Poruszałem już kiedyś temat modlitwy różańcowej. Podzieliłem się wtedy swoim sposobem na przeżywanie tej modlitwy. Gdzieś pomiędzy problemami jakie miałem z odmawianiem, a potrzebą jej wypełniania odnalazłem przepis na nią i siebie. Prawdę mówiąc im większe zniechęcenie mnie dopadało tym bardziej doceniałem moc różańca. Widać komuś bardzo zależało żebym poległ.
Kardynał Wyszyński podsunął mi myśl jak sprawić by różaniec stał się częścią mojego życia, a ja częścią różańca. Po pierwsze towarzystwo tej modlitwy przez cały dzień. Od momentu jak wstaje i rozpoczynam go dziesiątką, przez wolne chwile dnia, które wypełniam kolejnymi tajemnicami. Drugie jest odniesienie tajemnic różańcowych do swojego życia. Odpowiadania na te same wezwania i pytania co Maryja. Dzięki temu doznaje niezwykłej łaski uprzedzającej. Podczas różnych sytuacji jakie mnie spotykają często odpowiedź jak postąpić jest już w moim sercu. Nie działam w zaskoczeniu.
Przepełniony pokojem i w towarzystwie Maryi staram się odpowiadać tak jak Ona - dobrowolnie i z miłością. Dlatego chce się z Wami podzielić rozważaniami tajemnic radosnych. Może dzisiaj będą one dla kogoś brakującym szczeblem drabiny.
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Co czuła młoda dziewczyna przyjmująca na siebie los świata? Ta sama pokora w świadomości swoich ograniczeń była siłą w odpowiedzi jakiej udzieliła. To nie tylko przyjęcie planu, który został spisany przed wiekami, to przede wszystkim współpraca z łaską. Bóg mający nieskończoną moc pozostawił jej wypełnienie wolnej woli człowieka. Ile razy moje życie polega na kalkulacji? Wchodzę tylko w sytuacje, w których widzę zysk, bo polegam na sobie. Dzisiaj proszę Matkę Bożą by nauczyła mnie jak odpowiadać fiat. Co jest moim zwiastowaniem w życiu? To drugi człowiek. Dany i zadany. Gdy pozwalam zamieszkać drugiemu człowiekowi w sobie staje się świątynią Ducha Świętego.
Nawiedzenie św. Elżbiety
Maryja nosząca pod sercem Jezusa wyrusza w podróż. Nie jest to łatwa droga, ale pełna radości idzie. Jezus nazwany Słowem jest dobrą nowiną. Maryja niesie tę pierwszą ewangelię pomimo trudu. Misjonarka żywego słowa daje nam przykład jak głosić Chrystusa. Jest patronką ewangelizacji. Jak przekroczyć siebie niosąc słowo boże? Pomóż zaufać, że każdy odcisk i ból jest zwiastunem życia wiecznego. Naucz wyjścia z egocentryzmu na krańce samego siebie, po drugiego człowieka. Choćby sensem mojego stworzenia była jedna osoba, której mam zanieść Jezusa, czuję się spełniony.
Narodzenie Jezusa
Bóg przychodzi na ten świat jako człowiek. Maryja nigdy nie spoczęła na laurach. Owe fiat ponawiała jeszcze wiele razy zwyczajnym, codziennym życiem. Każdy owoc łaski jaki otrzymała dzieliła z najbliższymi, a jego ziarno wysiewała ponownie w grunt. Pomnażała dany jej majątek będąc wierną w sprawach najmniejszych. Patrzę w jej rozmiłowane spojrzenie i widzę w nim miejsce dla siebie. Ten obraz z cichej betlejemskiej stajni uczy jak patrzeć na drugiego człowieka. Odwaga i pokora św. Józefa to wskazówka jak trwać przy Jezusie. Dopada mnie zaduma nad stworzeniem człowieka. Pierwsza adoracja Najświętszego Sakramentu w dziejach świata. Pozostaję w tej ciszy.
Ofiarowanie Jezusa
Bóg dając Maryi i Józefowi władzę rodzicielską nad swym synem pozostawił ich decyzji jego losy. Oni ofiarowali Go Bogu i nie była to jedynie kwestia prawa. Tam zobaczył ich Symeon, człowiek, który całe swoje życie podporządkował szukaniu Jezusa. Uwierzył w niemowlę i wysławił je dośpiewując do Magnifikatu zakończenie. Symeonie, módl się za Nami byśmy potrafili widzieć w chlebie eucharystycznym Boga i z należnym mu szacunkiem witali Go w każdym tabernakulum. Zdejmij z naszych oczu łuski, za którymi piszemy własne scenariusze, byśmy sercem rozpoznawali Chrystusa pod postacią chleba, wina i drugiego człowieka. Panie przymnóż nam wiary!
Odnalezienie w Świątyni
Kolejny raz spotykamy Świętą Rodzinę wypełniającą nakazy prawa i tradycji. Zapewne patrząc na Nich Jezus uczył się posłuszeństwa - w pełnej wolności. Jednak tego dnia sprawił im po ludzku zawód. Przestraszeni rodzice odnaleźli go dopiero w Świątyni. W odpowiedzi usłyszeli, że przecież jest w tym co należy do Jego Ojca. Jezus sprawił swoim rodzicom smutek by dać wyraźną odpowiedź tym, którzy Go szukają po dziś dzień. Wiesz gdzie mnie szukać. Czeka na nas w każdym tabernakulum. Żadne gadżety, poradnie czy ideologie nie ukoją naszego smutku i braku. To tylko substytuty, które odrywają się powiększając ranę. Zrobić to może tylko Jezus w Eucharystii.
Tajemnice radosne to nauka o człowieku. Skąd i dokąd zmierzam. Źródłem naszej godności i wartości jest sam Bóg, nawet Golgota nie jest w stanie nam jej odebrać.
Tekst pochodzi z bloga Szymona M. Żyśko: symeon.blog.deon.pl
Kup notatnik i wesprzyj Projekt faceBóg & DEON.pl:
Skomentuj artykuł