#przypowieść o talentach

Przypowieść o talentach należy do chrześcijańskiej klasyki i wielu z nas potrafi przytoczyć jej tekst z zaskakującą dokładnością. Gorzej wypadamy gdy przyjrzymy się jej praktycznemu zastosowaniu w naszym codziennym życiu.

Dzisiaj, gdy tak wiele osób pyta o sens trwania w Kościele, w którym najcięższe i najbardziej gorszące skandale pojawiają się lawinowo jeden po drugim, taka jest właśnie moja odpowiedź: nie chcę rezygnować z tego talentu, z tego daru, który od Boga otrzymałem.

To bardzo praktyczna porada. Trzeba tylko jednego.

Zobacz, czy przypadkiem tobie to nie grozi.

Każdy ma coś do zaoferowania…

Fałszywy obraz Boga przeszkadza w nawiązaniu prawdziwej relacji. Być może zbyt często straszono nas bozią, przedstawiano Boga jako Wielkiego Brata, który wszystko widzi i ma pod kontrolą.

Łukasz zmarnował swój talent, bo został informatykiem, a nie muzykiem. A co na to Pismo Święte?

Dziecko nie chowa prezentu do szafy, ale go rozpakowuje. Swoiście "puszcza go w obieg". Przygląda się, kontempluje, cieszy się z niego i nim żyje.

Kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma…

Świat wydaje się czasem niedoskonały. W rzeczywistości niczego mu nie brak prócz kochania. Wszystko, z czym się stykamy, kryje w sobie możliwość czegoś lepszego, nie tylko w przyszłości, także już teraz, na tym świecie, jest zapowiedzią czegoś, co jest możliwe tylko przez miłość.

{{ article.description }}