#Różaniec

Triduum Paschalne i Święta Wielkanocne to najważniejsze wydarzenia roku liturgicznego, które przeżywamy w kwietniu. W tym szczególnym czasie Czytelnikom naszego miesięcznika stawiamy konkretne zadanie: „Znajdź siebie w tłumie na Golgocie”. Te duchowe poszukiwania mogą okazać się trudne i bolesne.

„Nie jest łatwo zdecydować się pójść z Chrystusem do Jerozolimy, by tam cierpieć, być umęczonym, a w końcu ukrzyżowanym. Ale na to nie ma rady, jeżeli się chce po chrześcijańsku, po Bożemu przeżywać Zmartwychwstanie” – powiedział ks. Jerzy Popiełuszko.

Kryzys wiary to kluczowy etap w życiu człowieka, który niejako przenosi nas w czasie – dwa tysiące lat wstecz. Utożsamia nas z tymi, którzy widzieli Jezusa na drodze męki i w chwili śmierci na Golgocie.

Rozmowa z ks. prof. dr. hab. Waldemarem Chrostowskim, przewodniczącym Stowarzyszenia Biblistów Polskich

Miłość to krzyż, a krzyż to miłość. Kto odrzuca krzyż – odrzuca miłość, odrzuca Mnie” (Ramón Cué Romano SJ, Mój Chrystus połamany).Kiedy współczesny świat krzyczy: „Nikt Cię tu nie chce! Nie potrzebujemy Ciebie! Poradzimy sobie sami, bez Boga i Jego przykazań!”, my stajemy pod Twoim krzyżem, Chryste. Z naszymi radościami i troskami. Ty jesteś naszym Królem i Panem.

W dobie nieustannego braku czasu nawet Wielki Post może nam minąć w pośpiechu i zabieganiu. Są jednak chwile, gdy podejmujemy refleksję, zwalniamy tempo... Okazji ku temu w tym miesiącu jest dużo: rekolekcje wielkopostne, nabożeństwa Drogi krzyżowej, Gorzkich żali. Cenną pomocą w dobrym ich przeżywaniu będą z pewnością artykuły z najnowszego numeru „Różańca”. Na ten szczególny liturgiczny okres poddajemy do refleksji temat świętości, a dokładnie – powołanie do bycia świętym.

„Świętość jest dla każdego człowieka dostępna” – mawiał bł. ks. Ignacy Kłopotowski. Niektórzy potraktują te słowa jak frazes, wzruszając ramionami. Gdybyś jednak chciał się dowiedzieć, w jaki sposób osiągnąć świętość, odpowiem Ci: należycie formując swoje sumienie.

Bóg najbardziej pragnie, byśmy stawali się coraz bardziej święci, podobnie jak On jest święty. Niestety, wielu ludzi ma dziwne wyobrażenie o świętości i właśnie dlatego dorastanie do świętości nie jest ich największym pragnieniem.

Dnia 2 lutego obchodzony w Kościele Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Z tej okazji w najnowszym „Różańcu” podejmujemy temat powołań i charyzmatów zakonnych. Istnieje potrzeba, by ciągle przypominać o roli osób konsekrowanych w Kościele. Wielokrotnie bowiem można spotkać się z pytaniem: Po co nam zakony? Te wątpliwości szczególnie odnoszą się do zakonnic i zakonników żyjących w klasztorach kontemplacyjnych. W naszym piśmie – wydawanym właśnie przez siostry – chcemy ukazać piękno życia zakonnego.

Przez oderwanie od świata osoby konsekrowane świadczą o przemijalności obecnej epoki, ukazują, że nie należy tracić z oczu najważniejszego powołania, jakim jest nieustanne przebywanie z Bogiem.

Tożsamość osób konsekrowanych przejawia się bardziej w tym, kim są, niż w tym, co robią. Powołanie do małżeństwa jest powszechne i oczywiste. Także powołanie kapłańskie jest niemal dla wszystkich czytelne, gdyż większość ludzi uznaje fakt, że człowiek potrzebuje świadków Bożej prawdy o człowieku i Bożej miłości do człowieka. Najtrudniej jest zrozumieć sens życia konsekrowanego.

Powołanie kapłańskie i zakonne nie jest wyłącznie sprawą samych powołanych, ale całego Kościoła. Życiem księży i sióstr zakonnych interesują się nie tylko wierni, także media. Z tej ludzkiej ciekawości – często krzywdzącej człowieka i zniekształcającej prawdę – można wywnioskować, że świadectwo życia ma moc oddziaływania na innych.

Rozmowa z ks. prof. dr. hab. Waldemarem Chrostowskim, przewodniczącym Stowarzyszenia Biblistów Polskich

Nie ma kryzysu powołań i nie ma ludzi bez powołania, gdyż Bóg, który powołuje, nigdy nie jest w kryzysie. Kryzys mogą przeżywać jedynie ci, którzy są powołani. Warto sprecyzować znaczenie podstawowych pojęć, którymi posługujemy się, gdy mówimy o powołaniach w Kościele i o ludziach powołanych.

{{ article.description }}