#Wychowawca

Jak wygląda patriotyzm dzisiaj – o tym w listopadowym numerze.

Na Podkarpaciu w Krośnie mieszkał pan Bronisław Wojnakowski. W życiu spotkały go różne doświadczenia, ale w jego pamięci najbardziej utkwił trzymiesięczny pobyt w obozie w Starobielsku. A były to straszne chwile. Tuż przed śmiercią zdążył nam jeszcze o nich opowiedzieć...

Na początku września b.r. na łamach „Rzeczypospolitej” ukazał się list otwarty Piotra Zaremby do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Dziennikarz - historyk pisze do polityka - historyka o zagrożeniach, jakie dla edukacji historycznej niosą zmiany programowe wprowadzane do polskich szkół przez minister edukacji Katarzynę Hall. Jest swoistym paradoksem, iż największe zaniepokojenie większości osób zainteresowanych kształceniem historycznym młodych Polaków ma miejsce w czasie, gdy cztery najważniejsze funkcje w państwie zajmują osoby legitymujące się ukończeniem studiów historycznych.

Bez umiejętności nawiązywania kontaktu, bez wyobraźni i otwartości na problemy innych, bez empatii - nie ma dobrego nauczyciela. Gruntowna wiedza zawodowa i nawet najlepsza cenzurka nie stanowią dostatecznego dowodu na przydatność do zawodu.

Sokrates powiedział:„Nie mogę nikogo nauczyć czegokolwiek. Mogę jedynie sprowokować do myślenia”. A o co powinien się troszczyć nauczyciel, który chce kształtować zarówno intelekt, jak i dojrzałe postawy oraz moralność swoich uczniów?

Często pojęcie kryzysu i stresu bywają w mowie potocznej używane zamiennie. Wiadomo jednak, że nie są to pojęcia równoważne. Ich wspólnym elementem jest złudne niejednokrotnie przekonanie, że one nigdy nie wystąpią.

Sokrates nazywany nauczycielem ludzkości powiedział:„Nie mogę nikogo nauczyć czegokolwiek. Mogę jedynie sprowokować do myślenia”. A o co powinien się troszczyć nauczyciel, który chce kształtować zarówno intelekt, jak i dojrzałe postawy oraz moralność swoich uczniów?

Systematyczną modlitwę w intencji obrony życia w ramach Krucjaty rozpoczęto 12 października 1980 roku, w Ogólnoświatowym Dniu Modlitw w Intencji Rodzin, zarządzonym przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Zobowiązanie do intensywnej modlitwy podjęło wówczas ok. tysiąc osób z całej Polski.

Jak kształtować prawidłowe relacje rówieśnicze i pokonywać problemy we wzajemnych kontaktach? – o tym w październikowym numerze.

Jak zachęcić dziecko do nauki? To pytanie zadaje sobie wielu rodziców marzących o doskonałych wynikach swoich dzieci, jak i nauczycieli pragnących osiągnąć sukces wychowawczo-pedagogiczny. Najskuteczniej zachęca sukces, a najbardziej deprymuje klęska.

Motywacja to pewnego rodzaju siła psychiczna, która niejako „zmusza” czy prowokuje człowieka do rozpoczęcia danej czynności i jej kontynuowania (Lens, Vansteenkiste 2006). Na motywację składają się takie aspekty, jak: podejmowana aktywność (np. odrabianie pracy domowej), stopień wysiłku wkładanego w wykonywaną czynność, trwanie tej czynności w czasie (mimo innych wydarzeń, np. ciekawy film w telewizji podczas przygotowywania się do egzaminu), własna skuteczność w osiągnięciu zamierzonego celu oraz satysfakcja płynąca z tej czynności (lub jej pozytywnych efektów).

Rozpoczęcie roku szkolnego za nami. Nasze pociechy wróciły do obowiązków szkolnych i dzień po dniu wdrażają się w nowe zadania. Problemy szkolne pojawiają się wtedy, gdy dziecko nie stawia czoła nowym wyzwaniom, a zaległości się piętrzą. Rola rodzica w takiej sytuacji nie należy do najłatwiejszych zadań. Nie wszyscy rodzice potrafią zrozumieć, na czym polegają trudności szkolne i jak mogą pomóc swojemu dziecku.

Co rozumiemy pod pojęciem dojrzałości? Jeżeli owoc jest dojrzały, to jest piękny, smaczny, jest gotowy do oderwania się od drzewa, aby tworzyć nowe życie; osiągnął on swą pełnię.

Od wielu lat dyżuranci Młodzieżowego Telefonu Zaufania „spotykają się w rozmowie” z ludźmi potrzebującymi pomocy, nieumiejącymi znaleźć wyjścia z trudnej sytuacji. Starają się ułatwić im podjęcie decyzji, pomóc rozeznać istotę konfliktu, zmienić punkt widzenia, dodać odwagi, złagodzić lęk, natchnąć nadzieją na lepsze jutro.

Sumienie, które „zabiega” o to, by stać się bezinteresownym darem dla innych, to prawe sumienie. Zło zaś to dysharmonia spowodowana brakiem miłości. Maria Montessori pisała: „Jedną z ważniejszych rzeczy w życiu jest metodyczne kontrolowanie własnego sumienia. Potrzeba do tego nie tylko źródła światła, ale także znajomości zasad moralnych, zwłaszcza miłości. Jedynie dzięki miłości możemy udoskonalić naszą wrażliwość”.

Matematyka implicite zawiera podstawowe, wręcz przyrodzone człowiekowi prawa logiki, w czystej formie nazywane zresztą metamatematyką; a zatem matematyka to nie rachunki wykonywane mechanicznie według znanego algorytmu. Matematykę tak określoną trzeba przede wszystkim rozumieć i wtedy zwykle się okazuje, że można ją nawet polubić. Obawiamy się matematyki, bo jej nie rozumiemy i dlatego większość społeczeństwa wolałaby unikać tego przedmiotu w szkole, a już na pewno nie chciałaby się poddać jakiemukolwiek sprawdzeniu swojej wiedzy i umiejętności z tego przedmiotu.

O matematyce zapisano wiele pięknych i wzniosłych myśli. O jej nauczaniu, a jeszcze bardziej uczeniu się – wiele słów smutnych i pesymistycznych opinii. Z wielkim trudem i wśród głosów wielu przeciwników wraca matematyka (poprzez obowiązkowy egzamin na maturze) na naprawdę należne jej miejsce w edukacji. W tym powrocie matematyki jest nadzieja na uporządkowanie, odnowienie i rozwój całej edukacji, aby była ona przestrzenią integralnego rozwoju człowieka. Decyzja administracyjna o powrocie matematyki jako przedmiotu obowiązkowego na maturze nie gwarantuje oczekiwanej skuteczności nauczania tego przedmiotu w szkole. Ta decyzja powinna uruchomić wiele działań i to na różnych poziomach, aby podnosić skuteczność dydaktyczną edukacji matematycznej. Czego więc nam teraz potrzeba?

Analiza wyników egzaminów końcowych na poszczególnych etapach edukacji, przeprowadzona przez Centralną Komisję Egzaminacyjną, ujawniła niski poziom nauczania matematyki.

Umiejętne porozumiewanie się często decyduje o sukcesie ucznia i nauczyciela zarówno w szkole, jak też poza nią. Prawidłowa komunikacja ułatwia uczniom przyswajanie wiedzy, uczy skutecznego wypowiadania się, samoakceptacji i asertywności. Brak umiejętności porozumiewania się może prowadzić do poczucia niższej wartości, zniechęcenia, a nawet wyzwalać agresję, wpływa też negatywnie na wyniki nauczania i wychowania ucznia.

Czy cisza może mieć znaczenie w wychowaniu? Czy w swoich działaniach wychowawczych korzystamy z daru, jakim jest cisza, lub umiejętność milczenia?

{{ article.description }}