie zawstydzały... W miarę dorastania dzieci, ojcowie uświadamiają sobie zwykle swoje błędy popełnione w stosunku do nich.

Głęboka więź emocjonalna z ojcem w okresie dzieciństwa i dojrzewania staje się dla dzieci, tak dla chłopców, jak i dla dziewcząt, fundamentem stabilności uczuciowej, poczucia bezpieczeństwa oraz otwarcia na świat w całym późniejszym życiu.

„Ojcze nasz, któryś jest w niebie…” – te słowa Modlitwy Pańskiej każdemu mężczyźnie, który je wypowiada, powinny przypominać, jakim zaszczytnym powołaniem został obdarowany.

Idę na spotkanie z Hanką. Zgodziła się opowiedzieć mi o swoim trudnym dzieciństwie. Dzwonię do jej drzwi. Spotykamy się w mieszkaniu, które wynajmuje wraz z przyjaciółką. To dobry pomysł, trudno byłoby rozmawiać w kawiarni. Siadamy w fotelach. Jest piękną, młodą dziewczyną, świetnie ubraną, ma długie kasztanowe włosy. Studiuje filozofię. Nie widać po niej napięcia czy zdenerwowania. Czuję się trochę tak, jakbym był na randce, tylko kwiatów nie wziąłem. Hanka zaczyna mówić o swoim życiu…

Fiodor Dostojewski kochał dzieci. Na tle jego często mrocznych i infernalnych opisów to dzieci właśnie promieniują siłą życia, niewinnością, dobrocią. Obdarzone są swoistą mądrością i prostotą, kontrastującą z zawiłymi wywodami i poglądami osób starszych, jakże często lekceważących ich świat. Pisząc swoje tragedie w formie powieści, Dostojewski obdarzał dziecko niezależnością myślenia i samostanowienia.

Mówi się, że ojcostwo w naszym kraju przeżywa kryzys. Tymczasem grupa kilkunastu rzeszowskich mężczyzn, wbrew obiegowym opiniom, postanowiła zatroszczyć się o swoje ojcostwo, zakładając Klub Ojca.

{{ article.description }}