#rekolekcje ignacjańskie

Przyszedł dla mnie taki moment, gdy znalazłam się w całkowitej rozsypce, w ciemności, beznadziei i osamotnieniu, i jedyna myśl, która rozświetliła mroki mojego serca, to była myśl o rekolekcjach.

Po 8 dniach ciszy i braku kontaktu wzięliśmy jakby ślub na nowo. Do patrzenia mu w oczy nie potrzebuję świec, a romantycznym rozmowom wystarcza mały stół i dźwięk prykającej kawiarki.

To pytanie zadaje sobie wiele osób, które odprawiły rekolekcje zamknięte, w milczeniu, pod okiem osoby towarzyszącej, czyli w idealnych warunkach.

To propozycja dla tych, którzy nie mają możliwości wybrania się na rekolekcje. Dołączajcie i przekażcie swoim przyjaciołom. Bóg daje nam życiodajne obietnice, szkoda byłoby nie przyjąć tego, co dla nas przygotował! Posłuchajcie, o co chodzi:

W ciągu dwóch ostatnich lat spędziłam w ciszy około tygodnia. Kiedy mówiłam znajomym o tym, że jadę na rekolekcje w milczeniu, wszyscy pytali z przestrachem, czy to milczenie trwa cały czas i czy nie będę mogła korzystać z telefonu.

Rekolekcje są w stanie dogłębnie zmienić człowieka. Ostatnie badania amerykańskich naukowców dowodzą, że nie tylko duchowo, ale także fizycznie.

Jak to się stało, że masz dobrą pracę i odnosisz sukcesy? Jak to się dzieje, że stajesz się coraz lepszą żoną i matką? Tak, nieustannie nad tym pracujesz, ale cechy charakteru, które rozwijasz, pochodzą od Boga. Wszystko otrzymaliśmy i nic nie jest nasze. Mimo to, jest jedna rzecz, którą wciąż możesz Mu ofiarować.

W codzienności tak wiele ważnych spraw nam umyka. Dlatego warto pamiętać, że istnieje możliwość zatrzymania się na chwilę. Jak spotkać Boga w naszej codzienności? Oto kilka podpowiedzi.

Rekolekcje ignacjańskie, nazywane także Ćwiczeniami duchowymi, od kilku stuleci są nieocenionym narzędziem przemiany ludzkich serc. Ich autor, św. Ignacy Loyola, w niewielkiej książeczce opisał drogę, którą sam wcześniej został poprowadzony przez Boga, przede wszystkim w Manresie. Całość tego doświadczenia została podzielona przez Ignacego na cztery etapy, które on sam nazywa tygodniami.

Fundament "Ćwiczeń duchownych" to sformułowana przez św. Ignacego Loyolę misja życiowa człowieka.

Wolność to nasze podstawowe prawo. Jednak coraz częściej myślimy o niej także w kategoriach zagrożeń. Niespokojnie rozglądamy się, czy ktoś nie próbuje jej nam zabrać lub podstępnie ograniczyć.

Chciałabym się podzielić swoim doświadczeniem, jak Bóg dzięki rekolekcjom przywrócił mnie do życia.

Stolica Apostolska będzie zachęcała biskupów do odprawiania rekolekcji ignacjańskich. Ma to być jeden z elementów duchowej odnowy episkopatu, na której zależy Papieżowi jezuicie.

W trakcie rekolekcji ignacjańskich, przy komentowaniu reguł o rozeznawaniu duchów, często unika się wyjaśnień, na czym polega pocieszenie przez łzy, o którym mówią Ćwiczenia. Kiedy zaś porusza się ten temat, mówi się raczej o "pocieszeniu bolesnym". Poza tym łzy są krępujące. Wielu uważa je za coś podejrzanego. Wreszcie nie bez znaczenia jest to, że nie każdy dający Ćwiczenia chętnie znosi płacz rekolektantów. Wszystko to sprawia, że w modlitwie nie przyznaje się należytego miejsca łzom, które św. Ignacy Loyola traktuje jako przejaw pocieszenia.

W Ćwiczeniach duchownych Ignacy Loyola przedstawia podstawowe metody duchowego "ćwiczenia się", konieczne w prowadzeniu prawdziwie chrześcijańskiego życia duchowego.

Droga do Boga do łatwych nie należy. Istnieje jednak taka trasa i taki sposób wędrówki, które pomagają radzić sobie z trudnościami i rozwiązywać przynajmniej niektóre problemy.

Czuć w powietrzu czas pożegnań. Ale póki co czwarty dzień X Ignacjańskich Dni Młodzieży - dobiegł końca. Dobra atmosfera tego spotkania udziela się każdemu i to naprawdę widać.

Dzisiejszy dzień spędziłem szukając… właściwie czego? W końcu jakie można zrobić nowe zdjęcia po raz kolejny tym samym osobom, jakie można nakręcić ujęcia, znając tylko lakoniczny program dnia?

Spokojniej. Zdecydowanie spokojniej. Niepozorny klimat tego dnia, kryje w sobie coś co intryguje każdego uczestnika. W końcu nikt nie wie, co czeka go wieczorem.

28 lipca br. był początkiem kolejnej edycji Ignacjańskich Dni Młodzieży. To jubileuszowe, dziesiąte spotkanie, którego hasłem stały się słowa "Ja, my, TEN - IDM!". Otwarcia dokonał o. Zbyszek Gubała SJ, gospodarz miejsca.

{{ article.description }}